تصفیه خانه فاضلاب اصفهان
تصفیه خانه فاضلاب اصفهان
مشخصات تصفیه خانه :
سیستم تصفیه خانه تصفیه بیولوژیکی لجن فعال است . تصفیه لجن از نوع بی هوازی می باشد . پساب خروجی مطابق اعلام محیط زیست وارد رودخانه ی زاینده رود می شود و در
زمین های کشاورزی از آن استفاده می گردد .
فاضلاب قسمت جنوبی اصفهان و فاضلاب ایستگاه پمپاژ خیابان بزرگمهر و خیابان قسمت جنوبی احمد آباد ، سروش ، ولیعصر و جی به این تصفیه خانه انتقال می یابد و حداکثر زمانی که طول می کشد تا فاضلاب وارد تصفیه خانه شود 5/3 تا 4 ساعت است .
مشخصات کل تصفیه خانه در زیر ذکر گردیده است :
تصفیه خانه ی فاضلاب جنوب اصفهان ( شماره یک )
ظرفیت اسمی : 000/890 نفر
روش تصفیه : روش بیولوژیکی
تعداد فازها : 3 فاز
فاز اول : صافی چکیده ظرفیت 000/90 نفر
سال بهره برداری : 1346
فاز دوم : لجن فعال ظرفیت 000/400 نفر
سال بهره برداری : 1362
فاز سوم : لجن فعال ظرفیت 000/400 نفر
سال بهره برداری : 1366
محل تصفیه پساب : زاینده رود
قسمت ورودی تصفیه خانه :
لوله ی ورود یک لوله ی با مقطع دایره ای با قطر mm 1600 می باشد . بسته به طراحی و شیب لوله های انتقال فاضلاب از شهر به تصفیه خانه ، لوله ی ورودی به تصفیه خانه ممکن است چند متر زیرزمین باشد که ابتدا باید فاضلاب به سطح زمین انتقال یابد و سپس عملیات تصفیه با جریان ثقلی آب صورت گیرد . بویی که در قسمت ورودی تصفیه خانه به مشام می رسد بوی تخم مرغ گندیده و ناشی از گاز H2S می باشد که در طی مسیر در لوله جمع شده است .
پمپ های هلزونی :
حمل و انتقال فاضلاب به سطح توسسط این پمپ ها صورت می گیرد . نام های دیگر این پمپ ارشمیدسی ، اسکرول پمپ یا پمپ مارپیچ است . مزیت این پمپ این است که هرگونه آشغالی را از خود عبور می دهد .
این پمپ ها یا تاقا نهایی دارد که مرتباً باید گریس کاری شوند . یک گیربکس این پمپ ها را به موتور متصل می کند که دور 1500 را به دور 35 تبدیل می کند .
در این تصفیه خانه 5 عدد پمپ وجود دارد که با توجه به میزان دبی ورودی تعداد پمپ ها توسط اپراتور کم و زیاد می گردد .
فاضلاب به علت خاصیت اسیدی بر روی پره های پمپ اثر کرده و باعث خوردگی در آن می گردد .
آشغالگیر :
در اولین مرحله از تصفیه ، فاضلاب باید از آشغالگیر عبور کند . معمولاً از دو آشعالگیر استفاده می شود تا اگر یکی خراب شد دیگری عمل آشغالگیری را انجام دهد .
آشغالگیر توسط یک تایمر بر حسب میزان آشغال موجود تنظیم می شود و معمولاً هر 20 یا 15 دقیقه یک بار آشغالگیر به کار می افتد و آشغالها را جمع آوری می کند .
فاصله ی میله های آشغالگیر cm2 است و آشغالهای ریزتر از آشغالگیر رد می شود و به مرحله بعدی می رسد .
پاک کردن آشغالگیر به این صورت است که توسط چنگ ها آشغالها از میله جدا می شود و روی نقاله ای ریخته شده توسط ماشین های بارکش برای دفع منتقل می گردد .
گنجایش عبور دبی از این آشغالگیر حدود 5000 متر مکعب می باشد .
