بسمه تعالی
رژیم غذایی مکملهای کراتین وسازگاری عضلانی با مقاومت اضافه بار
مکملهای رژیم غذایی کراتین مونو هیدرات در 5 سال گذشته معمول شده اند . مطالعات تغذیه ای مکملهای کراتین بطور دو پهلو اثرات انرژی زایی را نشان نداد. این نظر که بارگیری CR به میزان 30-20 گرم در روز برای 7-5 روز باعث افزایش کارایی درحین تمرینات سنگین خصوصاً تمرینات مقاومتی می شود. پیشنهاد می شود که مکملهای کراتین ممکن است سازگاری زیادی با پیشرفت تمرینات مقاومتی داشته باشد. به علاوه مطالعات Vitro , Vivo نشان داده که مکمل کراتین ممکن است به تنهایی موجب افزایش پروتئین در عضلات اسکلتی شود. مطالعات جدید زیادی اثرات مکملهای کراتین در طی تمرینات استقامتی را ارزیابی کردند. گزارشهای مفیدی مبنی بر افزایش قدرت یا حجم چربی آزاد پس از مصرف 12-4 هفته ای کراتین بصورت کنترل شده وغیر کنترل شده وتحت برنامه های R T وجود دارد. مطالعات 4 هفته ای دیگر مقایسه مکملهای تجاری کراتین با مکمل آزاد را افزایش حجم چربی کراتین بر روی ( FFM) وانجام ورزشهای مقاومتی گزارش می کند به هرحال تحقیقات دیگر نشان داده است . که مصرف کراتین برروی FFM هیچ اثری نمی کند. یاپیشرفت قابل ملاحظه ای در بعضی والبته نه همه ورزشها ندارد. تمرینات مقاومتی انفرادی باید همراه انتخاب با مطالعه مکمل C R باشد زیرا بیشتر احتمال مصرف CR وجود دارد. با این حال نقش آنها نشان می دهد که عوامل متعددی مطالعه غیر معمول جمعیت را توضیح می دهد. برنامه های متفاوت تمرین استفاده می شود که هرکدام یقین می رود ارائه کند بهترین محرک تمرینی را ما آنها باید متقاعد شوند که در طی مطالعه کمی تا چندین ماه این برنامه هیچ صدمه ای به آموزششان نمی رساند در بهترین حالت این موجب کاهش در POOL Subyect مورد بدترین حالت موجب تحریک ضعف تمرینات می شود . آنها می توانند مقاومت کنند سختی های شدید تمرینات را به دلیل حالت مشروطشان ممکن است که نشان دهد افزایش اندازه بافتهای معمولیشان . بنابراین توانایی با اثبات اثرات CR اگر معلوم باشد بستگی پیدا خواهد کرد به توانایی افزایش و حضور اندازه عضله این ممکن است آشکار بکند نتایج دو پهلوی مطالعات volec و همکارانش منطقه سطح مقطع بخشهای بزرگ تارهای ماهیچه ای ازنظر افقی بزرگتر نبود در گروه کراتین نسبت به PLacebo بعد از تمرینات مقاومتی همزمان نشان دادند که کراتین سبب یک افزایش بزرگتر در اندازه تار می شود. تغییرات در اندازه گیریهای بافت برداری ممکن است توضیج دهد اندازه تار کوچکتر را در گروه CR قبل از تمرینات ومتعاقباً بزرگتر شده آن را بعد از مصرف CR بعد از تمرینات اولیه تفاوتهایی به روش آماری بوسیله استفاده ANCOVA در تار ماهیچه ای گزارش شد. گروه کراتین نشان داد افزایش تارهای عضلانی بزرگ بطور بارزی فقط در نوع تارهای IIA که فقط 11% از نمونه های فیبر را تشکیل می دهد. مورد هرچه که باشد به نظر مان می رسد که خاصیت مکمل کراتین باید کمک کند در مطالعه ای که