طاووس آبی هندی

طاووس آبی هندی
مقدمه
طاووس من با یک نر مشکلی درشت اندام با 3 مرغ آبی هندی، یک جوجه نر سفید و یک مرغ در سال 1963، طاووس بدلیل افسانه ای بودن و تقدس بیش از اندازه ای که در آداب و سنن هندی داشت، به عنوان" پرنده ملی هند" اعلام شد. (آیا این مسئله، طاووس را متمایزترین نژاد پرندگان می کند؟ طاووس ماده چطور؟). توانایی طاووس ماده، در تخم گذاری، 3 تا 12 تخم است، با این وجود 4 تا 6 تخم، متوسط تخم گذاری است. معمولاً، طاووس ماده دو روز روی تخم ها به طور جداگانه می خوابد. تخم های طاووس پس از 28 روز شکسته می شود و جوجه سر از آن بیرون می آورد. جوجه ها به عنوان Peachicks (جوجه طاووس) نام گذاری می شود. جهت اطلاعات بیشتر راجع به
Raising Chicks, Peachicks را ببینید. جهت آگاهی راجع به ایده هایی در مورد سازگاری اقلیمی طاووس های نر و ماده به بخش Acclimating Guineos مراجعه کنید.
جهت پرورش طاووسیان شما باید حداقل 400 فوت مربع (37 مترمربع) فضا داشته باشید. مرغ های بزرگتر، بهترند. سقف حداقل باید 2/61 فوت ارتفاع داشته باشد با نشستگاهی، حداقل 40 اینچ زیرزمین. طاووس تا سه سالگی پرهای بلندشان را گسترده نمی کنند و سپس سال به سال پرهایشان می ریزد. در نیویورک آنها در اواخر جولای یا اوایل آگوست به پرریزی می کنند و تا سپتامبر آنرا به پایان می رسانند. این پرها دم واقعی طاووس نیستند خود این دسته دم، شامل 150-100 پوشش دم است که با 20 Rectric (شاهپر) ساپورت می شوند.
بدن طاووسیان
طاووسیان کم سن و جوان ، دارای جثه های یکسان نیستند. اگر شما گروهی از طاووسیان هم سن داشته باشید، پس از چند ماه، معمولاً نرها دارای پاهای بلندتری خواهند بود. نکته دیگر، رنگ تازه از تخم بیرون آمدگان است. این رنگ از همان اول، مشخص و نمایان است در زیر، چند تصویر از پرهای اولیه طاووسیان نر و ماده آمده است.
دسته بندی علمی طاووسیان.
شاخه: Chorlata
زیرشاخه: مهره داران.
دسته: پرندگان
گونه: Galliforms
خانواده: Phasianina (قرقاولیان)
زیرخانواده: Phasianinae (قرقاول)
سرده: Pavo (طاووس رنگین کمانی)
گونه های: Pavo Cristatus (آبیها) و Pavo Muticus (سبزها)
زیرمجموعه ها برای p. m. spicifer, p.m. muticus: p.muticus و p.m. imperator
سرده دیگری برای طاووسیان کنگو وجود دارد (Afropavo). گونه تک شناخته شده، Afropavo Congenisis می باشد. در حال حاضر، اطلاعات کمی راجع به طاووسیان کنگویی در دسترس و شناخته شده است که اولین بار در سال 1936 به ثبت رسید.
نژاد طاووسیان، متعلق به هند، برمه، جاوا، سیلون، شبه جزیره مالایا، و کنگو می باشد. طاووسیان از خانواده قرقاول است. تفاوت عمده میان طاووس و قرقاول، در بال و پرهاست. طاووسیان، پرندگان بسیار پرتوان و پرطاقتی هستند و با مراقبت کافی، بین چهل تا پنجاه سال عمر می کنند. واژه "Peafowl" (طاووسیان) برمی گردد به نام این گونه پرنده. نر آن، "Peacock" و ماده آن، "Peahen" نام دارد. نوزادان زیر یکسال، "Peachicks" نام دارند.
طاووسیان در رنگهای بسیار گوناگونی، شامل آبی، سبز، سفید، قهوه ای روشن، و بنفش هستند. این رنگها و بسیاری از رنگهیای دیگر که ذکر نشدند زائیده فکری بشر در تمام جهان است. طاووس هندی آبی و طاووس سبز، متداول ترین رنگهای طاووسیان یافته شده در جهان هستند. طاووسیان هندی آبی تاکنون متداول ترین طاووس در به دام افتادن هستند و همان دسته از طاووسیهانی هستند که مردم با بازدید از باغ وحش ها و پارکها، با آنها آشنا هستند.