چربی گیری و دانه گیری :
در این مرحله باید چربی و دانه ها از فاضلاب جدا گردد وگرنه باعث خرابی پمپ و لوله های تاسیسات می گردد . دو دستگاه حوض دانه گیر و چربی گیر وجود دارد که تقریباً طرز کار شبیه به هم دارند وقتی فاضلاب به حوضچه وارد شود عرض حوضچه زیاد شده و یک افت سرعت خواهیم داشت .
برای افزایش سرعت ته نشینی توسط یک کمپرسور هوای فشرده وارد حوضچه می شود و با ایجاد تلاطم ذرات سنگین در طول این m 20 حوض ته نشین می گردد و برای اینکه این تلاطم پدید آمده مجدداً دانه های ریز را شناور نکند حوضچه توسط تخته هایی به دو قسمت تقسیم شده است .
در یک سمت حوضچه که هوای فشرده زده می شود مواد سنگین ته نشین می شود و در سمت دیگر مواد سبک شناور می گردند .
برای جداسازی این مواد یک پل متحرک وجود دارد که دو پارو در ده طرف تخته را حرکت می دهد ، ابتدا پل حرکت کرده و مواد ته نشین را از ته حوضچه پارو کرده و به قسمت ابتدای حوضی منتقل می کند ، در این دانه ها توسط پمپ و لوله به یک سیلو انتقال می یابد .
در حرکت برگشت پل ، پاروی طرف دیگر در سطح بکار افتاده و مواد معلق را جمع آوری کرده و به سمت یک قیف هدایت می کند و دانه های سبک هم تخلیه خواهد شد . که البته در این تصفیه خانه پاروی برگشت خراب است و عمل تخلیه مواد معلق بوسیله ی ماشین های تخلیه چاه صورت می گیرد .
پس از دانه گیری و چربی گیر یک آشغالگیر دستی نصب شده تا آشغالهای احتمالاً باقی مانده را بگیرد و توسط کارگر تمیز می شود . از این قسمت به بعد فاضلاب در دو فاز مجزا مراحل یکسانی را طی خواهد کرد .
حوضچه ی ته نشینی اولیه :
یک سری مواد خارجی در فاضلاب وجود دارد که برای ته نشین شدن نیاز به زمان مانده بیشتری دارد . ( حدود 5/1 تا 2 ساعت ) . برای این منظور فاضلاب توسط تقسیم کننده از کف وارد حوض می شود ، مواد بر این حوضچه ته نشین شده و پساب توسط سرریزهای u شکل تخلیه شده و به واحد بعدی منتقل می گردد .
برای جمع آوری مواد ته نشین شده پل یا پاروهایی وجود دارد . یک پارو که در کف قرار دارد مواد ته نشین شده را به قیفی که در مرکز قرار دارد منتقل کرده و به صورت ثقلی لجن در کلکتوز جمع آوری و سپس لجن جمع می گردد .
پاروی دیگری که در سطح قرار دارد مواد سبک و چربی ها را در سطح جمع می کند و داخل قیفی که در کنار حوض تصفیه شده می شود و به وسیله ی یک تانکر این مواد جمع آوری می گردد .
لجنی که در این قسمت جمع آوری شده لجن مکانیکی یا مرده گفته می شود که در عمل تصفیه در قسمت بیولوژیکی سودی ندارد و باید دفع گردد . به همین دلیل توسط پمپ به سمت حوض تفلیظ برای آشغالگیری منتقل می شود . لجن مکانیکی رنگ تیره ای دارد . بوی گاز H2S داشته و اصطلاحاً سپتیک شده گفته می شود .
قسمت سلکتور یا انتخابگر بیولوژیکی :
در فاضلاب باکتریهایی وجود دارد که شکل آنها رشته ای است بر باکتریهای دیگر غالب شده باعث می شوند که لجن حالت پفکی گیرد و به راحتی ته نشین نشود . برای حل این مشکل فاضلاب باید از مرحله ی سلکتور یا انتخابگر بیولوژیکی عبور کند .
این قسمت از تعدادی حوضچه تشکیل شده است . فاضلاب از حوضچه ته نشین اولیه وارد این قسمت می شود .
توسط کمپرسورهایی که تعبیه شده هوای فشرده به فاضلاب می گردد .