به آزمودنیهای تحت تمرینات استقامتی نیاز نداشته باشد که تمرین نشان آن را تغییر بدهد اما باید بتوان افزایش عضلانی این را اندازه گیری کرد. بر اساس این مشاهدات این مقاله ارزیابی کرده است تاثیر مکمل CR برروی پاسخها مکانیکی هایپرتروفی عضله چهار سر ران QF بر روی داوطلبان تمرینات مقاومتی با electromyostimulatiDn بررسی کرده . این رژیم تمرین افزایش در اندازه عضله در یک زمان کوتاه را نشان می دهد و تکیه نمی کند به تلاشهای ارادی و بنابراین اثرات پتانسیلی p Lرا از بین می برد ونیازی ندارد. که افراد (آزمودینها) بطور مشخص تمریناتشان را تغییر دهند. زیرا EMS می تواند موجب کاهش کراتین فسفات شود که سبب از بین رفتن نیرو می شود. طرح ما آزمایش شد به گمان اینکه CR باعث کاهش خستگی وافزایش بارگیر ی درهر جلسه تمرین می شود. وبنابراین موجب افزایش رشد عضله می شود ما استفاده کردیم از یک طرح کنترل شده d u bde- blind placebo . منطقه سطح مقطع رانها عضله چهار سراندازه گرفته شد با استفاده از تصویر برداری تشدید مغناطیسی. گشتاور در حین هر عمل کانستر یک و اکسنتریک از تمرینات EMS ثبت شد برای کمک به بارگیری و خستگی. به دلیل اینکه روش تصویر برداری هردوران را اسکن میکند MR همچنین ارزیابی کردیم تغییرات اندازه عضله راست چهار سر را بطور میانگین بعنوان مصرف کننده فرضی (یعنی در طی تمرین مقاومتی بدون برنامه بر طبق یکی از برنامه های موجود.
روش ها
موضوع ها و پروتکل های عمومی: 32 افراد داوطلب به مشارکت شدند. روشها، خطرها و استفاده مطالعه توضیح داده شد و به اطلاع آنها رسید که هر یک از آنها بصورت کتبی باید رضایت دهند. بعد از تصویب به وسیله موسسه پژوهش به عنوان تحقیق بر روی آزمودنیهای دانشگاه گیورجیا برای شرکت کنندگان نمایش داده شد کاربرد کراتین مونوهیدرات و تحمل با EMS . هیچ کدام از آنها مکملهای CR را در طی 2 ماه قبل مصرف نکرده بودند. تصاویر MRI به منظور تعیین سطح مقطع عضله چهار سر ران گرفته شد. سپس به هر یک از آزمودنیها assigned با کراتین مونوهیدرات به مقدار (20 گرم در روز به مدت 7 روز، 5 گرم در روز بعد از این) یا یک حالت (pl) sucrose placebo در یک طرحduble blind بعد از بارگیری در 8 هفته پروتکل EMS عملی شد با QF چپ. آزمودنیها ادامه دادند RT را بصورت داوطلبانه بر روی دو اندام تحتانی در حالیکه رژیم غذایی آنها مطابق میلشان بود. به دبنال تمرینات EMS مجموعه دیگری از تصاویر MRI گرفته شد. 14 آزمودنی به دلایل شخصی حذف شدند یا به دلیل تطابق ضعیفی که داشتند با این شرایط نتوانستند ادامه دهند (CR, N=8,40% , PL,N=6 , 50% , P=0.5952) بعنوان نتیجه 17 مرد و 1 زن با سال که به طور تفریحی آزمایش RT را انجام دادند برای انتهای تحتانی مطالعه را تمام کردند.
تصویربرداری MR :
آزمودنیها آموزش داده شدند با خودداری کردن از فشار سنگین به وسیله رانها برای دست کم 72 ساعت قبل از تصویربرداری. در امتداد محور رانها تصویر MR گرفته شد.
