مقدمه :
قوانین بین المللی جنگ طی صدها سال جنگ و کشمکش میان انسانها با تدوین همزمان قوانین در اواخر قرن نوزده گسترش یافت. اما این امر تا زمان خسارات کاملاً گسترده خصوصیات فرهنگی جهانی دوم میسر نبود. در آن زمان جامعه بین الملل نیاز به حفظ میراث فرهنگی در زمان جنگ را تایید نمود. کنوانسیون لاهه پیرامون حفظ مایملک فرهنگی در واقعه جنگ مسلحانه (1954)1 (کنوانسیون لاهه 1954) به همراه پروتکل های آن2 و پروتکل های سال 1977 به کنوانسیون ژنو3، چهارچوب مدونی را فراهم می نماید. همانگونه که مشاهده می شود، در قسمت دیگری از قرن بیستم این قوانین با پیشرفتهای اخیر واقع در سال 2003 4 به کندی تقویت شد. به هر حال ، علیرغم قوانین شدید و متعادل بین المللی به خصوص خطاب به حفظ آن، ضرر و زیانهای وارده به میراث فرهنگی ادامه یافت.
در جنگهای اخیر یوگسلاوی5 سابق و عراق6 باز هم میراث فرهنگی به غارت رفت و فاجعه فرهنگی نیز در افغانستان7 رخ داد. واضح است که جنگ باز هم بی ثباتیهای بسیاری را در بر می گیرد و بدون شک کشمکش انسانی و فعالیت نظامی ادامه می یابد. این امر منجر به تمرکز شدید بر کارآیی قوانین بین المللی و توانایی آنها برای حفظ میراث فرهنگی گرانبهای ما می گردد.
این مقاله تاریخچه حفظ میراث فرهنگی بین المللی را بیان می نماید و به ارائه جزئیات ویژگیهای خاص روی حفظ این میراث در زمان جنگ مسلحانه به همراه اریابی اثر آنها میپردازد.
میراث فرهنگی میتواند شامل اشیاء منقول و غیرمنقول ، ملموس یا غیرملموسی همچون ساختمان و مجسمه یادبود، اثر و مجموعه های هنری. کتاب و دست خط ، بقایا و بسیاری اقلام دیگر باشد. در زمان صلح میراث فرهنگی به واسطه کنوانسیون 1972 یونسکو با مضمون محافظت از میراث طبیعی و فرهنگی جهان (WHC)8 و کنوانسیون یونسکو با مضمون پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس (2003) حفظ می گردد9. به هر حال این میراث نیز طی هرگونه حمله مسلحانه ای تهدید می شود: آن ممکن است از روی قصد مورد حمله واقع شود زیرا سمبل دشمنی و اصالت آن کشور است، آن یک تاریخ، فرهنگ یا مذهب است. ممکن است چنین اقلامی به خاطر منفعت ؟؟ غارت یا دزدیده شوند یا به سادگی طی جنگهای متمادی در معرض آسیبهای تصادفی قرار گیرند10.
با وجودیکه محافظت ویژه در سطح بین الملل تا زمان کنوانسیون سال 1954 لاهه انجام نپذیرفته بود، اولین گامها به سوی محافظت از این میراث از قرن نوزدهم آغاز گردید، زمانیکه قوانین جنگ معین گردید11. قبل از آن قوانین متعدد زمانی جنگ اشاره ای به حفظ مایملک فرهنگی می نمود. مثلاً ممنوعیت معمول پیرامون تخریب میراث فرهنگی و قدیمی به زمان یونان کلاسیک باز میگردد12. قبل از رمیها مردم پذیرفتند که فرهنگ باید تنها به عنوان آخرین چاره خراب و نابود شود13. و سپس طی جنگهای ناپلئونی، این اصل که مایملک فرهنگی، میراث تمام انسانهاست اولین بار در قانون بین الملل پدیدار گشت14.
این قانون لیبر (Lieber code) 15 بود که ارائه شد و اولین تلاش مدرن برای تدوین قوانین جنگ بود16. آن طی جنگ داخلی آمریکا توسط پروفسور فرانسیس لیبر که یک مهاجر آلمانی به ایالات متحده آمریکا و پرفسور دانشکده حقوق کلمبیا بود تهیه گردید17.
هر چند قانون لیبر تنها نیروی نظامی USA را ملزم می ساخت، تا حد زیادی نیز مطابق با قوانین و رسوم موجود جنگ در آن زمان بود. خصوصاً، مواد قانونی 35 و 36 آن به حفظ میراث فرهنگی کمک می کند. ماده 35 یعنی :
اثرهای کلاسیک هنری، مجموعه های علمی یا وسایل گرانبهایی مثل تلسکوپهای نجومی همچون وسایل بیمارستانی باید در برابر تمام آسیبهای موجود ایمن شوند، حتی وقتی که در مناطق محصور شده در حین محاصره یا بمباران واقع می باشد.
ماده 36 به تسخیر املاک دولتی و نه دزدیدن ، ویران ساختن یا آسیب رساندن به چنین میراثی اشاره می کند :
اگر آثارهنری، کتابخانه ها ، کلکسیون ها یا ابزار و وسایل متعلق به یک دولت یا ملت متخاصم بدون صدمه ای منتقل شود، قانونگذار دولت تحت محاصره میتواند دستور به توقیف داده وبه نفع دولت مذکور آنرا منتقل نماید. مالک نهایی در نتیجه پیمان صلح فی مابین تعیین می گردد. به هیچ وجه آنها فروخته یا واگذار نمی شوند، اگر این اقلام توسط ارتش ایالات متحده تسخیر شوند، تحت تملک آنها در نخواهد آمد یا به طور عمدی خراب یا ویران نمی شود.
انتشار این دستورالعملها بعدها به سمت تدوین قوانین جنگ در سطح بین الملل پیش می رود. قانون لیبر شکل گرفته براساس بیانیه مربوط به قوانین و رسوم جنگ در کنفرانس بروکسل سال 1874 ارائه گردید18. به هر حال، این بیانیه هرگز به طور رسمی پذیرفته نشد. سپس به دنبال کنفرانس لاهه در سال 1899 ، معاهده بین المللی امضاء شد که باز هم قانون لیبر را به سختی به تصویر می کشید19. کنوانسیون با توجه به قوانین و رسوم جنگ در سرزمینها و مقررات ضمیمه آن (کنوانسیون لاهه II ) 20 ابتدا به زندانیان جنگ و اشخاص غیرنظامی پرداخت و به هر حال برخی ماده قانونی ها محافظت از اقلام فرهنگی را پیشنهاد میدهند. مثلاً تخریب یا تسخیر مایملک دشمن رسماً ممنوع شد، مگر آنکه بواسطه لزومیات جنگ از سوی مقامات به صورت دستور تقاضا شود21.حمله یا بمباران شهرها ، روستاها، مناطق مسکونی یا ساختمانها که بی دفاع بودند، ممنوع شد22. بعلاوه، قبل از آغاز هرگونه بمباران، فرمانده نیروی حمله کننده، به جز در مورد حمله مسلحانه باید تمام سعی خود را به کار گیرد تا به مقامات محلی هشدار دهد23.
این امر حداقل به طور تئوری اجازه انتقال اشیاء منقول قدیمی را خواهد داد.
تحت ماده 27 تمام مراحل ضروری باید طی محاصره و عبارتها در نظر گرفته شوند تا حد امکان از تهذیب مختص مذهب، هنر، علم و دستگیری چشم پوشی شود. اماکن توقیف شده برای این بود تا این ساختمانها و مکانها را یا برخی علائم خاص و آشکار نشان دهد، علائمی که قبل از آغاز بمباران باید برای مهاجم و حمله کننده مشخص شده باشد24. از اینرو برخی امور محافظتی در مورد اشیاء غیرمنقول اعمال شد، ماده 46 ضبط املاک خصوصی را نهی کرده و غارت و چپاول نیز رسماً تحت ماده 47 ممنوع شد.
این معاهده بعدها با معاهده قوانین و رسوم جنگ در سرزمینها (کنوانسیون لاهه IV )25 جایگزین شد به هر حال، کنوانسیون لاهه II برای احزابی مهم بود که آنرا امضاء کرده بودند اما این احزاب دیگر کنوانسیون لاهه IV را امضاء نکردند26، معاهده بعدی بسیار مشابه قبلی است اما ماده 27 به شرطی تقویت میشود که مراحل "حتماً " در نظر گرفته شوند و "بناهای تاریخی" به فهرست ساختمانهای محافظت شده افزوده شوند. ماده 56 ضرورتاً به خاطر حفظ میراث فرهنگی بدون تغییر باقی می ماند27.
به هر حال، با وجودیکه هر دو معاهده طی جنگ جهانی اول تحت تاثیر احزاب بودند28، آنها در امر حفظ میراث فرهنگی همچون ؟؟ کاتدرال فرانسه یا دانشگاه لواوااین بلژیک در برابر خسارات وارده29 ناکام بودند و در پایان جنگ نیز هیچگونه پیگیری رسمی برای اینگونه بی رحمی ها اعمال نشد30. سپس ، USA توافق بین المللی را آغاز نمود که به معاهده محافظت از موسسات هنری و علمی و یادبودهای تاریخی منتهی گردید (تحت عنوان Roerich pact )31.