اکسیژن در حقیقت غذای باکتریها می باشد که توسط میکسرها کاملاً با فاضلاب مخلوط گشته و باکتریها یکسان فعالیت می کنند و به راحتی ته نشین می گردند . زمان مانده در این حوضچه نیم ساعت می باشد .
حوضچه ی هوا دهی :
برای فعالیت هر چه بهتر باکتریها و تجزیه ی مواد باید مقدار بیشتری اکسیژن وارد فاضلاب گردد .
برای انجام این عمل فاضلاب از حوضهای سلکتور وارد حوضچه ی هوادهی می گردد . این حوضچه مجهز به دو ردیف پنج تایی برس می باشد که عمل هوادهی را انجام می دهند . چرخش برس های ردیف اول عکس چرخش برس های ردیف دوم است .
فاضلاب در این حوضچه یک مسیر دایره ای شکل را طی می کند . به این صورت که فاضلاب از برسی که در جهت عقربه های ساعت می گردد به جلو رانده می شود و به برس دوم می رسد و همینطور 5 برس ردیف اول را طی می کند . سپس در حوضچه یک نیم دور می زند و وارد ردیف دوم می شود و پنج برس دوم را نیز طی می کند و به همین صورت 4 تا 7 ساعت یک راه طی کرده و هوادهی می گردد و علاوه بر اکسیژن باید به فاضلاب لجن فعال نیز اضافه گردد تا نسبت غذا به میکروارگانیسم (7/0 ) یکسان گردد . لجن فعال رنگ قهوه ای روشن یا طلایی دارد ، رقیق است و بوی نا یا رطوبت دارد این بو نشان می دهد که لجن تازه است و اگر لجن این بو را نداشته باشد ، لجن مرده نامیده می شود و باید دفع گردد . این لجن در حقیقت حاوی باکتری هایی است که عمل تجزیه کردن مواد را بر عهده دارند .
پساب حوض هوادهی از زیر به حوضچه ی ته نشینی ثانویه انتقال می یابد .
حوضچه ی ته نشینی ثانویه :
طرز کار این حوضچه ها همانند حوضچه ی ته نششینی اولیه است با این تفاوت که ذرات تجزیه شده اند و برای ته نشینی به زمان ماند بیشتر حدود 4 ساعت نیاز دارد .
لجن های ته نشین شده در این قسمت همان لجن های فعال می باشند که توسط پارویی در حوض به مرکز حوض انتقال یافته و توسط پمپ از حوضچه خارج می گردد . قسمتی از این لجن ( حدود 60% ) دوباره به حوضچه هوادهی منتقل می گردد . 40% باقیمانده لجن مازاد است که به حوض تلفیظ برده می شود .
درنهایت آبی که از حوضچه هوادهی خارج می شود متناسب با استاندارد محیط زیست است و وارد رودخانه زاینده رود می شود و به مصرف کشاورزی می رسد .
هضم لجن ها :
در مراحل تصفیه دو نوع لجن داشتیم که باید تلفیظ و خشک گردند .
لجن اول لجن مکانیکی یا سپتیک شده و لجن دوم ، لجن فعال مازاد می باشد .
ابتدا لجن ها وارد حوضچه تفلیظ می گردند و آبگیری می شوند . داخل این حوضچه پاروهایی وجود دارد که مدام لجن ها را بر هم می زند تا لجن غلیظ و در کف ته نشین شود . مواد دانه ای که داخل لجن بوده در این قسمت روی سطح شناور شده و جدا و دفع می گردد.
لجن ها کمی غلیظ شده و به مخازن هضم منتقل می گردند . این مخازن 18 متر ارتفاع دارند
( چند متر در زیرزمین است ) ، در بسته اند و سیستم آن ها بی هوازی می باشد .
باکتریهای موجود در این مخازن نیاز به تاریکی رطوبت و حرارت دارند . برای تامین حرارت در این مخازن از سیستم گرمایش آب گرم استفاده می شود ، در موتور خانه ابتدا آب گرم می شود و به لوله های آب گرم انتقال می یابد و لجن در بین این لوله ها گرم می شود و به درجه حرارت 35 می رسد و سپس به مخزن هضم وارد می شود . زمان ماند در این تصفیه خانه 15 تا 28 روز است . در طی این مدت لجن ته نشین می شود و آب آن سرزیر شده و برای تصفیه مجدد انتقال می یابد . در این شرایط گازهایی تولید می گردد که بوی نامطبوعی دارند و به طرف مشعل ها رفته و سوزانده می شوند .