جفتگیری
معمولاً طاووسیان در سن 2 سالگی، جفتگیری می کنند. گاهی طاووس های ماده یکساله هم روی تخم های بارور می خوابند. آنها در اواخر تابستان، پس از رسیدن به سن یک سالگی تخم گذاری می کنند. بهترین شانس برای یک مرغ یکساله، جهت تخم گذاری کردن زمانی است که در همان مرغدانی که طاووس بالغ نر است، باشد. یک طاووس نر بالغ، طاووس نری است که حداقل 3 ساله است. یک طاووس نر، تا زمانی که 3 ساله نشود، کاملاً بالغ نشده است. دنباله دم، دراز خواهد شد و طی 2 تا 3 سال، پرتر می شود. پس از اینکه طاووس پنج یا شش ساله می شود، طول دم ثابت می ماند و تا زمانیکه پرنده سالم باشد کیفیت آن همچنان تا آخر عمر ثابت باقی می ماند. دنباله دم در چرخه جفتگیری طاووس نر بسیاری مهم است. طاووس نر، در اواخر تابستان خواهد ریخت و این، زمانی است که فصل جفت گیری خواهد رسید. یک طاووس نر 2 ساله که دارای یک دم 1 تا 2 فوتی است در این سن، برای جفت گیری مناسب تر از یک طاووس نر 2 ساله که هیچ دنباله دمی ندارد، می باشد. یک طاووس نر بالغ، در شرایط اولیه، می تواند با پنج طاووس ماده جفت گیری کند. زایایی و لقاح پذیری برای هر طاووس نر، باید دقیقتاً سنجیده شود تا مشخص شود که هر طاووس نر با چند طاووس ماده می تواند جفت گیری موفقیت آمیز داشته باشد. هنگام انتخاب طاووسیان به منظور جفت گیری باید طاووس های نر و ماده بی نسبیت با هم (از یک خانواده نباشند)، انتخاب شوند. جفتگیری نسبی می تواند منجر به مشکلاتی برای تخم ها و جوجه ها شود. مهم نیست که طاووس با چه سنی جهت جفتگیری، انتخاب یا خریداری می شود، مهم این است که پرنده ها سالم باشند. یک پرنده سالم، دارای پرهای با کیفیت، پاها و سرپنجه های مستقیم و چشمان شفاف و پر فعالیت است. طاووس های ماده، در آوریل، مورد لحاق قرار می گیرند و در هر روز یک تخم می گذارد تا اینکه یکدسته هفت تا ده تخمی بدست می آید. تخم ها، قهوه ای روشن هستند و از لحاظ اندازه ، مانند تخم های بوقلمون است. اگر تخم ها جهت جوجه کشی از آشیانه جمع آوری شوند، یک طاووس ماده قادر است روی 30 تخم هم بخوابد. طاووس های ماده ای که آزادانه در زمین کشاورزی و اطراف مزارع، آزادانه پرسه می زنند، آشیانه های خود را در غلف های بلند، اطراف درختچه ها و پای بوته ها پنهان می کنند. آشیانه، حفره ای است که روی زمین گسترده می شود و با علف مشخص و سجاف می شود. آشیانه ها در چنین مکان هایی، در بسیاری از مواقع توسط صاریخ (اپاسم)، راکون ها، و راسوها از بین می رود که این حیوانات تخم ها را می خورند. طاووس های ماده ای که در این آشیانه ها می نشینند، نسبت به حمله کایوتها، روباهها، و سگهای ولگرد که طاووس های ماده را می کشند، حساس هستند. طاووس های ماده ای که در مرغدانی های گروهی نگهداری می شوند، جهت جای آشیانه، از لاستیکها و تایرهای قدیمی، جعبه های چوبی، و بشکه های خالی استفاده می کنند. این بخش ها باید با علوفه خشک یا کاه پر شوند تا آشیانه را مهیا سازند.
جوجه کشی
روش های متعددی در جوجه کشی تخم های طاووسیان وجود دارد. اولین روش، جوجه کشی مصنوعی است. ما تخم ها را در دمای 100-99 درجه فارنهایت و در پیازه های مرطوبی با دمای 85-83 درجه فارنهایت جوجه آوری می کنیم. تخم ها بعد از 27 تا 30 روز، شکسته می شوند و جوجه ها سر از تخم بیرون می آورند. تخم ها باید پس از 10 رزو قرارگیری در مرحله جوجه کشی مصنوعی، جوجه ها باید از لحاظ بارور بودن، بررسی شوند. اگر یک تخم بارور نباشد، باید از بخش جوجه کشی خارج شود تا هیچ مزاحمتی برای دیگر تخم های موجود در دستگاه جوجه کشی ایجاد نکند و باعث خراب شدن آنها نشود. تخم ها باید تا آنجا که ممکن است، پس از تخم گذاری شدن، وارد بخش جوجه کشی شوند و هیچ تخمی نباید بیش از 10 روز قبل از شروع جوجه کشی، نگهداری شود. همچنین این قاعده در روش های متناوب جوجه کشی که در بخش بعد به آن خواهیم پرداخت هم، بکار می رود.
جوجه کشی طبیعی تخم های طاووس، به راههای گوناگونی می تواند صورت گیرد. اولین روش، این است که به طاووس ماده اجازه دهیم که خود روی تخم هایش بخوابد و خود باعث تبدیل تخم هایش به جوجه شود. معمولاً طاووس های ماده عمل جوجه کشی را به خوبی انجام می دهند اما این روش، تعداد تخم هایی که یک طاووس ماده می تواند در سال تولید کند را محدود می سازد. هنگامی که ماده ای روی یک دسته تخم می خوابد، در آن فصل، هیچ تخم دیگری نخواهد گذاشت.