(TR/TE 2000/30 , 60,1-cm ضخامت برش , 0.5-cmgap, 256×256 matrix, 40-cm FOV,1 NEX)
این تصاویر با استفاده از یک میدان مغناطیسی ابررسانا به شدن Tesla 1.5 از شرکت جنرال الکتریک در شهر میلواکی گرفته شد. بعد از تنظیم فضایی قبل و بعد از تمرینات EMS تصاویر مقایسه شدند. و منطقه سطح مقطع عضله چهار سر ران معین شد برای هر برش ران با استفاده از یک عمل گر کور با استفاده از نرم افزار NIH. مقادیر مربوط به 10 برش اول پایین تر از سمت عضلات سرینی بدن میانگین گرفته شد تا مقدار میانگین منطقه سطح مقطع QF بدست آید زیرا این ناحیه نشان دهنده بزرگترین سطح مقطع QF است. تصویربرداری MR یک اندازه گیری قابل اعتماد منطقه سطح مقطع است، با ضریب اطمینانی بیش از 0.98 در آزمایشگاه ماست.
مکملهای غذایی:
در طی هفته بعد گرفته شدن تصاویر MR ، آزمودنیها مصرف کردند یک نوشیدنی با طعم شیرینی را به مقدار 20 گرم آمیخته با 5 گرم CR منوهیدرات دیگر، یا شکر (گروه PL) برای 4 وعده در روز مکملها مخلوط می شدند با آشامیدنیهای طعم دار دیگر و در صورت امکان با غذاها مصرف می شوند. این روش که در هر وعده غذایی 5 گرم CR منوهیدرات یا دارونما (PL) مصرف شود در روز در حین تمرینات EMS مکملها توزیع شدند در یک هفته (بارگیری) و دو هفته (تمرینات EMS) متناوباً در جلسه هایی که حاوی دستورالعمل مصرف آنها هم بود.
تمرینات EMS
تاثیرات رفتارهای QF در 8 هفته (16 جلسه ای) تمرینات EMS قبلاً برای افراد توضیح داده شد. قبل از مشاهده تصاویر MR و شروع تمرینات، آزمودنیها گزارش کردند با آزمایشگاه در 3 موقعیت جداگانه در حداقل 24 ساعت برای آشنایی با تست حداکثر انقباض ایزومتریک اختیاری (MVC) تحمل آنها نسبت EMS معلوم شود. در آغاز تمرینات، جریان EMS قرار داده شد با بیرون آوردن گشتاور نیروی ایزومتریک در 45 درجه در زیر افقی معادل با تقریباً 70% از MVC . بعد از 60 ثانیه برگشت به حالت اولیه، این روش سپس استفاده شد و موجب شد ارتباط پیدا کند با مراحل تمرینی EMS.
برای مطمئن شدن از پیشرفت اضافه بار، گشتاور ایزومتریک در شروع هر جلسه تمرین به میزان تقریبی 2% در هفته افزایش داده شد به کمک افزایش جریان. حجم تمرینات همچنین افزایش یافت از سه جلسه در طول هفته های اول و دوم به چهار جلسه در طول هفته های سوم و چهارم و با پنج جلسه در طول سرانجام هفته چهارم از تمرینات.
اطلاعات گشتاور در 100Hz جمع آوری شد و به فورمت ASCII برای تحلیل نگهداری شد. گشتاور (Nm) در 45 درجه پایین هوریزنتال برای هر کنسنتریک (Tcon) و اکسنتریک (TECC) توضیح داده شد.
نسبت به خط شروع QFCSA برای اندام چپ (NM.cm-2) . مقادیر حداکثر و حداقل برای Tcon و TECC در هر دوره استفاده شده بود برای محاسبه شاخص برجستگی
(FIcon , FIECC , min , max-1)
بارگیری بر روی هر دوره محاسبه شد بعنوان ناحیه زیر داخل مرکز یا خارج مرکز منحنی گشتاور که جدا شده بود بوسیله پیش تمرینات QFCSA اندام چپ (TTIcon , Necc.cm-2 زمان گشتاور لازم).