باز هم جنگ جهانی دوم تخریب و غارت گسترده میراث فرهنگی سراسر اروپا و غیره را به خود دید32. غارت و چپاول نیروهای آلمانی از آثار هنری در سراسر اروپا به وضوح مشخص میشود، مثل تخریب علنی صومعه مونت کازینو در ایتالیا33 از این جمله است.بعداز پایان جنگ، این امور بررسی شد و سپس جنایتکاران اصلی جنگ نازیها به خاطر جنایات جنگی تعقیب شدند34.
بعلاوه تلاشی در جهت کنترل داد و ستد اشیاء غارت شده در پی تسخیر آنها صورت گرفت برای پایان دادن به این امر بیانیه سیاسی جنگ جهانی دوم توسط USA ، بریتانیا و UK و فرانسه امضاء شد. این کار تا حدی به کنوانسیون سال 1949 ژنو منجر گردید. کنوانسیون ممنوعیت تخریب املاک خصوصی، را بدون اشاره ای خاص به میراث و املاک فرهنگی در بر می گرفت. با این وجود، توجه کل جهان به جلوگیری از تخریب وغارت رخ داده در اروپا طی دومین جنگ جهانی معطوف شد و در سال 1954 یونسکو کنفرانسی راخصوصاً در ارتباط با محافظت از املاک فرهنگی ترتیب داد. کنوانسیون 1954 لاهه و محافظت بیشتری که این مجمع در مورد میراث فرهنگی پیشنهاد کرد نتیجه اصلی این کنفرانس بود.
III کنوانسیون لاهه 1954
کنوانسیون پیرامون حفظ اقلام فرهنگی حین جنگ مسلحانه، 195435 ، چهارچوب قانونی جامعی را برای محافظت از املاک فرهنگی طی جنگ ارائه میدهد، به طور خلاصه، آن برای محافظت در حین جنگهای داخلی و بین المللی شامل زمان اشتغال36 فراهم شد و اقلام منقول و غیرمنقول را در بر می گیرد37. تعهداتی برای تامین امنیت و احترام گذاردن به میراث فرهنگی در هر دو حالت یعنی واقع شدن این میراث در زمان حمله یا اشغال نیروها اعمال می شود38.
جالب است بدانید، این حمایت برای اشیاء فرهنگی تدارک دیده شده که به شرح زیر توصیف شوند:
الف ) اقلام منقول و غیرمنقول بسیار مهم برای میراث فرهنگی مردم سراسر دنیا مثل بناهای یادبود معماری، هنری یا تاریخی، مذهبی یا غیرمذهبی، ساختمانهای باستانی و قدیمی، مجموعه ساختمانهایی که در کل تاریخی یا هنری هستند ، آثار هنری، دست خط های قدیمی، کتابها واشیای هنری دیگر، اشیای تاریخی یا باستانی و کهن، و نیز کلکسیونهای علمی و کلکسیونهای مهم کتب یا آرشیوی از تمامی اقلام ذکر شده.
ب) ساختمانهایی که هدف اصلی و مهم آنها حفظ یا نمایش اقلام فرهنگی منقول ذکر شده در قسمت الف ، باشد من جمله موزها ، کتابخانه های بزرگ و آرشیوها و پناهگاههای ایجاد شده برای این منظور در حین جنگهای مسلحانه، اقلام فرهنگی منقول ذکر شده در پاراگراف الف)
ج) مراکز حاوی مقداری زیادی اقلام فرهنگی ذکر شده در پاراگراف الف و ب که تحت عنوان "مراکز حاوی بناهای یادبود" شناخته می شود39.
آن مغایر با "میراث فرهنگی" است که در زمان صلح محافظت می شود و در WHC به شرح ذیل تعریف می شود:
بناهای یادبود: آثار هنری، آثار نقاشی و مجسمه سازی باقیمانده از گذشته، عناصر یا ساختارهای باستانی و کهن ، کتیبه ها ، سکونتگاههای غاری و ترکیباتی از علائم که از دیدگاه تاریخی ، هنری و علمی از ارزش جهانی برجسته ای برخوردار می باشند.
مجموعه ای از ساختمانها و مجموعه ای از ساختارهای مجزا و بهم پیوسته که بخاطر معماری، هماهنگی یا چشم انداز خاصشان از دیدگاه تاریخی، هنری یا علمی ارزش جهانی برجسته ای دارند.
اماکن: آثار هنری انسانها یا آثار تلفیقی انسان و طبیعت و مناطقی شامل مناطق باستانی که از دیدگاه تاریخی، زیبایی شناسی ، نژاد شناسی و انسان شناسی در جهان ارزش زیادی دارند40.
به نظر می رسد تعریف "ملک فرهنگی" برحسب اشاره آن به ملک (ملموس) ظریفتر از "میراث فرهنگی" باشد41. از اینرو مناطق مذهبی مثل مکان جشنهای سنتی یا آیینهای خاصی که ممکن است تعریف WHC را تحت تاثیر قرار دهند، یا املاک منقول و غیرمنقول نیستند یا جزء مناطق باستانی42 تحت کنوانسیون لاهه در 1954 نمی باشند وجزء مناطق محافظتی به شمار نمی روند43.
به منظور ایجاد امنیت، املاک فرهنگی را میتوان با استفاده از علائم پوشی آبی و سفید مشخص نمود44. ملک فرهنگی با دارا بودن "حفاظت عمومی" یا حفاظت ویژه با تمام املاک فرهنگی تهیه شده در سطح عمومی محافظت به صورت مینیمم طبقه بندی می شود45.
در ارتباط با ' حفظ عمومی' احزاب باید بایستی مقدماتی را در زمان صلح برای ایمن کردن املاک فرهنگی خود در مقابل اثرات پیش بینی شده حملات مسلحانه تهیه نمایند46.
کشورها هم بایستی از بهره گیری از املاک فرهنگی دولتهای دیگر به منظور آسیب رساندن به آنها یا تخریبشان و یا هر گونه عمل نظامی در مقابلشان ممانعت به عمل آورند47. تنها استثناء در مورد این تعهد جائی است که 'مردم نظامی آمرانه' نیاز به چنین ابطالی دارد48.
این عبارت در کنوانسیون تعریف نمی شود و فقدان دقت در مورد آن موضوع ایجاد بحران و بحث هر چه بیشتر بوده که در قسمت بعد بررسی میشود. کشورها باید در صورت لزوم از بروز غارت، دزدی، اختلاس و دشمنی با علم و صنعت و اقلام فرهنگی جلوگیری کنند49.
هیچگونه استثناء نظامی در مورد این ویژگی و شرط وجود ندارد. ممکن است اشیاء تحت "محافظت عمومی" به منظور تشخیص هر چه بهترشان از علائم آبی و سفید متمایز کننده برخوردار باشند.
به دنبال ماده 8 ، "محافظت ویژه " را میتوان برای تعداد محدودی از امکان تضمین نمود تا املاک فرهنگی منقول و مراکز دارای املاک فرهنگی غیرمنقول "بسیارمهم" از امنیت کافی و وافی برخوردار شوند. شرایط چنین محافظتی آن است که این گونه داراییها باید به دور از مراکز صنعتی بزرگ یا هرگونه شیئی نظامی مهمی قرار گیرند و برای مقاصد نظامی از آنها استفاده نشود50.
احتمالاً ، آن مستلزم مکانهایی به دور از ساختمانهای اصلی مثل ایستگاههای برق یا تصفیه خانه های نفت است. سپس اینگونه املاک و داراییهای فرهنگی به فهرست بین المللی املاک فرهنگی تحت مراقبت ویژه وارد می شوند. کشورها نباید از اینگونه اقلام یا محیطهای آنها برای مقاصد نظامی (مثل پوشش) استفاده کنند و از هرگونه عمل نظامی مستقیمی در برابر آنها خودداری نمایند.
تنها استثناء برای مصونیت در شرایط "لزوم نظامی غیر قابل اجتناب" است البته مادامیکه این لزوم ادامه یابد51.
متاسفانه اینگونه مراقبت ویژه به طور گسترده قابل استفاده نیست52. به گفته برخی آن به خاطر این 'شرایط صریح و مشکلات عملی' ثبت می باشد53.بعلاوه عنوان ماده قانونی اجازه مراقبت از ساختمانهایی که ممکن است کشورها از آن محافظت کنند مثل موزه ها و گالری های هنری مهم را نمی دهند زیرا ممکن است آنها در مراکز شهری یا نزدیک ساختمانهای مهم باشند. بنابراین، اکثریت قریب به اتفاق داراییهای فرهنگی تنها در سطح عمومی محافظت شده باقی می مانند.
موضوع اصلی با این استراتژی محافظتی آن است که هیچ تعریفی برای (یا حتی خط مشی) ضرورت نظامی وجود ندارد. بدین علت دلایل بسیاری برای ایجاد احتیاط در مورد دولتهای خاص در تعبیر آنها وجود دارد. بنابراین ممکن است دولتها از 'لزوم نظامی' برای صرفنظرکردن از دفاع هرگونه دارایی فرهنگی در معرض آسیب استفاده کنند.
ماده 7 کنوانسیون لاهه 1954 ، نشان می دهد که کشورها ملزم هستند تا در زمان صلح، دستورالعملها یا مقررات میان نیروهای نظامی خود را برای ایجاد اطمینان از مشاهده کنوانسیون و ایجاد احترام برای داراییهای فرهنگی و فرهنگ تمام مردم، معرفی کنند. بعلاوه شرایط کلی در ارتباط با انتشار متن کنوانسیون 54 و نه نیاز به آموزش شهروندان پیرامون اهداف و دلایل مذکور برای حفظ داراییهای فرهنگی وجود دارد. علاوه بر این، هیچ شرطی برای لغو اصل مربوط به اجرای کنوانسیون و نیز نیازی به جلسات منظم برای گردآوری افراد وجود ندارد55.