گهگداری، اگر آشیانه ای در حین جوجه کشی از بین رود، یک طاووس ماده، برای سری دوم تخم گذاری می کند و روی آنها می خوابد. روش دوم جوجه کشی طبیعی، که فرصتی جهت تولید بیشینه تخم ایجاد می کند، استفاده از مرغ های کرچ و جوجه ها یا اردک ها می باشد. تخم های طاووس، به محض تخم گذاری جمع آوری می شوند و سپس به عنوان یک سری تخم، زیر یک جوجه یا اردک گذاشته می شوند. تعداد تخم ها، به سایز اردک یا جوجه ای که جهت جوجه کشی استفاده می شود بستگی دارد. تخم ها تا 2 روز قبل از رزو شکست طبیعی تخم ها، زیر مادر رضاعی قرار داده می شوند. تخم ها از آشیانه بیرون برده می شوند و در یک دستگاه جوجه کشی (Hatcher) قرار داده می شوند. یک سری جدید تخم زیر مرغ قرار داده می شوند و این روند مجدداً تکرار می شود. اگر اجازه دهیم که تخم ها، زیر مادر رضاعی شکسته شوند، خطر بیماری در جوجه ها بسیار بیشتر است وبسیاری از مواقع، مرغ آنقدر کرچ نمی ماند که اجازه دهد تخم های بیشتری، زیرش قرار داده شوند.
قانون "Thumb" در جوجه های کرچ طاووس، این است که این جوجه ها کار خودرا با دمای کرچ 95 درجه فارنهایت و کاهش این دما تا 5 درجه در هر هفته، آغاز کنند. کرچ ها را می توان در خانه، به عمل آورد یا می توان آنها را خریداری کرد. مرغ کرچ، باید یک منبع گرمایی فراهم آورد تا جوجه ها در اثر تغییر دما، خیلی سرد یا خیلی گرم نشوند. مکان گرمازا باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا جوجه ها برای گرم ماندن روی یکدیگر انباشته نشوند. محیط پرورش جوجه باید دارای یک طبقه سیمی در پایین باشد تا غذاها و زایدات اضافی به آن ریخته شود. آخرین چیزی که یک محیط پرورش جوجه باید داشته باشد، یک سرپوش است. جوجه هایی که تنها چند هفته سن دارند، اغلب پرندگان خوبی هستند. جوجه ها معمولاً یک روز پس از سر از تخم بیرون آوردن، در محیط پرورش جوجه گذاشته می شوند. این عمل، به آنها به اندازه کافی زمان می دهد تا کاملاً خشک شوند و قدرت کافی جهت ایستادن را بدست آورند. سپس جوجه ها با استفاده از یک لامپ جهت گرمازایی، در یک جایگاه چوبی پرورش جوجه قرار داده می شوند. جوجه های زیر یک هفته سن، باید در گروه های کوچک نگهداری شوند تا بدون وجود هیچ رقابتی، خوردن و آشامیدن را یاد بگیرند. گاهی جوجه ها باید جهت خوردن و آشامیدن، آموزش داده شوند. این کار را می توان با قرار دادن یک جوجه آموزش دهنده که 3 تا 4 روزه است و خوردن و آشامیدن را یاد گرفته انجام داد. جوجه ها یا قرقاول ها هم می توانند به عنوان آموزش دهنده استفاده شوند. اگر هیچ جوجه آموزش دهنده ای در دسترس نباشد، من یک سنگ مرمر درخشان را برای جوجه ها جهت کم خوری، در کانتینر آب و غذای آنها قرار می دهم. در حالیکه خود را به سمت سنگ می کشند، همزمان خوردن و آشامیدن هم یاد می گیرند. همچنین، در هنگام یادیگری آنها، برایشان کاهو یا علف فراهم می کنم. رنگ سبز این دو، توجه جوجه ها را به خود جلب می کند و یک منبع غذایی طبیعی برای جوجه ها فراهم می آورند.
تغذیه
طاووسیان نسبت به آنچه می خورند، سخت گیر نیستند. آنها ذرت پوست کنده شده، جو دوسر، غذای ماهی قزل آلا دانه گل آفتاب گردان، علف، حشرات، و بسیاری از غذاهای دیگر، می خورند. از آنجا که طاووسیان، از خانواده قرقاول هستند، رژیم غذایی آنها، باید این چنین در ذهن نقش بندد نه غذا دادن به آنها مانند شخصی که به یک جوجه غذا می دهد. مکان پرورش جوجه، در فصل تخم گیری با یک لایه غذای پرنده، غذادهی می شود. به آنها از چندین ماه قبل و تا چند ماه پس از فصل تخم گیری، یک غذای محافظ و مخصوص پرنده داده می شود. غذای خشک شده سگ که با این غذاها ترکیب می شود یک منبع پروتئین گوشتی و همچنین یک غذای لذیذ برای طاووسیان فراهم می آورد. ذرت پوست کنده شده در ماههای زمستان به عنوان یک منبع کالری اضافی به غذای محافظ اضافه می شود تا باعث افزایش گرمای بدن آنها شود. به جوجه ها یک منبع کالری اضافی به غذای محافظ اضافه می شود تا باعث افزایش گرمای بدن آنها شود. به جوجه ها در شش ماه اول، یک غذای دارویی داده می شود و سپس تا یک سالگی به آنها غذای رشد پرنده می دهند پس از آنکه یک ساله شدند، به پرندگان غذای محافظ می دهند تا زمانیکه به سن تخم گیری برسند.