تمرینات مقاومتی داوطلبانه:
آزمودنیها آموزش داده شدند که تمرینات داوطلبانه خودشان را بر روی هر دو اندام تحتانی با استفاده از یک رژیم غذایی مورد سلیقه خودشان ادامه دهند. در اغلب موارد مقدار مصرف کراتین را به طور تفریحی بالا می بردند، تمریناتشان تحت نظر نبود و یا تغییر پذیر نبود.
تحلیلات آماری:
تحلیلات آماری اجرا شده با استفاده از نرم افزارstat view 5.0 بر روی کامپیوترهای Macintosh . مشخصات توصیفی گروه ها و مقادیر زمینه ای قدرت (MVC و قدرت مخصوص) تحلیل شده با استفاده از ANOVA مستقل یک طرفه. اندازه گیری مکرر ANOVA که به کار برده شده با دوره های 3-1 نخستین و آخرین جلسات تمرین برای تحلیل متغیرهای تمرینات تجربی (روش علمی= حالت × جلسه) باریگری عضله (دوره×جلسه× وضعیت ؛ TCON , TECC . TTICON , TTIECL) و خستگی عضلانی (کار*دوره * جلسه* حالت؛ FICON , FIECC) منطقه سطح مقطع برای هر دو QF تحلیل شده با استفاده از یک ANOVA دو طرفه با اندازه گیریهای مکرر روی زمان (زمان*حالت) تغییر درصد منطقه سطح مقطع QF و با تغییرات نسبی در TTI , FI (دوره 1 ، اولین VS آخرین نوبت) و متوسط TTICON و TTIECC در طی تمرینات، سطح معنی داری برای همه تحلیلات دوره ای در نظر گرفته شد که برای آنها P<0.05 باشد مقادیر P گزارش شد بدون تصحیحات مربوط به تخلف در مصرف sphericity . اگر یک برهم کنش معنی دار به چشم می خورد مقادیر میانگین گروه یا جفت های آزمون ttest مقایسه می شد تصحیح Bonferroni-Dunn براساس داده های روتر و همکاران.r=0.98) آزمون (B=0.80 , Retest نشان داده که 16 آزمودنی برای آشکار کردن برهم کنش زمان x شرایط کافی است تا پاسخ رشد را به EMS نشان دهند. (تفاوت QF CSA تا 50% یا بیشتر در بین گروه ها).
نتایج :
هیچ تفاوتی بین گروه ها در تمرینات مقاومتی وجود نداشت (P=0.5206 : تکرار و P=0.6393 و سالها) سن (P=0.6670) وزن (P=0.7983) یا ارتفاع (P=0.3257). قبل از تمرینات، هیچ یک از MVC (P=0.4109) یا قدرت مخصوص (P=0.4964) اختلاف بین گروه ها فرقی نمی کرد. همه آزمودنیها شفاهاً معین شدند که مصرف کننده مکملهای تجویز شده را جریان افزایش یافت از در طی 16 جلسه مربوط به EMS و بین گروه اختلافی گذاشته نمی شد (جلسه * حالات موثر P=0.4968)
حداکثر گشتاور نسبت به اندازه عضله بطور برجسته افزایش یافت در بیش تمرینات (TCON , P<0.0001 , TECC P<0.0001 : تاثیر جلسه) انتگرال زمانی گشتاور انجام شده (TCON , P<0.0001 , TECC P<0.0001 : تاثیر جلسه). این نتایج منعکس کننده فعال شدن بیشتر عضله در حین اینکه جریان EMS افزایش پیدا کرد. بازگشت به حالت اولیه طولانی تر بین جلسات و خستگی کمتر در طی دوره ها در تمرینات بود. (FI : P=0.0002: تاثیر جلسه). حداکثر گشتاور (TCON , TECC) در شروع هر دوره در طی هر جلسه تمرین کاهش یافت. (P<0.0001 : تاثیر دوره) و اما این کاهش یافته بود در طی تمرینات (جلسه* برهمکنش دوره : TCON , P=0.0423 , TECC , P=0.0003). این پاسخها بین گروه ها اختلاف نداشت (حالات* جلسه * برهم کنش دوره : TCON , P=0.9380 , TECC P=0.9383 حالات * برهمکنش جلسه : FI , P=0.3093). در هر جلسه تمرین، خستگی کنسنتریک برای هر دوره مشابه بود، اما خستگی اکسنتریک برای مجموع دوره ها زیاد بود. (FI , P<0.0001 , FICON post hoc t-tests , P= ??? FIECC post hoc t-tests , ???)