این بار لجن ها به سمت دستگاه سانتریفوژ می روند و از طریق نیروی گریز از مرکز آب لجن بار رطوبت 10 تا 15 درصد بصورت خمیر بدست آمده و در دایحسترها خشک می شود و به عنوان کود به مصرف کشاورزی می رسد .
تصفیه خانه آب اصفهان
تصفیه خانه آب اصفهان
روش تصفیه در تصفیه خانه :
مهمترین روش هایی که امروزه در تصفیه خانه ها با توجه به کیفیت آب خام و مصرف آب تصفیه شده پیش بینی می شوند و به قرار زیر است :
1- هوادهی
2- آشغالگیری
3- انعقاد مواد معلق و کلوهیدمی و ته نشینی ساختن آنها .
4- صاف کردن
5- ضدعفونی کردن
6- سبک کردن
7- افزایش موادی چون فلئورید به آن .
روشی که در این تصفیه خانه به کار می رود روش آشغالگیری است و چون این آب به مصرف شرب می رسد نیاز به مراحل انعقاد ، ته نشینی ، صاف کردن و ضدعفونی کردن دارد.
مراحل تصفیه سازی بصورت اجمالی :
پس از هر مرحله آب آزمایش می شود تا مشخص گردد آب تصفیه شده یا خیر . قسمت های این تصفیه خانه بطور کلی بصورت زیر می باشد :
کانالهای ورودی آب آشغالگیری ازن زنی و یا کلرزنی قسمت تقسیم کننده تزریق مواد شیمیایی جهت ته نشینی مواد معلق و کلوئیدی حوضچه های ته نشینی خروج لجن ها بازگشت پساب به اول خط کلر زنی فیلتر محل ذخیره آب تصفیه شده .
مرحله ی اول ورود آب به تصفیه خانه :
ابتدا آب خام زاینده رود به صورت ثقلی وارد تصفیه خانه شده و توسط کانالهای ورودی که قابلیت کنترل دبی آب را دارند ( دبی بر حسب میزان تقاضا ) به سیستماضافه می گردد . برای ورود آب از دو کانال مجزا با دو کنتور مجزا استفاده می گردد تا اگر یکی از کنتورها خراب شد عملیات ورود آب متوقف نگردد .
مرحله ی دوم آشغالگیری :
این مرحله در تصفیه آب نقش بسیار مهمی دارد زیرا حدود نیمی از عمل تصفیه در این قسمت بصورت فیزیکی و به سادگی توسط دستگاه آشغالگیری صورت می گیرد . دستگاه آشغالگیر تشکیل شده از یک سری میله ها و یا تسمه هایی که بصورت موازی برسد راه آب روی کانال نصب گردیده و با عبور آب از آن ، مواد خروجی در پشت آن باقی مانده و هر چند یک بار چنگک های مکانیکی آشغالها را بالا کشیده و سپس زباله ها توسط کارگر جمع آوری و دفع می گردد .
با توجه به اینکه در مجاورت زاینده رود باغات و مراکز تفریحی متعددی قرار دارند . در طی فصول مختلف میزان زباله های متعددی خواهیم داشت که این میزان در تابستان بیشتر شده و در فصل پاییز برگریزان به اوج خود می رسد .
مرحله ی سوم ازن زنی :
پس از مرحله ی آشغالگیری برای ضدعفونی کردن اولیه آب نیاز به تزریق یک دمیس اینفکتانت مناسب مانند ازن یا کلر به آب می باشد .
در روند تصفیه آب در چند مرحله به آب کلر اضافه می شود . در گذشته تعداد دفعات کلرزنی به آب در این تصفیه خانه دو مرحله بوده ، یک مرحله پس از آشغال گیر و رمحله ی دیگر تزریق پس از ته نشین کردن لجن ها . ولی در طی چند سال اخیر به علت ورود پساب های صنعتی به زاینده رود کلرزنی پس از دستگاه آشغالگیر جای خود را به ازن زنی داد زیرا ترکیب کلر به پساب های کارخانه های رنگ سازی و آبکاری گالوانیزه و غیره باعث ایجاد بیماریهای سرطانی می گردد .