مکان زندگی
نیاز به پناهگاه برای طاووسیان با سن پرنده اجبار می گردد. همانطور که قبلاً هم گفته شد، جوجه ها را می توان در جایگاههای پرورش جوجه نگهداری کرد تا زمانیکه به سن 2 تا 3 ماهگی برسند و دیگر نیازی به گرما نداشته باشند. سپس می توان جوجه ها را در مکنهایی کوچک یا یک مرغداری بزرگ نگهدرای کرد تا زمانیکه فروخته شوند یا به سن تخم گیری برسند. بپیگاههای پرورش جوجه نیاز به اتاقکها و فضای بیشتری دارند و این به دلیل دنباله بلند دم طاووس های نر است. یک مرغداری برای پرورش جوجه ها، حداقل باید دارای 6 فوت طول و 10 فوت عرض باشد تا پرنده نر بتواند دم را کاملاً باز کند. بزرگی این مرغداری باید برحسب تعداد پرندگانی که در این مرغداری نگهداری می شوند، تعیین گردد. به عنوان مثال، یک مرغداری برای یک جایگاه پرروش جوجه سه تایی، باید دارای 20 فوت درازا با یک مکان یا پناهگاهی متصل به انتهای آن باشد. مرغداری باید با یک شبکه سیمی پوشیده شود چون طاووسیان پرندگان نیرومندی هستند. پناهگاه آنها باید دارای 6 فوت طول، حداقل 8 فوت عرض و 8 فوت درازا باشد. نشستگاهها باید 4 تا 5 فوت زیرزمین قرار داده شوند و به گونه ای باشند که اگر مرغی شروع به تخم گذاری کرد بتوان آنرا جابجا کرد. یک نشستگاه مسطح و هموار "4*"2 توقالی باید به جای نشستگاه دایره ای استفاده شود. اگر یک نشستگاه دایره ای استفاده می شود، احتمال می رود که پنجه های پرندگان در هوای سرد دچار سرمازدگی شود. یک نشستگاه مسطح، به پرنده اجازه می دهد که بدون اینکه پنجه هایش اذیت شود، روی پاهایش بنشیند.
متفرقه
طاووسیان پرندگان بسیار پرطاقتی هستند اما مراحل پیشگیری وجود دارد که می توان نسبت به علامت آنها اطمینان حاصل کرد. ساده ترین راه، جهت سلامت نگهداشتن پرندگان بالغ، این است که حداقل دوبار در سال به آنها کرم دهیم. بسیاری از بیماریهایی که طاووسیان نسبت به آنها مستعدند، بسیاری انگل است. کرم های زیادی وجود دارند که می توان آنها را به صورت معمولی یا ترکیب شده در آب پرندگان به آنها خوراند. استفاده از قفس های سیمی، جایگاه های پرورش جوجه، در سالم نگهداشتن جوجه ها کمک می کند. دادن غذای دارویی مخصوص به جوجه ها، از بیمار شدن آنها پیشگیری می کند. این غذا، باید سالم و تازه باشد زیرا این مواد دارویی موجود در غذا، با گذشت زمان، خاصیت و تاثیرگذاری خود را از دست می دهند.
جانورشناسی: با طاووسیان و چشم های مصنوعی آنها
طاووس ها می دانند که در این جهان، بسیار مورد توجهند
تحقیقات نشان داده است که طاووس های ماده، جفت خود را بر مبنای بال و پر، اندازه و تعداد چشم های روی بدنشان انتخاب می کنند. اما تاکنون دانشمندان نتوانسته اند بدانند که آیا این انتخاب هیچ تاثیر مثبتی بر روی پرندگان و نوزادان دارد یا نه، خصوصاً چون نرها، هیچ کمکی در تخم گذاری به ماده نمی کنند.
در نامه ای به روزنامه Nature، مارین پتری بخش جانور شناسی دانشگاه آکسفورد آزمایشی را شرح داد که در آن پتری گروهی از طاووسیان حاصل از طاووس های نر مختلف را به دست آورد. نوزادان نر با بیشترین تعداد چشم، به طور کلی در عرض 84 روز بزرگتر از دیگر جوجه ها شدند. آن گاه این طاووس های نر به جنگلی نزدیک پارک Whipsnade، جاییکه شکارگرانی مانند روباهان نسبت به سایز دو سال پیش خود 41 درصد لاغرتر شده بودند، برده و رها شدند. طاووسیان بزرگتر شانس بیشتری برای دوام آوردن و بقا یافتن نسبت به پرندگان نحیف تر داشتند. یپتری اضافه کرد: "نتایج نشان می‎دهد که نوزادان حاصل از نرهای زیباتر و جذاب تر، گرایش به رشد بیشتری دارند و این تبدیل به تفاوتهایی در شانس نجات یافتنشان تحت شرایط طبیعی می‎شود. این اطلاعات این ایده را به اثبات می رساند که شاید مادگان، هنگامی که با نرهای جذاب و گیرا جفت گیری می کنند، دارای ژن های زیست پذیرتری برای نوزادانشان می‎شوند.