بهر حال کنوانسیون باید نسبت به گزارش هیات مدیره یونسکو، حداقل هر چهارسال یکبار مقر داشته باشد56. مقاله 23 برای کشورهایی است که از یونسکو برای کمک فنی استفاده می کنند اما هیچ قدرت الغایی برای اجرای کنوانسیون ندارند57. این امر برای ایالات مجزا ایجاد میشود و بنابراین براساس نیاز سیاسی احزاب ادغام شده می باشد.
با توجه به ماده 28 ، کشورها باید تمام مراحل ضروری را برای سوء استفاده از تصویب و تعقیب افرادی که مقررات کنوانسیون را نقض می کنند، قرار دهند. به هر حال، این مقررات تنها نیازمند اجرای اینگونه بین حوزه قضایی مجرمین معمولی ایالت می باشد. نقض این مقررات جزء جرمهای بین المللی جنگ محسوب نمی شود و از اینرو هیچ مکانیسمی در ارتباط با کنوانسیون برای ایجاد احتیاط هر چه بیشتر در دادگاه قضایی بین المللی مثل دادگاه عدالت بین الملل یا دادگاه عدالت مجرمین بین الملل وجود ندارد.
مقررات خاصی ازکنوانسیون جدا شده و در سال 1954 در اولین پروتکل ( ؟؟ لاهه) قرار گرفتند. در این حین، مقررات ستیزه جویانه در نظر گرفته شدند و از کنوانسیون اصلی جدا گشته و در یک پرتکل مجزا قرار گرفتند58. P1 لاهه به حفظ دارایی فرهنگی طی زمان اشغال مربوط می بوشد.
تحت پروتکل یک دولت اشغالی باید از خروج دارایی فرهنگی از قلمرو اشغال شده59، توقیف تمام داراییهای فرهنگی وارد شده به قلمرو آن از یک مکان اشغال شده و بازگردادندن دارایی ضبط شده از نزدیکی مکان نظامی جلوگیری نماید60. بعلاوه مقرراتی برای پرداخت نگهدارندگان بعدی دارایی فرهنگی در شرایطی به آنها این اشیاء را با حسن نیت دریافت کرده باشند وجود دارد. این کار طرح غرامتی را برای شخص ثالث بی گناهی ارائه می دهد که شیئی فرهنگی دزدیده شده ای را که باید به جای اصلی خود بازگردانده شود در اختیار دارد.
IV قوانین بین المللی دیگری برای حفظ میراث فرهنگی
جدا از کنوانسیون لاهه و پروتکل آن در سال 1954 وسایل بین المللی دیگری وجود دارد که از دارائی فرهنگی در زمان مبارزه مسلحانه حفاظت می کند. از این نوع پروتکل I و II سال 1977 کنوانسیون ژنو 1949 ( به ترتیب P1 ژنو و PII ژنو)61 می باشد که بعد از جنگ ویتینام تصویب شد62. P1 ژنو برای وضعیت جنگ مسلحانه بین المللی به کار می رود و PII ژنو برای مبارزات غیربین المللی کاربرد دارد. دارایی فرهنگی مایملک شهروندان برای این پروتکل ها است و استفاده از چنین داراییهای برای مقاصد نظامی یا حمله تعمدی به آن ممنوع شد. مراقبت عمومی برای مناطق بدون دفاع63 اعمال می شود و باز هم غارت آنها ممنوع است64.
متاسفانه، این مقررات، علیرغم اهمیت بسیار گسترده آنها، هیچگونه مراقبت بهینه ای را نسبت به املاک شهروندان برای دارایی های فرهنگی قائل نمی شود. در تشخیص این واقعیت که بسیاری کشورها عضو کنوانسیون 1954 لاهه نبودند، مقررات پروتکل های کنوانسیون ژنو برای تصویب مراقبت بیشتر نسبت به دارایی های فرهنگی ترسیم شد. ماده 53PI ژنو نشان می دهد که:
بدون تمایل به مقررات کنوانسیون لاهه … موارد زیر ممنوع می شود:
(الف) ارتکاب هر گونه عملیات نظامی در ارتباط با بناهای تاریخی، آثار هنری یا اماکن مذهبی که جزو میراث فرهنگی و معنوی مردم محسوب می شوند؛
(ب) استفاده از چنین اشیائی در ارتباط با حمایت از تلاش های نظامی؛
(ج) جبران اینگونه غارت ها با مجازات اسیران جنگی.
ماده 38 سوء استفاده آزادانه از علائم محافظتی بر روی دارایی فرهنگی را ممنوع می کند. به طورمشابه، ماده 16 PII ژنو نیز از عملیات نظامی در ارتباط با دارایی فرهنگی و استفاده از این اشیاء برای حمایت و پوشش مناطق نظامی جلوگیری می کند65.
علاوه بر این، ماده 85 قانونPI ژنو حاکی از آن است که نقص آزادانه ماده 53 در ارتباط با دارایی هایی با مراقبت ویژه، منجر به تخریب گستده گشته، نقض شدید قانون و در نتیجه یک جرم جنگی را موجب می شود. در اینجا ماده قانون معکوسی در PII ژنو وجود ندارد.
این پروتکل ها پیشرفت عمده ای در حفظ دارایی فرهنگی در زمانی بودند که مشاهده می شد آنها تعهداتی را برای حمله کننده بیشتر از حمله شونده قائل می شوند. در شرایطی که دفاع کننده هیچ معیاری در مکان برای مراقبت از میراث فرهنگی خود نداشته باشد، حمله کننده باید مراحلی را برای اجتناب از چنین آسیبی به وجود آورد. این امر به خصوص مربوط به جایی است که دفاع کننده سعی می کند تا از دارایی فرهنگی به عنوان یک پوشش در مقابل حمله استفاده کند66.
عملیات بیشتری به دنبال قانون دادگاه جرائم67 بین المللی رم در نظر گرفته شده که در آن یک جرم جنگی به صورت زیر تعریف می شود.
حملات مستقیم و تعمدی علیه ساختمان های مذهبی، آموزشی، هنری، علمی یا موسسات خیریه، بناهای تاریخی، بیمارستان ها و مکان هایی که مجروحین و بیماران در آن جمع شدند، مشروط به آنکه اشیاء جنگی نباشند68.
این امر راه دیگری را برای تعقیب در سطح بین الملل پیش رو قرار می دهد، که از کنوانسیون لاهه 1954 حذف می شود. به هر حال، آن به دارایی غیرمنقول بیش از "میراث فرهنگی" بزرگتر و نیز تنها مکان هایی که حمله آزادانه ای در آن صورت می گیرد محدود می شود.
در پایان، ذکر کنوانسیون میانگین ممنوعیت و جلوگیری از ورود غیر قانونی، خروج و انتقال دارایی فرهنگی عبادتگاه ها در سال 1970 ضروری می باشد69. این کنوانسیون سیستم محدودیت های ورودی و کنترل اجازه خروج را برای ممنوع کردن انتقال دارایی فرهنگی که خصوصاً بسیار مهم مهم تعیین شده را اجرا می نکد. به هر حال، آنالیز مختصری از این کنوانسیون یا معاهده و معیارهای دیگری در ارتباط با داد و ستد میراث و اشیاء فرهنگی ورای دیدگاه این مقاله است و در اینجا ذکر نخواهد شد70.
کاهش مداوم دارایی فرهنگ در یوگوسلاوی سابق، منجر به بررسی بیشتر شرایط و مقررات کنوانسیون لاهه 1954 گردید71. همانگونه که بدان اشاره شد، چهار مشکل اصلی مشخص شدند:
اولین مشکل به شکست "لزوم نظامی" در کنوانسیون لاهه 1954 مربوط است. دومین معضل مراقبت محدود در ارتباط با اختلاات داخلی می باشد. سوم، شکست کنوانسیون در تهیه و تدارک سیستم مستحکمی از تصویبات است و آخرین مورد فقدان هیات سازماندهی شده ای برای نظارت بر کنوانسیون بود.
یونسکو به همراه سازمان های بین دول و غیردولتی بررسی کنوانسیون 1954 رهبری نمودند72. از طریق بررسی گزارشی آماده شد و توصیه هایی برای بررسی میزان قدرت کنوانسیون صورت پذیرفت73. گزارش بویلان (Boylan) مشکلاتی را در مورد تفسیر و اجرای کنوانسیون بیش از مفاد آن به وجود آورد. در نتیجه، یک پروتکل با عنوان سندلاست ولت Laust wolt که سپس به دومین پروتکل کنوانسیون لاهه 1954 تبدیل شد به وجود آمد. (P2 لاهه)74.
به طور خلاصه، P2 لاهه دقت بیشتری در ارتباط با "لزوم نظامی" به خرج داد. مرحله اعطاء مراقبت ویژه را (با نام "مراقبت بیشتر") ساده ساخت، مسئولیت مجرمین فردی را مشخص نموده و به ایجاد کمیته ای برای ترقی احترام به دارایی فرهنگی و نشان دادن اجرای کنوانسیون منجر گردید.