مزیت های ازن نسبت به کلر :
ـ کارایی های بالاتر بر روی پساب های صنعتی دارد .
ـ نسبت به کلر ارزان تر است .
تنها هزینه ی آن برقی است که دستگاه تولید ازن مصرف می کند .
ـ آب را کاملاً استریل کرده و کلیه موجودات ذره بینی را از بین می برد .
ـ رنگ آب را به میزان 60% کاهش می دهد .
ـ مصرف بیش از حد آن خطری ندارد و پیدایش بوی نامطبوع توسط آن امکان پذیر نیست .
ـ بدون به جای ماندن هیچگونه ازن باقی سریعتر و کاملتر آب را استریل می کند .
ـ بازرسی شیمیایی و میکروبی تاسیساتی که با ازن کار می کند اغلب به علت اطمینان از کار آن ضروری نیست .
ـ انعطاف از نظر تصفیه دبی و تصفیه کیفیت آب در مقایسه با کلر دارد .
ـ برای کنترل عمل استریل کردن با ازن روش مناسبی موجود نیست .
ـ پس از ضدعفونی شدن آب توسط ازن اگر مجدداً آب آلوده گردد قابل ضدعفونی شدن با ازن قبلی نیست ( بالعکس کلر ) .
عملکرد دستگاه ازن ساز :
دارای دو عدد ژنراتور با ظرفیت هر کدام kg 9 می باشد .
اولاً گاز ازن از اتحاد سه اتم ایجاد می گردد و برای تولید آن هوا از میان الکترودهایی با ولتاژ زیاد عبور داده می شود و چون رطوبت موجود در هوا باعث اکسید شدن الکترودها می شود ابتدا رطوبت هوا باید گرفته شود .
عملاً برای تهیه هر گرم ازن به 20 تا 25 وات انرژی نیاز می باشد .
تولید ازن مقدار زیادی حرارت بوجود می آورد که باعث گرم شدن الکترودها خواهد شد . طبق محاسبات انجام شده 24000 کالری حرارت در تولید هر گرم ازن بوجود می آید . به منظور ممانعت از کاهش راندمان تولید ازن لازم است الکترودها را با جریان آب و یا روغن سرد کنیم .
از آن قسمت به بعد آب توسط دو کانال مجزا به دو قسمت ماوی تقسیم می شود و مراحل تزریق منعقد کننده ، اختلاط تند و اختلاط کننده در این دو کانال مجزا صورت می گیرد .
مزیت تقسیم آب به دو قسمت بر این است که اگر یکی از دستگاهها دچار مشکل شود کل عملیات تصفیه سازی متوقف می گردد و همچنین تزریق منعقد کننده و ته نشینی با سرعت بیشتری صورت می گیرد .
منعقد کننده ها و تزریق آن به سیستم (coagulation )
کوآلولاسیون یا انعقاد به عملی در تصفیه خانه گفته می شود که در طی آن یک سری مواد شیمیایی به آب اضافه می گردد تا کدورت ها و ناخالصیهای آب ته نشین شود .
موادی که باعث کدورت در آب می گردند عبارت اند از :
1- کدورت ناشی از مواد معدنی و آلی .
2- رنگ های حقیقی و ظاهری .
3- انگلها و میکرو اورگانیسم ها .
4- باکتریهای بیماری زا و مضر
5- فسفات .
در گذشته از سولفات آلومینیوم به عنوان ماده ی منعقد کننده استفاده می شد ولی طی تحقیقات پزشکی مشخص گردید که این ماده در طولانی مدت سبب بیماری آلزایمر
می گردد . به همین علت امروزه از پلی آلومینیوم کلراید به جای سولفات آلومینیوم استفاده می شود .
پلی آلومینیوم کلراید پس از ورود به آب در اثر هیدرولیز بارهای مثبت ایجاد می کنند و با ترکیب با بارهای منفی ترکیبات خنثی ایجاد کرده و باعث ته نشینی آنها می گردد . در حقیقت محصولات حاصل از هیدرولیز فلز آلومینیوم باعث عمل کواکولاسیون و بی بار شدن کلوئیدها می گردند که به این عملیات فلوکه شدن یا آکلاریفایر می گویند .