طاووسیان
برگفته از wikipedia ، دانشنامه آزادی که هرکسی می‎تواند از آن استفاده کند. "peafowl" (طاووسیان) سه گونه از پرندگان از سرده Pare (نوعی طاووس رنگین کمانی) و Afropare (طاووس آفریقایی) از خانواده ترقاولیان، و Phasianidea می‎باشد. این پرندگان به دلیل دم گرانقیمت و خوب که نتیجه آن، انتخاب خوب جفت است و بخشی از جفتگیری است، معروف هستند. طاووس نر، peacock و طاووس ماده peahen نام دارد اگرچه در کاربرد انگلیسی عمومی، "peacock" جهت دلالت بر همه طاووس ها گونه های آن عبارتند از:
طاووس هندی: Pavo cristatas (طاووس کاکل دار)
طاووس سبز: Pavo muticus (طاووس بی نوک)
طاووس کنگویی: Afropavo congolensis (طاووس رنگین کمانی آفریقایی)
فهرست:
 یادآوری
 بال و پر
 جفتگیری
 طبقه بندی
 پیوست های اضافی و مرجع ها
یادآوری
طاووسان آسیایی متعلق به سرده طاووس هستند که شامل خانواده طاووسیان هندی، طاووسیان کاکلی، و پرنده شناخته شده با نام "دراگون" یا طاووس سبز بی نوک می‎باشد. برخی زیست شناسان معتقدند که حداقل پنج گونه مشخص و بی آزار طاووسیان سبز وجود دارد در حالیکه برخی دیگر آنها را تنها به یک گونه با سه زیر مجموعه تقسیم می کنند.
طاووس دراگون Arakan ، دارای اصالت شمال غربی میان مار، و جنوب تبت است. طاووس دراگون امپراتور Siamese دارای اصالت جنوب شرقی میان مار و تایلند است. طاووس دراگون Annametic در جنگل های سبز کامبوج، ویتنام، لاس و جنوب چین تایپه زندگی می کند. طاووس سبز جاوایی، تنها مختص جزیره جاوا و اصالت همان منطقه است. طاووس منحصر به فرد مالایا، با نام طاووس بی نوک توسط طبیعت شناسان معرفی شد. تایپه شمالی، جایگاه اصلی مسحور کننده ترین نوع طاووس سبز می‎باشد. دراگون تایپه، "طاووس تایپه ای" متمایزترین نوع است.
طاووسیان طبیعتاً، در صرف بخش های مختلف گیاهی، گلبرگ ها، و در صورت امکان دانه های رشد یافته پراشتهاست اما حشرات و دیگر بندپایان، در رژیم غذایی ترجیح داده می‎شوند. مواد گیاهی، طاووس را مجهز به بافت موردنیاز جهت هضم استخوان های ریز و بخش های سفت خزندگان می کنند به استثنای برخی از قرقاولان مثل Ring- Neck، طاووسیان مجبور به شکار هستند. این بدان معناست که پروتئین برای این حیوان، یک الزام واقعی برای سلامت بودن و تولید مثل کردن می‎باشد. طاووس آسیایی مانند طاووس هندی و خصوصاً طاووسیان سبز یا دراگون، دارای وضعیتهای مشابه "فاخته دونده"، "پرنده اسرارآمیز" و Seriama می باشند. همه این پرندگان، حیوانات کوچک یا بندپایان روی زمین را از آبهای جاری و دائماً در علفهای بلند شکار می کنند. مارهای کوچک و دیگر خزندگان، رژیم مورد ترجیح طاووسیان وحشی می باشند.
مانند "پرنده اسرارآمیز" طاووسیان سبز، با تحریک آنها، آنها را دنبال کرده و آنها را خسته می کنند. طاووسیان با ضربه زدن به طعمه با پاها و بال های بلند، طعمه را تحت استیلای خود درمی آورند.
طاووسیان، در جنگل های استوایی ساوانا سکونت دارند که در آنجا آنها در دسته های کوچک، به شکار حیوانات می روند. با وجودی که اغلب بیان می‎شود که طاووسیان، طبیعتاً چند جفتگیره هستند، تشخیص طاووس های سبز کم سن و بالغ نیافته از مادرشان هم غیرممکن است. برخی شواهد وجود دارد که نشان می‎دهد طاووسیان سبز می‎توانند آن چنان زندگی گروهی و اجتماعی پیچیده ای داشته باشند که می‎تواند شامل سازگاری یک یا دو طاووس یک یا دو ساله بالغ نیافته با بالغ نیافته های 3 تا 4 ساله باشد. طاووسیان سبز و طاووسیان طاووسیان آسیایی با نرهایی که در دفاع از آشیانه به آنها کمک می کنند، در پرورش و تخم گذاری جوجه نیز به آنها کمک می کنند، تک جفتگیری می کنند. جوجه های یکساله ای که مادرانشان آنها را ترک کرده اند، به طور کلی، برای خوراک کردن و استراحت، به پدرشان می پیوندند. گاهی جوجه ها جهت پرواز به یک درخت من به عنوان یک لایه، پشت والدینشان حمل می‎شوند. آنچه راجع به سرده خانواده طاووسیان شناخته شده، پرواز پیچیده ای را نشان می‎دهد. Argusسdhآسیایآ
بزرگ دارای بزرگترین سطح مقطع بال میان تمام پرندگان است و از آن در آهسته حرکت کردن استفاده می کنند. هر شکل متمایز طاووسیان سبز دارای شکل بال مخصوص به خود و ویژگی های پروازی مخصوص خود است.