P2 لاهه برای طرح های مقدماتی بزرگتر تهیه شد تا دارایی فرهنگی را حفظ نماید، یک فهرست موجودی فرهنگی باید تهیه شود، معیارهای فوریتی بایستی ایجاد شوند، باید تمام دارایی های منقول فرهنگی از مناطق در معرض آسیب دور شوند یا محافظت های کافی بایستی برای حفظ این دارایی ها اعمال شود75. در پایان مقامات با صلاحیت بایستی مسئولیت تامین امنیت دارایی فرهنگی را به عهده گیرند. کشور مهاجم وظیفه دارد تا تمام احتیاجات ممکن را در انتخاب هد برای مجله به خرج دهد و این اطمینان را حاصل کند که اشیائی که به آنها حمله می شود جزء دارایی فرهنگی نباشند. این کشور باید در صورتی از حمله امتناع کند که هدف تخریب منابع فرهنگی محافظت شده باشد یا آسیب تصادفی در ارتباط با سود نظامی پیش بینی شده، گسترده است76.
با توجه به p2 لاهه "سیاست" مراقبت ویژه با "مراقبت افزوده" جابجا شد. کمیته ای برای مراقبت از دارایی فرهنگی در حین درگیری مسلحانه ایجاد شد که چنین مراقبتی را برای مایملک فرهنگی فراهم می نمود77. کشوری با حق قضاوت در مورد دارایی فرهنگی ممکن است تمایل به برخورداری از مراقبت افزوده داشته باشد. به علاوه، کشورها ممکن است نمایندگان و آراء جمعی را در مورد این تمایل در نظر گیرند. مقرراتی برای ثبت اقلام دارایی فرهنگی بر اساس فوریت ضروری آن تعیین می شود.
و مراقبت افزوده دارایی فرهنگی به دنبال شرایطی اعطا می شود78. میراث فرهنگی باید از اهمیت بالایی برای بشریت برخوردار باشند، آن بایستی با قانون داخلی حفظ شود که ارزش تاریخی و فرهنگی آن را تشخیص می دهد و اطمینان از بالاترین سطح مراقبتی را فراهم می سازد، آن نبایستی برای اهداف نظامی و پوششی برای اماکن نظامی استفاده شود79.
یکی از مهمترین پیشرفت ها، نتیجه تعریف "لزوم نظامی" بود. مبحث وسیع تر در رابطه با این عبارت بود و علیرغم مخالفت شدید به منظور آن، مفهوم و لفظ آن حفظ شد80. به هر حال توافق شد که قدرت بلامانعی برای آسیب رساندن یا تخریب دارایی فرهنگی به کسی ندهد و نیز باید با شرایط خاص محدود شود. با وجود این تعریف، عبارت دقیق تری نیز در موقعیت هایی ایجاد شد که بدان استناد می شود.
طبق دومین پروتکل، "لزوم نظامی" هر دو به یک گروه مهاجم و مدافع نیاز دارد. دارایی فرهنگی با "مراقبت عمومی" را می توان به منظور به خطر انداختن آن استفاده نمود، البته تنها جائی که هیچ راه حل دیگری برای به دست آوردن سود نظامی مشابه وجود ندارد81. همچنین دارایی در جایی مورد حمله واقع می شود که یک هدف نظامی باشد82 و هیچ راه چاره دیگری برای دستیابی به سود نظامی مشابه وجود نداشته باشد83. در حالی که، این مقررات اجازه حمله به اقلام فرهنگی را صادر می کند، دو امان نامه در پروتکل تعیین می شود. ابتدا افسری با در اختیار داشتن نیرویی معادل گردان باید برای استناد به لزوم نظامی تعیین گردد و در شرایط مجاز هشداری نیز باید در ابتدا صورت گیرد84.
دارایی های مشمول "مراقبت بیشتر" در صورتی حالت خاص خود را از دست می دهند که به یک "هدف نظامی" تبدیل شوند85. هدف نظامی در ماده (f)1 به عنوان شیء تعریف می شود که به خاطر نوع، موقعیت، هدف یا کاربرد آن کمک موثری به عملیات نظامی بکند و انهدام، تسخیر یا خنثی سازی نسبی یا کامل آن در شرایط موجود، منفعت نظامی را دربر داشته باشد. در این وضعیت، دارایی فرهنگی با "مراقبت افزوده" در صورتی مورد حمله واقع می شود که تنها روش ممکن برای خاتمه دادن به اینگونه استفاده ها و معیارهایی برای به حداقل رسانیدن خسارات باشد. تصمیم گیری برای استفاده از ضرورت نظامی بایستی توسط بالاترین مقام انجام گیرد و هشداری نیز باید قبل از چنین حمله ای اعلام گردد86. در هر صورت اشیاء یا محیط اطراف آنها نباید برای پوشش فعالیت نظامی استفاده شود87.
قابل توجه است بدانید، هیچگونه استثناء لزوم نظامی برای این پیمان وجود ندارد.
دومین پروتکل ایجاد مسئولیت جرائم فردی به خاطر تخطی از پروتکل می باشد، قرار دادن دارایی فرهنگی با "مراقبت افزوده" به عنوان هدف حمله یا استفاده از آنها برای پوشاندن عملیات نظامی "نقض پیمان" به حساب می آید و به عدالت جهانی ارجاع داده می شود88. یک کشور باید نقض کننده ماده (a)-(c) (1)15 را تعقیب یا تسلیم دادگاه نماید89. مقررات مشابهی در رابطه با دارایی فرهنگی تحت حفاظت عمومی وجود دارد که تنها در زمان انهدام کامل چنین اشیائی کار به دادگاه جهانی کشانده می شود. طبق کنوانسیون 1954 لاهه، احزاب باید موانع جنایی را در برابر نقض کنندگان قانون داخلی ایجاد نمایند، به هر حال شرایط خاص موانع در پروتکل تنظیم می شوند90. پروتکل مجازات های ا جرایی را نیز ارائه می دهد91. این مقررات گام مهمی به سوی محافظت پیشنهادی هستند و قابل اجرا بودن موانع پیمان شکنی ها را موجب می شود.
کمیته مراقبت از دارایی فرهنگی در زمان درگیری مسلحانه طبق ماده 24 ایجاد شد. کمیته مسئولیت های بسیاری دارد که اعم از توسعه خط مشی هایی برای اجرای پروتکل، اعطا، توقف، لغو و حفظ فهرست دارایی فرهنگی با "مراقبت افزوده" می باشد92. آن مسئولیت گزارش دادن به کشورها را نیز به عهده دارد.
عملیاتی باید با کمک مدیر کل یونسکو انجام شود. پیشرفت اصلی نتیجه نمایشات NGO هایی مثل کمیته بین المللی بلوشلد و مرکز بین المللی تحقیق در مورد حفظ و استرداد دارایی فرهنگی (مرکز رم)(ICCROM)، مجمع بین المللی بناهای تاریخی (ICOMOS) و کمیته بین المللی ردکراس (ICRC) می باشد93. هر سازمان حرفه ای دیگری نیز ممکن است با قانون مشاوره ای بدین مجمع دعوت شود. این عمل سودمند است زیرا این هیات ها از اطلاعات و آگاهی بسیار زیادی در مورد املاک فرهنگی سراسر جهان برخوردار هستند.
انتشار اطلاعات در زمان صلح و نیز طی درگیری مسلحانه، طبق قانون 30 انجام می شود. تاکید ویژه ای نیز روی برنامه های آموزشی و اطلاعاتی صورت می گیرد تا قدردانی و احترام به املاک فرهنگی را تقویت نماید. تشخیص داده می شود که افزایش آگاهی عمومی موضوع مهمی94 برای تهدید غارتگری هایی است که ممکن است از افراد داخلی صورت پذیرد95.
به طور کلی، دومین پروتکل در دستیابی به بیشتر آنچه در گزارش پروفسور بویلان پیشنهاد شد موفق بده است. مرحله ساده تر برای دستیابی به "مراقبت افزوده" این اطمینان را حاصل می کند که اقلام فرهنگی در بالاترین سطح حفاظت می شوند. دقت هر چه بیشتر در ارتباط با "لزوم نظامی" و تصویب های مهمتر مکانیسم بهتری را فراهم می سازد. در حالی که پروتکل ایمنی را برای حفظ پادشاهی ایالات به ارمغان می آورد و عدالت اولیه را میان قلمرو دول96فراهم سازد مقرراتی را شامل می شود که گامی مهم به سوی عدالت جهانی هستند. پروتکل برای درگیری های مسلحانه غیر بین المللی نیز به کار می رود، از این رو تعهدات نقض کامل عدالت جهانی برای درگیری های داخلی اعمال می شود97. به هر حال، یکی از توصیه های مهم پروفسور بویلان، حذف دفاع لزوم نظامی، حاصل نشد98. در صورت تداوم در حفظ این استثناء، عملیات نظامی علیه مایملک فرهنگی صورت می پذیرد. البته در صورتی که بدین نتیجه برسند که آن یک هدف نظامی آشکار است یا مرگ افراد را کاهش می دهد99.
واضح است که مقرراتp2 لاهه ورای قانون مرسوم بین المللی است. از این رو آنها دولت هایی که غیرحزبی هستند را مقید و ملزم به انجام تعهدات نمی سازند100.