به همین ترتیب به خستگی در هر دوره در طی اکسنتریک بیشتر شد نسبت به عملیها کنسنتریک.
FI , P< 0.0001) : اثرات عمل) post hoc t-tests معین شد که FICON افزایش می یابد در طی تمرینات (P<0.0001) ، در حالیکه FIECC تغییر نیافت (P=0.1133) . با وجود این افزایش مقاومت در برابر خستگی برای عملهای کنسنتریک در تمرینات، نمونه های عمومی خستگی در هر جلسه مشاهده شد. (افت نیروی نسبی در سراسر دوره ها افزایش یافت برای عملهای اکسنتریک اما کوچکتر از افت نیروی نسبی برای عملهای کنسنتریک بود. (جلسه * دوره * برهم کنش عمل : FI , P=0.6954) .
متوسط CSA عضله چهار سو ران چپ بطور مساوی افزایش یافت در گروههای PL , CR (حالات * برهم کنش زمان : CSA عضله چهار سو ران چپ ، P=0.2190). افزایش در CSA برای QF چپ رتبه بندی شد از 4.7% تا 18.6% در کراتین و از 4.5% تا 17.6% در PL . میانگین CSA عضله چهار سر ران راست مختصر تغییری یافت در PL، (3.6% تا -4.4% دامنه تغییرات) اما افزایش قابل ملاحظه ای در CR بوجود آمد (11.7% تا -1.3% دامنه تغییرات) حالات * زمان برهم کنش : سطح مقطع QF راست P=0.0091) .
با در نظر گرفتن مجموعه یک از اولین و آخرین جلسات تمرین، درصد تغییرات اندازه سطح مقطع QF همبستگی نداشت با تغییر در شاخص خستگی
FICON , r=-0.06, P=0.8059 , FIECC , r=-0.25 , P=0.3193)
یا حداکثر گشتاور TCON , r=0.28, P=0.2663 , TECC , r=0.12 , P=0.6279))
زمان گشتاور کل در تمرینات لازم است
TTICON , r=0.31, P=0.2216 , TTIECC , r=0.21 , P=0.4184))
و میانگین TTI برای هر مجموعه
(TTICON , r=0.10, P=0.6892 , TTIECC , r=-0.09 , P=0.7195)
ارتباط پیدا نکرد با افزایش نسبی در سطح مقطع OF.
بحث و گفتگو:
مطالعه حاضر طراحی شد تا عواملی را که ممکن است اثرات را تحت تاثیر خود قرار دهد بررسی کند. اگر هر یک از مکمل های رژیم غذایی <R با پاسخهای مکانیکی و رشد عضلات اسکلتی در برابر اضافه بار مقاومت کند. تمرینات مقاومتی که به صورت داوطلبانه انجام داده بودند مطالعه گردید (سال تجارب) زیرا به نظر می رسد که مصرف کراتین به رشد عضلات کمک کند. همچنین انتظار می رود که به طور مثبت واکنش نشان دهد در قبال افزایش شدت تمرینات. پروتکل EMS به چند دلیل برگزیده شد. این می تواند موجب افزایش عضلات شود بطور موثر همانگونه که در این مطالعه نشان داده شد. بدون نیاز به تلاش داوطلبانه یا اینکه از افراد خواسته شود که تمرینات مقاومتی خودشان را تغییر بدهند. EMS همچنین می تواند طراحی شود تا بوجود آید کاهش فسفوکراتین و متعاقب آن همانگونه که در این مطالعه دیده شد. بنابراین اگر مکملهای رژیم غذایی موجب افزایش عضله گردد (CR و فسفات کراتین). و به موجب آن انرژی نامتعادل در تارها در طی اختلال کم می شود. این می تواند منجر به کاهش خستگی ، افزایش بارگیری و سرانجام منتج به هایپرتروفی عضلات شود. پروتکل EMS که ما استفاده کردیم همچنین توانایی کنترل با دقت و تعیین مقدار بارگیری را در شرایط تمرین ارائه کرد. برای مثال گشتاور اندازه گیری شده بود در هر 100 ms در طی هر عمل کمسنتریک و اکسنتریک.