علاوه بر ترکیبات فلزی سنگین مانند پلی آلومینیوم کلراید ، منعقد کننده های کمکی (coagulation ) نیز به آب اضافه می گردد . قابلیت فلوکه کردن این منعقد کننده ها بسیار بیشتر از مواد شیمیایی می باشد .
برای عملیات کوآلولاسیون ابتدا مواد شیمیایی در یک واحد جداگانه با آب توسط دیزینگ پمپ ها مخلوط می گردد تا یک محلول غلیظ بدست آید و سپس توسط لوله هایی به واحد اختلاط تند منتقل می گردد . البته قبل از تزریق محلول PH آب که یک فاکتور بسیار مهم ر کوآلولاسیون است سنجیده می شود و در صورت نیاز به آب اسید یا بار اضافه می گرد تا PH مورد نظر بدست آید که البته آب زاینده رود از PH مناسبی برخوردار است به همین دلیل واحد تزریق اسید به آب حذف گردیده و تاسیسات مربوط به آن جمع آوری شده اند .
حوضچه های اختلاط تند و کند :
پس از تزریق مواد منعقد کننده به آب ، آب وارد حوضچه ی اختلاط تند می شود و در این قسمت محلول غلیظ به خوبی با آب مخلوط می گردد و توسط پاروهایی آب کاملاً مخلوط می گردد سپس آب از این حوضچه وارد حوضچه ی اختلاط کند می گردد . حرکت آب در این حوضچه کند می باشد تا زماند ماند برای ته نشینی مواد کلوئیدی که حالا بصورت لخته هایی درآمده اند فراهم شود . بعد از ته نشین شدن لجن در کف توسط پاروهایی که در کف حوضچه قرار دارد به مرکز حوضچه انتقال یافته و توسط یک پمپ و لوله های استیلی خارج و دفع می گردد که البته پساب آن به اول خط باز می گردد .
پس از تخلیه ی لجن ها مجدداً به آب ازن اضافه می گردد . بطور خلاصه دو مرحله ی ازن زنی به این صورت می باشد :
مرحله اول : مرحله ی پس از آشغالگیر ، در هر تزریق حداکثر ppm 2 .
مرحله ی دوم : پس از ته نشینی ، هر تزریق ppm 8 با زمان ماند 5 دقیقه .
فیلندینگ
پس از ته نشین شدن لجن ها باز هم یک مقدار مواد معلق در آب موجود می باشد باعث رنگ ، بو و طعم نامطبوع در آب می گردد که توسط عمل فیلندینگ می توان کیفیت آب را بهبود بخشید .
در این مرحله ابتدا به توضیح ساختمان فیلتر و عمل بک واش می پردازیم .
قسمت زه کش و نازل ها :
در کف فیلتر قالب هایی قرار داده شده که سوراخ سوراخ بوده و درون این سوراخ ها
نازل هایی قرار داده شده بطوری که تنها آب می تواند از آن عبور کند و مواد جامد در
نازل ها گیر می کنند .
لایه سیلیس :
به روی زه کش یک لایه 80 سانتیمتری از جنس سیلیس قرار داده شده است . دانه بندی ذرات به صورتی است که هرگونه جسم خارجی در آب میان منافذ سیلیس گرفتار شده و از آب جدا می شود در حقیقت وظیفه اصلی لایه سیلیس جداسازی ذرات می باشد .
لایه آنتراست :
لایه ی دیگر بر روی لایه ی سیلیس قرار داده شده که از جنس آنتراسیت می باشد . آنتراسیت این خاصیت را دارد که بو و رنگ در آب را از بین می برد . ضمناً ضخامت این لایه 40 سانتیمتر می باشد . بدین صورت ذرات معلق توسط فیلتر جذب می گردد .
بر حسب میزان آبی که تصفیه می شود هر چند ساعت یکبار باید این لایه ها شستشو داده شوند و عمل بک واش صورت گیرد .