VI تاثیر رژیم قانونی
جنگ با تعریف منجر به انهدام می شود. به هر حال، دو ناحیه مهم تهدید میراث فرهنگی باقی می ماند:
ابتدا، تخریب و غارت آزادانه اقلام فرهنگی طی مبارزات. اهمیت این تهدید همانند آنچه از تخریب تعمدی مجسمه های بامیان در افغانستان در سال 2001 مشاهده شد، استنباط می شود101. دومین تهدید اصلی، آسیب تصادفی از سوی خود مبارزه کنندگان یا غارت آنهاست. این تهدید نیز با آسیب و دزدی اشسیاء موزه های عراق شرح داده می شود102.
همانگونه که ذکر شد، چهارچوب مراقبت قانونی دارایی فرهنگی تعدادی ابزار بین المللی را شکل می دهد: لاههII و لاههIV به همراه مقررات آنها، کنوانسیون ژنون در سال 1949 و پروتکل های1977 و کنوانسیون لاهه در سال 1954 و دو پروتکل. الحاقات جدید به کنوانسیون لاهه سال 1954 توسط دومین پروتکل به طور قابل توجهی به تقویت مراقبت انجام شده کمک می کند. موفقیت به دست آمده در بناهای تاریخی و ساختمان های به جا مانده از گذشتگان در برخی شرایط به عنوان هدف حمله نظامی خارجی از بین برده شد. مثلاً طی اولین جنگ خلیج فارس در 1991، نیروهای ائتلاف افراد خود را در رابطه با اصول کنوانسیون لاهه آموزش دادند103. آنها "فهرست هدف بدون آتش" را در مکان هایی برقرار نمودند که دارایی فرهنگی آنها خارج شده104 یا اینکه بسیاری از مناطق به عنوان یک پوشش استفاده شده و در نتیجه حمله مجاز می شود105. این کار در جنگ دوم خلیج با بمباران عراق در 2003 و نیز با انجام آسیب های نسبتاً جزئی تکرار شد106. این کار مطمئناً پیشرفتی در موقعیت دو جنگ جهانی و جنگ ویتنام تلقی می شود. به هر حال این امر ادامه می یابد تا انهدام تعمدی میراث فرهنگی را موجب شود که با دزدی های صورت گرفته از یوگسلاوی و افغانستان شرح داده می شود107.
به هر حال، شکست نسبی برای حفاظت از میراث فرهنگی منقول عراق قابل توجه است108. گزارشات حاکی از آن است که تلاش های جزئی توسط نیروهای ائتلافی برای مراقبت از اماکنی همچون موزه عراق، کتابخانه ملی و آرشیوهای ملی این کشور از غارت توسط مردم صورت پذیرفت109. عراق خود فهرست خوبی در رابطه با حفاظت از میراث فرهنگی خودش با دست ساخته های نایاب مزوپوتامیان که سال های بسیاری در حوزه ها نگهداری می شد، در دست داشت110؛ به هر حال این غارت نسبت به غارت میراث فرهنگی کشورهای دیگر اهمیت کمی دارد111. عراق از 21 دسامبر 1967 عضو کنوانسیون لاهه 1954 بود و از جایگاه قانونمندی برای حفظ اشیاء باستانی خود برخوردار بود. ایالات متحده آمریکا و بریتانیا جزء اعضاء کنوانسیون لاهه یا پروتکل های آن نیستند112. با این وجود آمریکا یکی از امضاء کنندگان است و خود را مقید می داند که حتی بدون هر گونه تصویبی مغایر با آن عمل نکند113. در هر رویدادی آمریکا نشان داده که به اصول کنوانسیون به عنوان قانون بین المللی پایبند است114. به علاوه، این کشور توسط کنوانسیون لاهه در سال های 1899،1907 متعهد می شود115. این قوانین برای اصلاح نظم عمومی و جلوگیری از غارت تهیه می شود. علاوه بر این، ماده 35 قانون لیبر وظیفه نیروهای آمریکایی می داند که از مناطق فرهنگی در مقابل غارت حمایت کنند. در پایان، استدلال می شود که قوانین منتشر شده طبق پروتکل های کنوانسیون ژنو، عبارت قانون بین المللی مرسومی را نشان می دهد که علیرغم محدود بودن مستقیم پروتکل های آن به کار می روند116. بریتانیا رسماً اعلام نمود که کنوانسیون لاهه 1954 و هر دو پروتکل آن را تصویب خواهد کرد اما در حال حاضر خود را به آنها مقید نمی داند117.
با این حال، استرالیا عضو کنوانسیون لاهه است اما پروتکل بعدی آن را نپذیرفته است118. بنابراین نیروهای استرالیایی تعهدات محکمی نسبت به جلوگیری از غارت دارند. همانگونه که ذکر شد، هیچ "لزومیت نظامی" برای تعهد به جلوگیری از غارت و چپاول وجود ندارد119. در گزارش سال 1995 به یونسکو پیرامون اجرای کنوانسیون برای حفظ میراث فرهنگی در درگیری مسلحانه120 استرالیایی ها گزارش کردند که محتوی کنوانسیون مشمول در دستور العمل نظامی قانون بین الملل بوده و قابل دسترسی برای تمام پرسنل نظامی می باشد121. علاوه بر اشاره به کنوانسیون به نظر می رسد قانون هدایت فرماندهان درگیری مسلحانه و قانون دستورالعمل درگیری مسلحانه ارتش استرالیا و تمام افراد نیروی دفاع در ارتباط با کنوانسیون لاهه 1954 آموزش دیده اند122. علیرغم این معیارها، استرالیا بخشی از نیروی ائتلاف است که در جلوگیری از کاهش میراث فرهنگی ناکام مانده است. عنوان می شود که با شکست انجام مراحل لازم برای جلوگیری از غارت موزه ها و کتابخانه های عراق، نیروهای ائتلاف از مقررات بین المللی خود تخطی کردند.
به طور کلی، چهارچوب قانونی بین المللی در انتقال میراث فرهنگی عراق به عنوان هدف حمله مستقیم نسبتاً موفق بود، اما نیروهای ائتلا امنیت نظامی کافی را برای جلوگیری از دستبرد به اموال فرهنگی فراهم نکردند123. این سئوال باقی می ماند که آیا مقررات در مورد جلوگیری از دزدی توسط مردم خود آن کشور بیشتر از یک عضو دولتی نیز صدق می کند، البته با وجود اینکه متن کنوانسیون لاهه از 1954 واضح به نظر می رسد124. بنابراین دولت جدید عراق احتمالاً به دنبال گرفتن غرامت از نیروهای ائتلافی به خاطر ناکام ماندن در جلوگیری از غارت اموال این کشور هستند. در واقع، حتی اگر مقررات به جلوگیری از دزدی توسط مردم منجر شود، اثبات انجام تعهدات در قبال این کشور مشکل خواهد بود125.
یونسکو UNESCO، شکست پیاپی برای جلوگیری از آسیب آزادانه نسبت به میراث فرهنگی در اعلامیه مربوط به انهدام تعمدی میراث فرهنگی را تشخیص داد126. اشاره ویژه ای به نابود ساختن بوداهای بامیان شده است127. اعلامیه حالت هایی را ذکر می کند که احزاب عضو کنوانسیون لاهه 1954 و پروتکل های آن می شوند و به پذیرش و اجرای رژیم های قانون برای حفظ میراث فرهنگی اعتراف می کنند. این بیانیه وضعیتی را مشخص می کند که تمام معیارهای برای جلوگیری از انهدام تعمدی میراث فرهنگی هر کجا که طی فعالیت های زمانی صلح و نیز هنگام اشغال واقع می شود را مشخص می کند. این دو عنصر کلیدی مورد قبول کنوانسیون قرار گرفته و آگاهی ها را نسبت به حفظ اشیاء به جا مانده بالا برده و توسط مفسران دیگر منتشر گشته است128.
به ویژه، کار بیشتری برای بالا بردن آگاهی عمومی پیرامون اهمیت میراث فرهنگی انجام خواهد شد که می تواند این کار به محدود کردن بازار سیا که به تشویق غارتگری می پردازد کمک نماید129. گر استنبلیت استدلال می نماید که قدرت های نظامی اصلی باید سپاه نظامی را مختص نگهداری از میراث فرهنگی سازماندهی کنند130 و در اصول مدرن مدیریت منابع فرهنگی همکاری نمایند131. هر دو این معیارها در آسیب تصادفی و غارت از کاهش منابع فرهنگی جلوگیری می نمایند.
VII
نتیجه
تهدیدات اصلی به سوی منابع فرهنگی از حمله آزادانه، آسیب تصادفی، غارت و دزدی ناشی می شود132. جامعه بین الملل با ارائه چهارچوبی قانونی برای حفظ میراث فرهنگی به این تهدیدات پاسخ می دهد. قبل از سال 1999، کنوانسیون لاهه و پروتکل ها حاوی و محدودیت های بسیاری بودند اما تا حد زیادی امروزه این امور اصلاح شده است. به هر حال، کشورهای بسیاری عضو کنوانسیون لاهه و پروتکل های بعدی آن نیستند و بنابراین آنها تنها مقید به مقررات بین المللی محدود موجود در پیمان های دیگر می باشند. امروزه تمام کشورها این قوانین را می پذیرند.
زمانی که املاک فرهنگی آسیب می بیند یا خراب می شود، اغلب تاثیر این قوانین زیر سئوال می رود. به هر حال، مناسب تر است که احزاب درگیر جنگ را به خاطر کوتاهی در انجام مسئولیت هایشان مقصر بدانیم. همانگونه که در قسمت دزدی مجسمه های بامیان شرح داده شد، آسیب رساندن به میراث جهانی بای بلوس Byblos133 و حملات اخیر در نزدیکی صومعه دکانی(Decani) در کوزوو134 قانون مختصری برای محافظت از دارایی فرهنگی از آسیب انهدام تعمدی و آزادانه به آن وجود دارد.