اغلب طاووسیان سبز در جاوا، دیده می‎شوند که به سمت دریا شنا می کنند که در آنجا پرندگان دیگر هم در ساحل دور هم جمع می‎شوند. طاووسیان آفریقایی بالهای نامتناسب بزرگی نسبت به وزنشان دارند. طاووسیان آفریقایی یا Afropavo دارای بالهایی هستند که هم از نظر جذابیت رنگی و هم از نظر جذابیت رنگی و هم از نظر جذابیت شکلی، در جفتگیری بسیار چشمگیر هستند.
تمام گونه های شناخته شده طاووسیان روی درختانی شناخته شده اند که این پرندگان در بالای قسمت چترک درخت می نشیند. طاووسیان با قرقاولیان متفاوتند اما شبیه به monal و tragopan هستند البته از لحاظ توانایی در بالا بردن بال ها تا بتواند به آنها کمک کند در آسمان اوج بگیرند.
بال و پرها
طاووس نر دارای بال و پر رنگین کمانی آبی- سبز یا سبز رنگین است. پرهای دم او دارای یک سری چشمه هستند که هنگامی که دمش را مانند بادبزن باز می کند به خوبی قابل مشاهده است.
طاووس ماده دارای حداکثر رنگهای سبز، قهوه ای و خاکستری در بال و پرش است او دم بلند طاووس نر را ندارد اما دارای کاکل است.
ماده ها همچنین می‎توانند بال و پرهای خود را جهت اعلام خطر به بچه ها یا ماده های رقیب دیگر، نشان دهد.
بسیاری از رنگهای چشمگیر بال و پرهای طاووس نر به دلیل مداخله یک پدیده نوری یافته شده در پرهای اوست. رنگهای مختلف، در ساختارهای مختلف این پرنده به چشم می خورد. برای پرهای قهوه ای. ترکیبی از قرمز و آبی نیاز است- یک رنگ به صورت دوره ای و تناوبی است و رنگ دیگر در اثر همان پدیده نوری از انعکاس بیرونی ترین و درونی ترین پرهای ساختار بدن اوست.
چنین ساختار رنگینی خصوصاً در تولید رنگهای رنگین کمانی (که با زاویه دید، تغییر می کنند) مهم است، چون تاثیرات این مداخله نوری، به زاویه نور، و رنگیزه شیمیایی بستگی دارد.
طاووسیان رنگهای گوناگون بسیاری تولید کرده اند. آن رنگهایی، جهشی هستند می پرند که با جفتگیری انتخابی محافظت شده اند که شامل: بدنه سفید، بال های راه راه، چشمان سفید، ابلقی، برجسته کاری شده، برنز، پشمی، هلویی، بنفش، و هر ترکیب رنگ دیگری است.
جفتگیری
طاووسیان، قادر به باروری در سن 2 سالگی هستند. طاووس های نر تا 1 سال پس از آن، کاملاً بلوغ نمی یابند. درسن 2 سالگی، بال ها از لحاظ طولی و تراکم، کاملاً توسعه نمی یابند و رشد نمی کنند. در حالیکه طاووس های نر در آن سن و سال، از لحاظ فیزیکی قادر به جفتگیری با ماده است، اما شانس خیلی کمتری در رقابت با دیگر نرهای بلوغ یافته دارای پرهای بزرگتر دارند. در سن 3 سالگی پرهای طاووس نر، به حداقل درازی خود در طول عمر طاووس می رسد پس از آن در پایان هر تابستان، پرریزی می کنند.
فصل جفتگیری در اوایل بهار آغاز می‎شود و با شروع پاییز به اتمام می رسد. جفتگیری طاووس نر مراحلی دارد که شامل نمایش دادن بال و پرها و یک صدای بلند است، صدای طاووس نر شبیه صدای پرطنین تر "میو" گربه است در حالیکه صدای طاووس های ماده شبیه صدای "هاپ" سگ است. دیگر نرها، صداهای مختلف دیگری هم دارند. طاووس نر جهت جلب توجه پرهای خود را در جهت یک طاووس ماده که در نزدیکش قرار دارد، باز می کند. طاووس های نر چند جفتگیره هستند. آنها می‎توانند با 4 یا 5 طاووس ماده در یک فصل جفتگیری، جفتگیری کنند، اگرچه که یک جفتگیری هم آنها را ارضا می کند. اگر جفتگیری موفقیت آمیز باشد، طاووس ماده بین 4 تا 7 تخم می گذارد و پس از 28 تا 30 روز جوجه ها سر از تخم بیرون می آورند.
طبقه بندی
طاووسیان هندی، دارای اصالت هندی هستند که در آنجا این پرنده ، یک پرنده ملی است. طاووسیان سبز، پرورش یافته از میانمار در شرق جاوا هستند. IUCN طاووسیان سبز را که به دلیل شکار و بی کیفیت شدن زیستگاههایشان، در خطر انقراض هستند، لیست کرده است. طاووسیان، پرندگان جنگلی هستند که روی زمین آشیانه دارند. آنها اغلب دانه می خورند. اما برخی حشرات و میوه هم می خورند. طاووسیان رنگین کمانی، پرندگان زمینی هستند اما روی درختان آشیانه می سازند. آنها پرواز را دوست ندارند.
طاووسیان هندی آبی
نام های دیگر: طاووسیان هندی، طاووسیان آبی، طاووسیان آزاد
گونه ها: تک نوع، اما جهش های زیادی موجود است.
طبقه بندی: پاکستان، هند و سری لانکا. بسیاری از آنها در سرتاسر دنیا زندگی می کنند.