کربوهیدرات و عملکرد جسمی ، روحی در طی تمرینات متناوب تا مرز خستگی
هدف از این مطالعه آزمودن اثرات خوردن الکترولیت کربوهیدرات بر عملکرد جسمی وروحی افراد در حین اجرای تمرینات متناوب باشدت بالا( IHI) مانند بسیاری از مسابقات ورزشی معمول بوده است.
روش ها:
به این منظور تعدادی مرد فعال(تعداد 5نفر ) وزن فعال (تعداد 5نفر ) درحین اجرای سه نفر جلسه مسابقات فوتبال یا بسکتبال وبه دنبال دو آزمون تجربی متناوب با شرت بالا ، نظیر دویدن به میزان مسابقات بسکتبال مورد بررسی قرار گرفتند.
آزمونهای تجربی شامل 4 قسمت 15 دقیقه ای ( QTR ) بوده است . یعنی دویدن متناوب با درصد های متفاوتی از Vozmax ( قدم زدن – دویدن آرام – دویدن – دو سرعت وپریدن) که توسط یک زمان کوتاه دوره استراحت معادل 20 دقیقه در نتیجه ی آزمون ودر انتها، دویدن تا مرز خستگی بوده است .( دوشاتل تامرزخستگی ، حداکثر دویدن با سرعت 20 متر بر ثانیه، حداکثر 10، بار پریدن عمودی ، آزمایش مهارت حرکت ( آزمون MS( ) نیمرخ تعیین حالات (POMS )وآزمون Stroop color-word کربوهیدرات – الکترولیت(CHO ) یا محلولهایPlacebo (p) قبل ازتمرین نوشیده می شوند (محلول 6% 5mlkg ) و در حین تمرین و در میانه کار از (محلول 18% 5ml.kg ) استفاده می شوند . مقادیر کمی از (محلول 6% 3m.kg ) بعد QTR-L.HALF> QTR-390TR-4 استفاده شده است .
نتیجه گیری:
نتیجه این که مصرف کربوهیدرات – الکترولیت باعث افزایش 37% زمان دوهای دراز تا خستگی وتند رونده 20-m زمان دو سرعت طی Q TR-4 ( P,oo5 ) اجرای آزمایش تعیین حالات می شود همچنین باعث افزایش زمان طول مراحل آخر می شود. در طی تمرینات با نصف گزارشات عملکردهای خستگی ( S ubcle of POMS ) ( P>OO5 ) در کربوهیدرات – الکترولیت درمقابل P بوده است. نتیجه می گیریم که نتایج این بررسی موید نقش سودمند مصرف کربوهیدرات – الکترولیت بر عملکرد جسمی در طی تمرینات متناوب مشابه باخیلی از ورزشهای تیمی مسابقه ای است.
بهبود عملکرد مکملهای کراتین در مردان مسن
هدف از این مقاله این است که نشان دهیم مکملهای کراتین بعد از 5 تا 7 روز باعث افزایش توان و قدرت عضلانی در نوجوانان می شود. بنابراین مکملهای کراتین می توانند برای افراد مسن هم استفاده شود . زیرا سالمندان نیز کاهش قدرت عضلانی وتوان مواجه می شوند.
