تحلیل مجتمع مسکونی دانی بروک
معمار
پیتر باربر معماری انگلیسی است که پس از اتمام تحصیلاتش مدتی در دفتر معماری ریچارد راجرز مشغول به کار شد و در سال ۱۹۸۹ استودیوی شخصی خود را تاسیس نمود. دفتر او در دهه ۹۰ میلادی بسیار فعال بود و در مسابقات زیادی در ورشو، لندن و برلین شرکت نموده و علاوه بر طرح های مطالعاتی و مسابقاتی، پروژه های خصوصی بسیاری را نیز به اجرا درآورده و بارهابرنده و یا نامزد جوایز مختلف در اروپا شده است.
از نمونه های موفق پروژه های دفتر وی می توان به مجتمع مسکونی Donny brook اشاره کرد که به سبب موفقیتش در دریافت چندین جایزه معتبر اروپایی، شهرتی بین المللی نصیب این دفتر نمود. پس از اتمام این مجتمع و موفقیت آن در عرصه بین المللی مجتمع های مسکونی متعددی توسط این دفتر طراحی گردید که در تمامی آن ها پیوند قوی میان فضاهای شهری و مجتمع و همچنین سعی در بازنده سازی روحیه صمیمی و مردم وار با الگوبرداری از کیفیات محله های سنتی دیده می شود.
این مجتمع شامل چهار ردیف ساختمان مسکونی است که در تقاطع دو خیابان اصلی Pernell و Ford در لندن واقع شده و ایده ی اصلی طراحی ان تبدیل خیابان ها و مسیرهای دسترسی درون مجموعه به مکان هایی عمومی و اجتماعی است. برخلاف هیاهو و ترافیک کلانشهری چون لندن خیابان های این پروژ با نورپردازی و سنگفرشی متفاوت مکان هایی هستند که انسان ها از توقف در ان ها لذت برده، کودکان به اسانی و با امنیت کامل در ان ها به بازی می پردازند و سالمندان در پیاده روهای آن احساس ارامش می کنند. بالکن ها و تراس ها و بام ها و پنجره ها دید خوبی به خیابان ها دارند و نحوه ی ارایش واحد های مسکونی به نحوی است که فضاهای برخورد و تعاملات اجتماعی را در گوشه و درکنار مجتمع می توان یافت. پلان های واحدها تقریبا تیپ بوده و در تمامی آن ها تراس ها هرچند کوچک به چشم می خورند.
ویژگی های طراحی، ایده طرح
مفهوم همسایگی در این مجتمع به خوبی رعایت شده است و تعریف جدیدی از ضوابط ساختمانی نظیر تراکم و دسترسی ها به نحوی است که کیفیت این پروژه را بسیار شبیه به یک محله مسکونی و جدا از تمامی معضلات شهری کرده است. سیمان تنها مصالح به کار رفته در جداره های مجتمع می باشد. رنگ سفید نیز که رنگ غالب در نماهای این مجموعه است با توجه به وضعیت اقلیمی لندن به دلبازی و روشنی خیابان ها و مکان های تجمع بسیار کمک نموده است.
هرچند که سیمای کلی پروژه بسیار بی الایش می باشد اما بادقت در تصاویر می توان به طراحی دقیق جزئیات بدنه ها، تراس ها و استفاده از چوب در قالب های ورودی ها و بازشوها پی برد. در این مجتمع برای حفظ امنیت و تعریف هویت مستقل دسترسی مشترک برای واحد ها در هیچ نقطه ای به چشم نمی خورد و تمامی واحدها ورودی هایی مستقل دارند. این مجتمع در مجموع دارای ۳۵ واحد مسکونی است و ارتفاع تمامی ساختمان ها به جز دو ساختمان چهار طبقه در کنج های سایت سه طبقه می باشد. اکثر واحدهای این مجتمع دوبلکس و دو خوابه بوده و تراس های وسیعی که در طبقات دوم در حجم دیده می شود در حقیقت فضای ورودی واحد های دوبلکس است که دسترسی به آنها توسط یک راه پله از حاشیه ی پیاده روها ممکن است.
بررسی نما، بررسی ورودی واحدها
امکانات
در پلان همکف و در مجاورت خیابان های اصلی پیرامون سایت چندین واحد تجاری مکان یابی شده است که جداره خارجی مجتمع را فعال و در پیوند با فضای شهری می نماید.
نمای مجتمع و نحوه ی دسترسی دو واحد مسکونی، همچنین سیمای شهری خاص و متفاوت این مجتمع با توده های قدیمی متداول شهر لندن با بام های شیب دار و نماهای تیره رنگ در صفحات پیش رو قابل مشاهده می باشد. در انتها تصاویری از ماکت مجتمع که گویای کیفیت فضاهای بازو نماهای مجتمع است انتخاب و نمایش داده شده است.
https://iranmemari.com/brook-donny/