تنها تغییر در نگرش جهانی و افزایش احترام نسبت به فرهنگ های متفاوت خود ما می تواند این اشیاء را حفظ نماید. هر کشور مسئول دادن آموزش عمومی نه تنها به افرادی که در نیروهای دفاعی و نظامی مشغول هستند، بلکه تمام شهروندان خود می باشد، تا همه بدانند که دارایی فرهنگی باید برای آینده تمام مردم حفظ شود135. دارایی فرهنگی بخشی از میراث نوع بشر است و هرگز آزدانه به عنوان نمادی سمبلیک از قدرت مورد حمله واقع نشده یا دچار آسیب و خسارت تصادفی نمی گردد. تخریب آن در زمان درگیری مسلحانه به شرطی غیرقابل اجتناب است که سیاست قانونی بین الملی برای محافظت از آن به درستی اجرا شود.
1 – امضای علنی 9 می سال 1954، معتبر در 7 آگوست 1956 ، 240 UNTS 249.
2 – ابتدا پروتکل لاهه برای محافظت از املاک فرهنگی در مبارزه مسلحانه (1954) مفتوح با امضای 14 می 1954 ، معتبر در 7 آگوست 1956 ، 358 UNTS 249 . سپس پروتکل لاهه برای محافظت از املاک فرهنگی در هنگام مبارزه مسلحانه (1999) مفتوح با امضای 17 می 1999، معتبر در 9 مارس 2004 ، ILM 38.
3 – پرتکل I الحاق به کنوانسیونهای ژنو (1949) و مربوط به محافظت از قربانیان مبارزات مسلحانه بین المللی (1977)، مفتوح برای امضای 12 دسامبر 1977، معتبر در 7 دسامبر 1978، 1441 – 1391 ILM 16 . پرتکل الحاقی II به کنوانسیونهای ژنو (1949) و مربوط به محافظت از قربانیان مبارزات مسلحانه غیربین المللی (1977) مفتوح برای امضای 12 دسامبر 1977، معتبر در 7 دسامبر 1978 ، 9-1442 ILM 16.
4 – بیانیه یونسکو با توجه به تخریب بین المللی میراث فرهنگی، پاریس، 17 اکتبر 2003.
http://www.unesco.org/culture/laws/international/declare.pdf
آخرین دستیابی 21 می 2007.
5 – برای مثال تخریب دوبروونیک وخسارت به پل موستار. جیمز AR نفریگر. محافظت از میراث فرهنگی در زمان جنگ و بعد از آن www.ifar.org/heritage.htm
آخرین آدرس 21 می 2007 و حمله اخیر گرناد در مجاورت مناسبتری از دسانی در کوزووو، 30 مارچ 2007. گزارش حاکی از آن است که این چهارمین حمله از سال 1999 و بیست و سویم آتش سوزی گرناد از زمان پایان جنگ است
html> 2/30 march /2007 / <http://www.kosovo.net/news/ archive 21 می سال 2007.
6 – مثلا غارت بسیار آشکار موزه عراق در بغداد. متیو بوگ دانوس ، دزدان بغداد … و میراث فرهنگی جهان (مقاله ارائه شده در کنفرانس محافظت از میراث فرهنگی : قانون بین المللی بعد از جنگ در عراق – دانشگاه شیکاگو ، سوم فوریه سال 2006). مقاله موجود در (culturdpolig uchicago. Edu/proteating cultural heritage/papers.shtml> 22 می 2007.
7 – من هارت ، بالای 4 n ، 40 با توجه به کاهش ایالات بامیان
8 – با امضای 14 نوامبر 1972 و معتبر در 17 دسامبر 1975 (1972) 151 UNTS 1037.
9 – با امضای 17 اکتبر 2003 ، معتبر در 20 آوریل 20106 ، یونسکو ، 14//CLT/ Ch 2003/ Doc.MISC .
10 – کیت سوتد، ما باید کارهای بیشتری برای حفظ میراث فرهنگی در زمان جنگ انجام دهیم.
> 2407 <http://www.onlineopenion.com.au/view.asp? article: 20 می 2007 .
مثلاً کیت سوتد به حمله هدفمند در stari Most در بالکان اشاره می کند که سمبل گذشته چندفرهنگی موستار بود. پل در سال 1566 توسط امپراطور اتومن ساخته شده بود، همینطور مجسمه های بامیان به خاطر نشان دادن سمبلهای مذهبی مغایر با اعتقادات طالبان ویران شد.
11 – به هر حال، واضح است که قوانین قدیمی بسیاری پیرامون جنگ وجود دارد که تصرف املاک دشمن اعم از میراث فرهنگی را ممنوع می کند. به منظور دستیابی به تاریخچه این قوانین به افسر لیوتنانت گرگوری p نون، USN , JAGC ، تاریخچه و ارزیابی قانون جنگ قبل از جنگ جهانی دوم مراجعه کنید.
-frigo.pdf> 854 /File/irrc 6 HW 634 http://www.icrc.org/web/engo.nsf/htmlall/
اواخر 21 می 2007 ، 367 .
12 – کاستنبرگ بالای 1 n ، 281 .
13 – کاستنبرگ بالای 1 n ، 282 .
14 -کاستنبرگ بالای 1 n 284 .
15 -قانون لیبر (Lieber) – دستورالعملهایی برای دولت ارتشهای ایالات متحده در میدان جنگ، تهیه شده توسط فرانسیس لیبر که به عنوان دستورات عمومی شماره 100 توسط پرزیدنت لینگل در 24 آوریل 1863 منتشر شد
(http://fletcher.tufts.edu/multi/texts/histarial/ LIEBER.Code.t*t> 21 می 2007.
16 – نون بالای n 17 ، 192. علاوه ب راین تخریب، غارت یاچپاول آثار هنری و موارد دیگر مایملک فرهنگی عمومی و خصوصی در حمله مسلحانه تحت قوانین بین المللی مرسوم قبل از اواخر قرن نوزده غیرقانونی بود : Ib Ibid .
17 – نون بالای n 17 ، 192.
18 – نون بالای n 17 ، 194.
19 – نون بالای n 17 ، 196-195 .
20 – معاهده امضاء شده در 29 جولای 1899 و تایید شده در 4 سپتامبر 1900 ، 26 مارتنز نووی رسولی (سری 2 ) 949 . مقرراتی با توجه به قوانین و آداب جنگ در سرزمینها 29 جولای 1899 ، 32 stat ، 1803.
21 – قانون 23 کنوانسیون لاههII .
22 – قانون 25 کنوانسیون لاهه II .
23 – قانون 26 کنوانسیون لاهه II .
24 – ماده 27 کنوانسیون لاهه II
25 – در 18 اکتبر 1907 ، 2277 stat 36 امضاء شد.
26 – ماده 4 کنوانسیون لاهه IV
27 – مواد 27 و 56 کنوانسیون لاهه IV خصوصاً به بیانیه سال 2003 یونسکو اشاره می کند.
28 – احزابی مثل آلمان، فرانسه، بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، ژاپن و ایتالیا :
در ارتباط باکنوانسیون لاهه www.icrc.org/ihl.nsf/websign?Read forms id =150 sps=p>II
در 23 می سال 2007.
29 -کاستنبرگ بالای n1 ، 286 . نافریگیر بالای n 11 ، 2.
30 – با این وجود پیمان ورسای آلامن را مجبور به بازگرداندن اشیاء مهم تاریخی دزدیده شده کرد : Ibid
31 – واشنگتن پکت (1935) در 15 آوریل 1935 ، 3267 stat 49 آنرا امضاء کرد.
32 -بیشتر آنها به خاطر قدرت هوایی و بمبارانهای سنگین پیش آمد: کاستنبرگ بالای n1 ، 288.
33 – مثلاً به کاستنبرگ بالای n1 ، 289 توجه کنید.
34 – نافریگر بالای n11 ، 2 . مثلاً محاکمه روزنبرگ نورنبرگ. نوامبر – دسامبر 1945.
.html> 03-22-03 /tgmwc 03 <http://www.Nizkor.org/hweb/imt/tgmwc/tgm wc-
23 می 2007 به محاکمه دکتر جوزف بولر در جون – جولای 1948 توجه کنید htm#measures>
23 می 2007 http://www.ess.uwc.ac.uk/wcc/buhler
35 – معاهده در 14 می 1954 در لاهه امضاء شد و در 7 آگوست 1954 ، 240 UNITS 249 اجرا شد. به هرحال، اعمال آن به نیروهای استرالیا تا 19 سپتامبر 1984 بیشتر طول نکشید. برای دیدن متن و جزئیات تمام امضاءکنندگان به سایت زیر مراجعه کنید.
http://portal.unesco.org/en/ev.php-URL-ID= 1363 & URL Do=Do -Topic & URL Section 201 html
22 می سال 2007 .
36 – ماده 5 کنوانسیون لاهه در سال 1954.
37 – ماده 1 کنوانسیون لاهه در سال 1954.
38 – ماده 4 کنوانسیون لاهه در سال 1954.
39 – ماده 1 کنوانسیون لاهه در سال 1954.