روش ها :
اثرات 7 روزه ؟ استفاده از مکملهای کراتین را در مردان مسن نسبتاً فعال ( 72ـ59 سال) از طریق استفاده از یک طرح double-blind که به صورت Placebo کنترل شود با اندازگیری های مکرر آزمایش کرده ایم . بعد از یک دوره سه هفته ای وبه منظور به حداقل رسانیدن اثرات یادگیری اولیه ، مجموعه ای از آزمایش ها در سه موقعیت جداگانه به فاصله 7روز ( T1,T2,T3 ) انجام شد. بعد از زمان TL ، افراد بطور تصادفی تقسیم شدند به کسانی که ازکراتین استفاده می کردند (تعداد 10نفر) و گروهی که از Placebo استفاده می کردند (8 نفر ) بعد از T2 افراد مورد آزمایش به مقدار (برای هرنفر D.3g.kg) وبرای 7 روز تا 3T از مکملهااستفاده کرده اند .هم افراد آزمایش شدند برای حداکثر قدرت پویایی ( یک تکرار ، با حداکثر در پرس پا وپرس سینه) ، حداکثر قدرت ایزومتریک ( بازوبسته کردن زانوها) ، توان انفجاری بالا وپایین بدن ( دوسرعتهای 6*10 روی یک چرخ نیرو سنج ) وتوانایی عملی اندامهای تحتانی ( آزمون نشت وبرخواست و گام دونفره) . ترکیب بدن ازطریق وزن هیدروستاتیکی ( مربوط به فشار آب ساکن) ارزیابی شد. همچنین نمونه گیری خون به عمل آمده با ارزیابی renad وپاسخهای غلظت کراتین عضلات
نتایج :
هیچ افزایش قابل ملاحظه ای درهریک از عملکرد عضلات T1 تا T2 مشاهده نشد به استثنای تاشدن زانوی راست ایزومتریک در گروه placebo که نشان دهنده ثبات پروتوکل های آزمایش شده است . برهم کنش قابل ملاحظه ای زمان موثر بریکدیگر گروها ، نشان داده است که پاسخهای از T3 تاT2 برای گروه مصرف کننده کراتین دارای اهمیت بیشتری نسبت به مصرف کننده PLacceboاست ( P<OO5 ) به ترتیب ، برای حجم بدن (10.86>10Olkg ) حجم چربی آزاد ( 2>22<oookg ) حداکثر قدرت پویایی ( 7-8-<l-2%) حداکثر قدرت ایزومتریک ( 9-15-6-2% ) توان متوسط اندام تحتانی (11<o%) .وحد ظرفیت عملی تحتانی ( 6-9<1-2%) هستند. هیچ گونه اثرات زیان آور جانبی هم از مصرف کراتین مشاهده نگردید . درپایان نتیجه می گیریم که این اطلاعات دلالت بر این می کند که مصرف 7روز ، مکمل های کراتین در افزایش چندین شاخص عملکرد عضلات موثر بوده است ، شامل آزمونهای عملی در مردان مسن بدون اثرات جانبی قابل ملاحظه ای بطور کلی مکملهای کراتین ممکن است در راهبرد درمان افراد مسن بدون هیچ گونه ضرر و زیان قابل ملاحظه ای سودمند باشد، همچنین موجب جبران کاهش قدرت عضلات وبهبود ارتقای سطح انجام فعالیت های روزمره زندگی می شود.
فهرست مطالب
رژیم غذایی مکملهای کراتین وسازگاری عضلانی با مقاومت اضافه بار 1
روش ها 3
تصویربرداری MR : 4
مکملهای غذایی: 5
تمرینات EMS 5
تمرینات مقاومتی داوطلبانه: 7
تحلیلات آماری: 7
نتایج : 8
بحث و گفتگو: 10
روش ها: 11
نتیجه گیری: 12
روش ها : 13
نتایج : 14
1
16