زیست گاهها: متفاوت است: جنگل ها، زمین های کشاوری و نزدیک روستاها.
توضیح: نرها بزرگ هستند با یک دم دراز که برای جفتگیری استفاده می‎شود. قابل تشخیص از طاووس بی نوک، چون دارای سینه و گردن آبی است. پوست صورت سفید است و دم به صورت بادبزن است. نرهای بلوغ نیافته دارای بال و پرهای مختلفی هستند اما دارای دم بادبزن مانند و بخش های بالایی بدن، آبی هستند در سال دوم، نرها، یک دم کوچکتری دارند. در سال سوم، دارای بال و پر کامل شده و به بلوغ جهت جفتگیری می رسند. ممکن است دم، تا 2 یا 3 سال دیگر هم به رشد خود ادامه دهد. نرها در پایان هر تابستان پرریزی داشته و همه پرهایشان می ریزد.
توضیح: ماده ها: در مقایسه با نرها، بی رنگ ترند، پوست صورت مانند طاووسان نر است اما دم، قهوه ای است. گردن و گلو سفید، سینه و پشت گردن سبز، و باقی بدن خاکستری- قهوه ای روشن است.
جایگاه در حیات وحش: بسیار متداول در بیشتر محیطهای طبیعی.
اطلاعات دیگر
رژیم غذایی: هنگامی که آزاد است، هرچه در اطراف بیابد می خورد. باید یک رژیم غذایی مناسب برای آنها استفاده شود. پرندگانی که در پرنده خانه ها زندگی می کنند باید سبزی و غذای خوب مصرف کنند.
فصل جفتگیری
بسته به منطقه متفاوت است. در Missouri در اوایل مارس شروع می‎شود. تخم گذاری با شروع دم ریزی نرها آغاز می‎شود اما استثنائاتی هم وجود دارد.
سن جفتگیری: نرها تا سه سالگی بالغ نیستند اما در سال دوم اغلب نرها اقدام به جفتگیری می کنند. من شنیده ام که ماده ها در سال اول تخم گذاری می کنند اما متوسط آن، 2 سال است.
دوره سر از تخم بیرون آوردن: 28 روز
مکان زندگی: طاووسیان آبی، پرندگان پرطاقتی هستند اغلب در جای بار نگهداری می‎شوند تا بتوانند در مقیاس باز پر بزنند. سایز بزرگ و اندازه مکان اهمیت دارد. سقف و پناهگاههای در زمستان نیاز است. اما باید مراقب بود که تمام محافظه کاریها صورت گرفته است.

طاووس
طاووس های نر که روی چمن جولان می دهند تصویری از خانه های آبا و اجدادی بریتانیایی را به انسان منتقل می کند و من تصور می کنم که این برای یکی از همسایگان من که طاووس را به دامنه wiatotah آورده بود، یک رویا و آرزو بود آن طاووس مایه دردسر شده بود. صداهای بلند، غیرقابل کنترل و عجیب و غریب او باعث شد که چند سال پیش همسایگان من تلاش کنند تا از شرش خلاص شوند و نهایتاً باعث شدند که یک مرغ به بوقلمون های من که هر صبح به آنها غذا می دادم، اضافه شود. آن مرغ بسیار ترسو بود اما من با تلاش زیاد سعی کردم که آنرا تا بهار، یعنی همان زمانی که ناپدید شد نگهدارم. خوشبختانه این مرغ با دو نوزاد نیمه رشد کرده، در اوایل پاییز بازگشت. آنها همگی در زمستان، در زمین کشاورزی ماندند اما او دوباره در بهار ناپدید شد. مجدداً در پاییز با چند نوزاد بازگشت. او در زمستان گذشته که نزد من برگشته بود مرد و من یک روز صبح، مرده آن را یافتم. اما سه پرنده ای که او از خود به جای گذاشته بود رشد کردند و تبدیل به بزرگترین طاووس های نر شدند و سالهای بسیاری باعث شادی مداوم من بودند، من نزدیک حصار می نشستم و از باز کردن و بادبزنی کردن دم های رنگی آنها لذت می بردم. آنها بسیار زیبا هستند و من گاهی ساعتها محو تابندگی رنگهای آنها می شدم. هر بهار در پاسخ ناله های بلند طاووس های نر، مرغ ها به آن طرف بوته ها می روند و طاووس های نر هم به بالای تپه می خواهند تا به آنها ملحق شوند. هر بهار بیش از 100 طاووس از تنگدره گابریل به بالای تپه می آیند و و واضح است که آنها در اینجا حیات وحش خوبی دارند.
باقی سال، طاووس های نر در فضایی بسیار دورتر از کامدانی و خانه پرسه می زدند اما باز هم عده ای سعی کردند که آنها را شکار کنند. بی شک آنها را به خاطر پرهایشان شکار می کردند چقدر این کار احمقانه بود چون در هر پاییز پرهای آنها می ریخت و هر کسی می توانست آنها را از زمین جمع آوری کند.
انسانها و طاووسیان، با هم پیوند خیلی طولانی ای داشته اند. در بیش از 4000 سال، آنها در اطراف معابد هند دارای جثه ای رنگین و مسحور کننده بوده اند و چون مارها و بدبختیها را دفع می کردند، مقدس بودند.