40 – ماده 1 کنوانسیون به منظور محافظت از میراث طبیعی و فرهنگی جهان (1972).
41 – مانیلو فریگو؛ ملک فرهنگی در مقابل میراث فرهنگی : A "جنگ مفاهیم" در قانون بین الملل (2004) 86 (854) بررسی بین المللی ردکراس 378 – 367 ، 369.
42 – به طور عادی یک مکان باستانی موقعیت مکانی فعالیت انسان را در بر می گیرد که با رخدادهای فیزیکی همچون رسوم باستانی انسانها ترکیب شده است.
43 -کارن هولم، جنگ تورن (torn) : تعبیر آستانه قانونی (2004) ، 114.
برای مبحث بعدی پیرامون این موضوع به خصوص مبحث اروپاییان به فریگو بالا 47 n مراجعه کنید.
44 – ماده قانونی های 16 و 17 کنوانسیون لاهه در سال 1954 به موجب ماده 17 ممکن است پوششی برای علامتگذاری این اماکن تحت محافظت ویژه استفاده شود این کار با تکرار سه مرتبه آن به شکل مثلث انجام میشود. آن ممکن است برای محافظت کلی املاک فرهنگی، تعیین کادرها و پرسنل درگیر در برنامه حفظ این میراث استفاده شود. برای بررسی هر چه بیشتر مقوله استفاده ازعلامتگذاری شامل مشخص کردن مناطق فرهنگی ویران شده به کتاب جان هالادیک Jan Hladik علامتگذاری موقعیت فرهنگی یا علامت مشخص کنوانسیون لاهه در سال 1954 برای حفظ املاک فرهنگی در حین جنگ مسلحانه (2004) 86 (854 ) بررسی بین المللی ردکراس 387-379 مراجعه نمائید.
45 – پروتکل 2 در کنوانسیون لاهه سال 1954 محافظت شدیدی را فراهم می کند که بعداً بدان پرداخته میشود.
46 – ماده 3 کنوانسیون لاهه سال 1954.
47 – ماده 4 کنوانسیون لاهه سال 1954.
48 – ماده (2) 4 کنوانسیون لاهه سال 1954.
49 – ماده (3) 4 کنوانسیون لاهه سال 1954.
50 – ماده (1) 8 کنوانسیون لاهه سال 1954. پوششهایی برای داراییهای فرهنگی منقول ممکن است مراقبت ویژه را در مناطقی تضمین نماید که در معرض بمباران واقع می باشند : ماده (2) 8 کنوانسیون لاهه 1954.
51 – ماده 11 کنوانسیون لاهه 1954.
52 -به گزارش رسیده تنها شش مورد از مراقبت ویژه برخوردار شده است. جان هالدیک کنوانسیون لاهه سال 1954 برای حفظ دارایی فرهنگی در حین جنگ مسلحانه و قصد لزوم نظامی (1999) 86 (835) بررسی بین المللی رد کراس 635-621-621.
53 – چادها (Chadha) ، بالای n 5 ، 2 . مکانیسم ثبت باتوجه به تعهدات اجرای کنوانسیون حفظ دارایی فرهنگی حین منازعه مسلحانه ماده 16-11 تنظیم میشود.
54 – ماده 25.
55 -با این حال مقرراتی برای برگزاری جلسه توسط یونسکو وجود دارد. چنین جلساتی باید در صورتی برگزار شوند که حداقل یک پنجم کشورهای مورد معاهده درخواست کرده باشند: ماده 27 کنوانسیون لاهه 1954.
56 – ماده (2) 26.
57 -ICRC برای ایجاد اطمینان طبق کنوانسیون ژنو و پرتکل های آن است اما نقش رسمی در ارتباط با کنوانسیون لاهه 1954 ندارد. به راه حل 11 مربوط به حفظ دارایی فرهنگی در جنگ مسلحانه توسط جوامع ردکراس بریتانیا و آلمان و ICRC در سپتامبر 2001 توجه کنید : (2002) (845) بررسی بین المللی ردکراس 285-284.
58 – پاتریک بوی لان اجرای کنوانسیون سال 1954 لاهه و پرتکل آن : اجرای عملی و قانونی (مقاله ارائه شده در کنفرانس حفظ میراث فرهنگی : قانون بین المللی بعد از جنگ عراق، دانشگاه شیکاگو ، 3 فوریه 2006) مقاله موجود
<culturalpolicy.unchicago.edu/proteoting cultural heritage / papers.shtml>
در زمان 22 می 2007 ، 2003.
P1 لاهه در همان زمان به عنوان کنوانسیون 1954 لاهه تصویب شد. هر چند امضاء کمی داشت. بنابراین، این مقررات مهم مربوط به نیروهای اشغالی، نسبتاً چند ایالت را موظف می کنند.
59 – ماده 1 p1 لاهه .
60 – ماده 3 ، p1 لاهه
61 – بالای 7 n
62 – نادا الدوآجی، قانون زیستی جنگ مسلحانه (2004) 105.
63 – PI ژنو ماده 59.
64 – PII ژنو ماده (2) 4 (g)
65 -منشاء حفظ قانونی دارایی فرهنگی در درگیری مسلحانه تحت معاهده و قانون بشردوستانه بین المللی در صفحه3.
66 – مثلاً، در جنگ خلیج فارس در سال 1991، هواپیماهای عراق از روی عمد در معبد سه هزار ساله سومریان قرار گرفتند: کاستنبرگn1، 277.
67 – امضاء در 17 جولای 1998، معتبر در 1 جولای 2001، (1998) 37ILM999.
68 – ماده (b)(ix) (2)8 قانون دادگاه جرائم بین المللی رم در ارتباط با درگیری های مسلحانه بین المللی و ماده (e)(iv) (2)8 مربوط به درگیری های غیربین المللی.
69 – در تاریخ 17 اکتبر 2003 به امضاء رسید و در 24 آوریل 1972 معتبر گردید، 231VNTS823.
70 – برای خلاصه ای از شرایط و تجدیدنظر در مورد معاهده یونسکو و کنوانسیون اخیر میراث فرهنگی زیرآبی به "تقویت رژیم بین المللی برای جلوگیری از داد و ستد غیرقانونی میراث فرهنگی" کریج فارست (2003) (2)4 مجله قانون بین المللی ملبورن 592 مراجعه کنید.
71 – بایلون، بالایn64،3.
72 – برای بررسی جزئیات مباحث و گزارش به هالدیک58n توجه کنید.
73 – پاتریک جی بایلون، "بررسی کنوانسیون به منظور مراقبت از دارایی فرهنگی در درگیری مسلحانه" یونسکو، (1993) (گزارش بایلون) به منظور دستیابی به خلاصه ای از گزارش به گزارش یونسکو توسط هیات مدیره در مورد استحکام عملیات یونسکو برای حفظ میراث فرهنگی و طبیعی جهان توجه کنید؛
Eo.pdf093847/000938/0009http://unedoc.unesco.org/images/ در تاریخ 23 می 2007.
74 – به دنبال گزارش پروفسور بایلون، سه جلسه خبری برگزار شد و تعاریف دیگری از موضوع به عمل آمد. سند لاست ولت در مارس 1999 اصلاح شد، کنفرانس دیپلماتیکی در لاهه برای پذیرفتن دومین پروتکل کنوانسیون لاهه 1954 برگزار شد.
75 – ماده8 p2 لاهه.
76 – ماده7p2 لاهه.
77 – ماده11p2 لاهه.
78 – ماده10p2 لاهه.
79 – علاوه بر این کشور طرفدار "محافظت بیشتر" باید اعلام کند که دارایی او برای مقاصد نظامی استفاده نخواهد شد.
80 – گزارش پروفسور بایلون، انکار کامل استثناء لزوم سیاسی را پیشنهاد کرد.
81 – ماده6 p2 لاهه.
82 – به نظر می رسد لزوم نظامی در برخی از پمان های دیگر مثل کنوانسیون ژنو1949 و پروتکل اول آن و سومین کنوانسیون ژنو وجود دارد. به هر حال، اتصال میان لزوم نظامی و هدف نظامی احتمالاً از پروتکل 1977 تعیین شده است.
83 – ماده6 p2 لاهه.
84 – ماده6 p2 لاهه.
85 – ماده 14 p2 لاهه.
86 – ماده 13 p2 لاهه.
87 – ماده 12 p2 لاهه.
88 – ماده 15 p2 لاهه، پنج مقوله برای تخطی جدی تعمدی طبق قانون (1)15 وجود دارد: الف- قرار دادن املاک فرهنگی تحت مراقبت افزوده به عنوان هدف حمله، ب- استفاده از املاک فرهنگی تحت مراقبت افزوده یا محیط های آنها به عنوان پوشش فعالیت نظامی، ج- انهدام یا تخصیص کامل دارایی فرهنگی طبق کنوانسیون و این پروتکل، د- قرار دادن این املاک تحت کنوانسیون و این پروتکل به عنوان هدف حمله، ذ- دزدی، غارت یا سوء استفاده، فعالیت های دشمنی با صنعت و علم علیه دارایی های فرهنگی طبق کنوانسیون.
89 – ماده 18 p2 لاهه.
90 – ماده (d)(e)(1)15 p2 لاهه، همانگونه که در بالا تنظیم شد، این موارد دارایی های فرهنگی را به عنوان هدف حمله قرار می دهند، با استفاده از این اشیاء پوششی برای عملایت نظامی ایجاد می کنند و موجب انهدام یا تخصیص دارایی فرهنگی، و دزدی، غارت، سوء استفاد های دشمنی با علم و صنعت می گردند.