طریقه ی کار بدین صورت است که ابتدا یک مقدار آب باید روی سطح فیلتر قرار گیرد و سپس توسط یک کمپرسور هوا به زیر فیلتر دمیده شود و در چند لحظه لایه ها منبسط گشته و سپس آب تصفیه شده از زیر پمپاژ می شود و ذرات گرفتار شده به سطح رانده می شود و در آب معلق می گردند و در آخر توسط آب تصفیه شده به فاضلاب منتقل می گردد . لازم به ذکر است که مقدار بسیار زیادی آب در قسمت بک واش صرف می گردد .
کلرزنی نهایی :
در آخرین مرحله ی تصفیه آب باید یک دیس اینفکتانت برای ضدعفونی نهایی به آب تزریق گردد . که به چند دلیل گاز کلر برای این کار انتخاب گردید . گاز کلر نسبت به گازهایی دیگر محاسن بسیاری دارد . ماده ضدعفونی کننده مورد مصرف باید این خاصیت را داشته باشد که در سیستم لوله کشی باقی بماند و تا آخرین مصرف کننده هرگونه آلودگی که وارد آب می گردد را تصفیه کند که گاز کلر این امکان را به ما می دهد هر چند که گاز کلر گران تر بوده و به تاسیسات پیچیده تری نیاز دارد و در مجاورت با آب سبب خوردگی در تاسیسات می گردد .
برای تزریق کلریک واحدی در تصفیه خانه پیش بینی شده است که قسمت عمده ی آن انبار گاز کلر می باشد . کلر که ابتدا به صورت مایع درون سیلندرهایی قرار دارد از کارخانه ی تولید کلر خریداری می شود و هر بار یکی از این کپسولها وارد سیستم می گردد .
مایع کلر باید به گاز تبدیل گردد تا قابل تزریق به آب شود . مایع وارد دستگاهی که شبیه آبگرمکن خانگی است می شود . این دستگاه با روغن کارکرده و گرمای 60 تا 80 سانتیگراد تامین می کند . در مجاورت روغن به گاز تبدیل شده و به دستگاه کلریناتور منتقل می شود و میزان کلر بر حسب کیلوگرم تنظیم می شود و توسط یک پمپ انژکتوری مکش ایجاد شده و به آب منتقل و یک محلول غلیظ از آب و کلر تولید می شود .
تهیه محلول توسط چهار پمپ انجام می گیرد به این علت که اگر یکی از پمپ ها از کار افتاد عملیات متوقف نشود .
در مرحله ی بعد این محلول غلیظ باید به حوضچه ی کلرزنی انتقال یابد و با آب میکس گردد که این انتقال باید 15 تا 20 دقیقه بعد صورت گیرد . که این به خاطر کاهش درصد خطا برای محاسبات میکروب کشی می باشد .
به این علت که استنشاق گاز کلر بسیار خطرناک است باید احتیاط لازم صورت گیرد و هر گونه نشت شناسایی و برطرف گردد که کار نشت یابی توسط دستگاههای نشت یاب صورت می گیرد .
در این تصفیه خانه چهار نشت یاب نصب شد . عملکرد این نشت یاب به این صورت است که یک قطره از نازل نشت یاب آویزان است و با برخورد کلر به این قطره آژیر عمل کرده و دستگاههای مکنده به کار می افتند تا عیب توسط اپراتور برطرف گردد . چون گاز کلر از هوا سنگین تر است پس از نشت در سطح زمین باقی می ماند به همین علت دستگاه های مکنده در 20 سانتیمتری از سطح زمین نصب شده اند .
وسیله ی دیگری که برای نشت یابی از آن استفاده می گردد یک ظرف حاوی آمونیاک با دهانه ی تنگ است . اگر این ظرف به محل نشت نزدیک شود بخاری مانند دود سیگار بلند شده و محیط دقیق نشت را به ما نشان می دهد .
ذخیره سازی آب در مخزن :
دست آخر آب تصفیه شده در یک مخزن ذخیره شده و به ایستگاه های پمپاژ آب انتقال می یابد . میزان آب موجود باید توسط یک اپراتور کنترل گردد تا در زمانی که آب درون مخزن کاهش یابد دستور تصفیه مجدد صادر گردد .
24