امروزه، طاووسیان هنری با امنیت کامل در اطراف روستاها جمع می‎شوند و همچنان براساس قانون Hinda در هند، محافظت می‎شدند. در جاهای دیگر هند، آنها با وجودی که پرنده ملی هند هستند، به خاطر غذا و پرهایشان شکار می‎شوند. هندی ها معتقدند که ناله طاووس پیش بینی کننده بارش بارانی است.
طاووسیان متعلق به خانواده قرقاولیان است که شامل بوقلمون، قرقاول و … می‎شود. طاووسیان از بزرگترین قرقاولیان هستند. طول بدن طاووس 6 تا 8 فوت است که شامل دنباله دم است و وزن آن به 12 پوند می رسد، طاووس ماده، کوچکتر است. دنباله دم طاووس نر، متشکل از پرهای بلند دم است. در واقع، 150 پر یا شاید بیشتر بخش دم را شامل می‎شوند که این بخش را پوشش می دهند. پرهای دم، پرهای کوتاهی هستند که در پشت دنباله قرار دارند و جهت حمل دم بادبزنی می باشند. از آنجا که پرها دارای درازای متفاوتی هستند، چشم های مصنوعی در پایان دم ها، با باز شدن بادبزنی پرها، گسترده می‎شوند. این پرها در رنگهای سبز متالیک هستند و با چشمه های مصنوعی به رنگ آبی و برنز تزئین شده اند. یک طاووس نر بین 100 تا 175 چشم مصنوعی دارد هنگامی که نر، دنباله اش را باز می کند، به خاطر نمایش دادن این چشم های مصنوعی است. طاووس های ماده، نرها را براساس تعداد چشم های مصنوعی که دارند انتخاب می کنند. نرهایی که دارای بیشترین تعداد این چشم ها هستند بیشتر طاووس های ماده را می برند.
در فصل جفتگیری، طاووس نر، منزوی و زودخشم می‎شود. او با صدای بلند جیغ می زند تا حضور خود را به ماده ها اعلام دارد و از قلمروی خود در مقابل نرهای جوان رقیب دفاع می کند. عملکرد آن شامل نمایش خود از بهترین زاویه، لرزه سریع دم بادبزنیش که مثل صدای برگ های خشک با وزش باد است. پس از جفتگیری، طاووس ماده، خانواده را ترک می کند و خود را در علفها یا پوشش های گیاهی بلند قامت مخفی می کند. یک سوراخ فراهم می‎آورد آنرا با برگها مسطح و هموار می سازد و بین 5 تا 7 تخم کرم رنگ می گذارد. او حدود 28 روز روی تخم های می خوابد و حدود 7 تا 9 هفته از جوجه ها مراقبت می کند و در این مدت او به آنها گرفتن حشرات و غذا خوردن را در روز آموزش می‎دهد و در شب آنها را زیر خود می خواباند. طاووس های نر، سمبل قدرت و سرمایه اند. فینیقیه ای ها برای اولین بار طاووس را از هند به مصر آوردند. که این حدود 3000 سال پیش بود. حدود 600 سال بعد الکساندر آنرا به یونان معرفی کرد و در آنجا ممنوع کرد که کسی به آنها آسیب برساند در رم گفته شده که Hera ، شاهزاده خدایان، Argus صدچشمی، اختیار کرد تا شوهرش را زیر نظر داشته باشد چون شوهرش عاشق IO بود. روزی Hera، Argus را در حین انجحام شغل، خوابیده دید همه صد چشم بسته بودند او چشم های Argus را کند و آنرا به دم طاووس انداخت که امروز ما آنرا بدین صورت می بینیم.
نجیب زادگان انگلیسی، برای میهمانانشان، طاووسیان بریان شده پیشنهاد کردند که اغلب این میهمانان هنگام غذا خوردن، به صدای این طاووس ها در چمن گوش می دادند.
به نظر می رسد که این پرندگان زیبا به هیچ کس آسیبی نمی رسانند اما دوباره در گرایش طبیعی ما پرندگانی قبیح و منفور شده اند و از طرف خطه محیط پرورش گیاه، به دلیل شکایات کشاورزانی که این پرندگان را مقصر اصلی شکستن پوشش پلی دام های علوفه ای می دانند، به عنوان یک آفت مورد خطاب قرار گرفته اند. این بخش می خواهد یک برنامه سم پاشی در زمستان تداعی می کند چون کشاورزانی معتقدند با شلیک کردن به آنها نمی توان آنها را از اینجا دور کرد چون این پرندگان، باهوش هستند و متوجه می‎شوند. امید داریم این پرندگان نجات یابند چون من خاطره آنها را گرامی می دارم. من هیچ پیانویی با خود به بیشه زار نیاوردم اما صدای طاووس های نر در چمن زار را می شنوم.

فهرست مطالب
مقدمه 1
بدن طاووسیان 2
دسته بندی علمی طاووسیان. 2
جفتگیری 4
جوجه کشی 6
تغذیه 9
مکان زندگی 10
متفرقه 11
جانورشناسی: با طاووسیان و چشم های مصنوعی آنها 12
طاووس ها می دانند که در این جهان، بسیار مورد توجهند 12
طاووسیان 13
بال و پرها 17
جفتگیری 18
طبقه بندی 19
طاووسیان هندی آبی 20
اطلاعات دیگر 21
فصل جفتگیری 21
طاووس 23

3

28