91 – ماده 21 p2 لاهه.
92 – ماده 27 p2 لاهه.
93 – ماده 27 p2 لاهه.
94 – بوگدانوس، 12n، 5-4.
95 – پتی گر استنبلیت، از بامیان به بغداد: جنگ و حفظ میراث فرهنگی در آغاز قرن 21 (2006) 37 مجله قانون بین الملل گئورگ تون 245،309.
96 – ماده 15 p2 لاهه.
97 – ماده 22 p2 لاهه.
98 – چادها5n،1.
99 – کاستنبرگ1n، 302.
100 – برای دستیابی به فهرست کاملی از تمام احزاب دولتی به http://www.icrc.org/iht.nsf/web sign? Read form & id=590&ps=P در تاریخ 23 می 2007 مراجعه کنید.
101 – در مارس2001، طالبان تخریب مجسمه های بامیان واقع در خارج کامل افغانستان را آغاز کرد. به منظور دستیابی به مجموعه اقلام مربوطه به سایت زیر که در 21 می 2007 تایید شده مراجعه کنید.
http://www.tamu.edu/anthropology/Buddhas.html
102 – گزارشات بسیاری از غارت کتابخانه ملی عراق، موزه ملی عراق و موزه مسلمانان ارسال شده است. مثلاً مک گوایر گیسبون، "تراژدی فرهنگی در عراق" گزارش غارت موزه ها، آرشیوها و مناطق http://www.infar.rog/tragedy.htm در 21 می سال 2007. گیر استنبلیت، n101M295-288. یونسکو در توسعه داده های اطلاعاتی هواپیماهای دزدیده شده عراق کمک نمودhttp://portal-unesco.org/culturelen/ev.php-VRL-ID=17373&URL-DO=DO-TOPIC&URL-SECTION=201.html اطلاعات اقلام دزدیده شده توسط اینترپول برگزار می شود و اشیاء عراقی و افغانی را شامل می شود. http://portal-unesco.org/culturelen/ev.php-VRL-ID=17373&URL-DO=DO-TOPIC&URL-SECTION=201.html در 21 می 2007.
103 – آمریکا، بریتانیا و کانادا عضو کنوانسیون لاهه نبودند اما گزارش می شود که به اصل کنوانسیون احترام می گذارند: کاستنبرگ بالای1n، 297.
104 – نافزبگر، بالای11n،3.
105 – کاستنبرگ بالای1n،301.
106 – سوتر، بالای16n،1. مدیرکل یونسکو با دبیر اول ایالات متحده و اداره دولUS قبل از جنگ عراق تماس گرفت و نقشه مفصلی از مناطق باستانی و موزه های عراق تهیه نمود.
یونسکو همچنین با اینترپول، سازمان رسوم جهانی و کنفدراسیون بین المللی خریداران هنری ارتباط حاصل نمود تا از اجرای کنوانسیون 1970 در مورد تجارت های غیرقانونی املاک فرهنگی مطمئن شود.
107 – در سال اخیر: بالای 11nو 12.
108 – برآورد شد در حالی که 1200 شیء ربوده شده بازگردانده دند، هنوز 2200 شیء گمشده باقی ماندند: دینا شلتون، "جهان جران اصلاحات بی عدالتی های تاریخی" (2004) (2)1 مجله قانون بین المللی M is kok 259،289-259، گیراستنبلیت، 1012n، 290 تقریباً 11000 شیء گمشده را گزارش می کنند.
109 – گیراستنبلیت، 101n، 288. شلتون 114n،259 شلتون تفسیر می کند که تنها چند خبرنگار و فرد نظامی که بعداً دستگیر شدند سعی کردند تا اشیاء غارت شده را به آمریکا قاچاق کنند. به هر حال، به نظر می رسد نیروهای آمریکا نیز در تحقیقات چپاول و غارت هنرهای دستی عراق دست داشته اند: بوگ دانوس، 12n،2. یونسکو و اینترپول برای تهیه و چاپ اشیاء به سرقت رفته تلاش می کنند.
110 – حداقل تا اولین جنگ خلیج فارس: گیراستنبلیت،101n، 278 توستر16n،1.
111 – گفته می شود عراق حدود 000/20 مورد از هنرهای دستی قدیمی را طی جنگ خلیج فارس از کویت خارج کرده است: نفزیگیر،11n،1.
112 – به www.icrc/web/eng/siteengO.est/htl all/pary-main-treaties/$ file/IHL and ather-treaties-pdf توجه کنید.
در 21 اکتبر 2004، 111 حزب عضو کنوانسیون لاهه، و88 حزب عضو پروتکلIو23 به پروتکل2 بودند. آمریکا عضو دادگاه مجرمین بین المللی سال 1998 نبود. به هر حال بریتانیا در این مجمع عضو شد و متعهد به ICC گردید.
113 – نفزیگیر11n،3. کنوانسیون وینا در مورد قانون معاهدات (23 می 1969) 1155UNTS331، ماده18 نشان می دهد که: "یک دولت مجبور می شود تا از عملیاتی که به هدف و منظور معاهده خاتمه می دهد را نفی نماید: الف- آن معاهده را امضاء کرد یا مفاد شامل در معاهده مربوط به تصویب، پذیرش یا تایید آن را تا زمانی که قصد آن برای اعضاء روشن نشده است، تغییر دهد؛ ب- آن رضایت خود را برای متعهد شدن از سوی معاهده، طرح فهرستی برای نیروهای مربوط به معاهده مشروط بدانکه چنین فهرستی بی جهت به تاخیر نیافتد.
با این وجود، این کنوانسیون خود ناظر به گذشته نیست. بنابراین از علائم کنوانسیون لاهه استفاده نمی کند. به علاوه، ایالات متحده کنوانسیون وینا را تصویب نکرده است.
114 – گراستنبلیت،101n،299.
115 – کنوانسیون های ژنو1949، I تاIV.
116 – گستنبرگ،1n، 280.
117 – بیانیه در 14 می 2004، تایید شد:http://www.cultun.gov.uk/Reference-library/press-notices/avrhiere-2004/dsms04-htm در 23 می 2007.
118 – پذیرش کنوانسیون سی سال بعد در سال 1984.
119 – ماده (3)4 کنوانسیون لاهه1954.
120 – گزارش یونسکو "اطلاعات پیرامون اجرای کنوانسیون برای حفظ میراث فرهنگی در هنگام درگیری مسلحانه" 1995،e,pdf>103690/00136/0010/<http:/unesba.unesco.org/imaged در 24 می 2007. هیچگونه جزئیاتی مربوط به کشورها در گزارش اجرای کنوانسیون لاهه برای حفظ میراث فرهنگی حین جنگ مسلحانه و پروتکل های 1954و1999 آن وجود دارد. گزارش پیرامون فعالیت های آنها از 1995 تا 2004 است (2005).
121 – 15Ibid .
122 – 15Ibid .
123 – مشکلات از قبل آغاز شد و سپس وقتی که تصویبات آمریکا از ورود مواد شیمیایی مورد نیاز به منظور حفظ بیتشر این میراث جلوگیری کرد. به سوتر16.1n توجه کنید.
124 – ماده (3)4 کنوانسیون لاهه1954 به توقف ههر شکل دزدی اشاره می کند. Cf گراستنبلیت.
125 – برای حل مشکلات به دنبال تصویب ها به شلتون 114n توجه کنید. مطالعات خاص در ارتباط با عملیات ژاپنی ها طی جنگ جهانی دوم، تجارت برده در آتلانتیک و ادعای هر دو در مقابل آلمان این مطلب را شرح می دهد.
126 – بالای10n.
127 – به مقدمه توجه کنید.
128 – برای مثال، بوگدانوس، 12n،5؛ گراستنلیت، بالای101n، 337و340.
129 – بوگدانوس،12n،4.
130 – به گزارش او طی جنگ جهانیII ایالات متحده آمریکا و بریتانیا، هیات مشابهی را حفظ نمودند: گراستنبلیت بالای101n، 258و345.
131 – 8Ibid .
132 – نفزیگیر بالای11n، 1.
133 – در سال 2006 زمانی که تانکرها سوخت کارخانه انرژیJiyeh طی درگیری آسیب دید و موجب شد تا نفت به دو برج مدی اوال (medieval) و بقایای باستای دیگر در خط ساحلی لبنان بریزد، این مکان دچار خسارات شدیدی شد:
<http://portal.unescb.org/ev.php-URL ID=34765 &URL-DO=DO-TOPIC & URL-SECTION=201.html> در تاریخ 21 می سال 2007.
134 – بالای 9n. صومعه یکی از مجموعه بناهای تاریخی قرون وسطایی است که از سال 2004 در فهرست میراث جهانی و از سال 2006 در فهرست میراث جهانی در معرض خطر عنوان شده است. آن بزرگترین کلیسای قرون وسطی در اروپای جنوب غرب است و شامل نقاشی ها و مجسمه های زیبای تاریخی است:
<http://portal.unescb.org/ev.php-URL ID=34765 &URL-DO=DO-TOPIC & URL-SECTION=201.html> در 21 می سال2007.
135 – آن توسط استرالیایی هایی که هیچ روش منحصر به فردی برای چنین آموزش عمومی نداشتند تایید شد: بالایn124،16.
————————————————————
—————
————————————————————
3
27