تحقیق در مورد اثر ریتم شبانه روزی بر عملکرد بی هوازی

The effect of circadian rhythms on anaerobic petormance
مقاله مروری: اثر ریتم شبانه روزی بر عملکرد بی هوازی
تاثیر ریتم شبانه روزی روی عملکرد بی هوازی از دیرباز مورد توجه فیزیولوژیستهای ورزشی بوده است در بعضی از موارد تاثیر عامل ذکر شده معنی دار بوده و در بعضی موارد تفاوت های کشف شده معنی دار نبوده است.
در بعضی موارد حساسیت تست های مورد استفاده برای ارزیابی عملکرد بی هوازی بررسی شده است.
همچنین تعیین تاثیر ریتم شبانه روزی روی اجرای بی هوازی در رشته های مختلف ورزشی مورد استفاده قرار گرفته است.
ریتم شبانه روزی تغییراتی را در فعالیتهای فیزیولوژیکی طی یک دوره 24 ساعتی بوجود می آورد.
(minors and waterhouse 1981) بیشترین تفاوتهای مشاهده شده در دمای مرکزی بدن (Akersted 1979) ضربان قلب (HR, Reilly etal 1984)- اکسیژن مصرفی
(VO2, Reilly and Brooks 1982, Giacomoniet al 1999) و تهویه ریوی
(VE, Reilly and Brooks 1982)- آستانه لاکتات که به عنوان نقطه ای که لاکتات خون بطور توانی با شدت تمرین افزایش می یابد تعریف می شود. (10) (Yeh ea al 1983) اگر یک ریتم شبانه روزی برای پاسخ لاکتات خون به ورزش وجود داشته باشد. آن ممکن است بوسیله افزایش در فعالیت کاتکولامین ها تشریح شود. همانطور که بوسیله Deschenes و همکارانش پیشنهاد شده از آنجائیکه کاتاکولامین ها خصوصاً آدرنالین الگوهای بسیار مشابهی در پاسخ به تمرین بعنوان این یافته ها برای لاکتات خون، دنبال می کنند (10)(Mazzeo and Marshall 1989).
یک توضیح برای ریتم شبانه روزی هر غلظت لاکتات خون بوسیله Dalton و همکارانش توضیح داده شده که آن ممکن است در اثر تغییرات شبانه روزی در دمای مرکزی بدن باشد یک افزایش در دمای بدن فعالیت آنزیمهایی همانند فسفوفروکتوکیناز و لاکتات دهیدروژناز را افزایش دهد که می تواند در مقابل تولید لاکتات را طی تمرینات افزایش دهد.
به طور یقین اینکه آیا یک ریتم شبانه روزی برای غلظت لاکتات خون در پاسخ به تمرین وجود دارد یا اینکه شدت تمرین در آستانه لاکتات با ریتم شبانه روزی تغییر می کند، برقرار نشده است (10) (Reilly and Brooks 1982).
اگر چه تاثیر ریتم شبانه روزی روی VO2 Kinetics و پاسخ لاکتات به تمرینات شبیه قبلاً گزارش شده تاثیر ریتم شبانه روزی روی ارتباط بین لاکتات و پاسخ تهویه ای کمتر شناخته شده است. بنابراین برخی از تضادهای درباره ارتباط بین پاسخهای تهویه ای و لاکتات که در مطالعات قبلی مشاهده شده ممکن است با ریتم شبانه روزی ارتباط داشته باشد. هدف بازرسی تاثیر ریتم شبانه روزی روی ارتباط بین اندازه گیری در آستانه تهویه ای در مقایسه با آستانه لاکتات است. (11) در ریتم شبانه روزی طبق جدول شماره 1 آستانه تهویه ای و آستانه لاکتات در زمانهای مختلف روز ناشی تغییرات در متغیرهای مربوط به آنها است.
جدول 1 و 2 ضریب همبستگی بین آستانه تهویه ای و لاکتات در زمانهای مختلف روز.
نتایج نشان داده در جدول 1 همچنین مشخص کرد که افزایش غلظت لاکتات خون قبل از بالا رفتن در VO2, VE طی تمرینات فزاینده برای همه دوره های زمانی استفاده شده منجر می شود به اینکه ما پیشنهاد دهیم که پاسخهای تهویه ای به تمرین با تجمع لاکتات خون آغاز می شود. آن همچنین نشان داد که ریتم شبانه روزی هیچ تاثیری روی این فرآیندها ندارد.
تاثیر ریتم شبانه روزی در توان و ظرفیت بی هوازی:
براساس پروتوکل ها اجرا مشاهده نتایج زیر بدست آمده است:
نوع آزمون تست وینگیت (ساعت های 00/3، 00/9، 00/15، 00/21)
1- یک ریتم شبانه روزی معنی دار برای توان اوج پیدا شده است (030/0 = P و 22/3 = F)
توان متوسط در ساعت 00/15 حدود 7% بالاتر از ساعت 00/13 بوده است 91)
2- همچنین یک گرایش به ریتم شبانه روزی در توان متوسط (01/0 = P و 31/3 = F) در ساعتهای 00/15 و 00/21 به ترتیب 16 و 15 درصد بیشتر از ساعت 00/3 بوده است. (1)
براساس پروتوکل اجرا شده این نتایج بدست آمد که ویژگی و خصوصیات ریتم شبانه روزی در توان اوج و متوسط وجود دارد. (1)
نوع آزمون وینگیت تعدیل شده (ساعت های 00/3، 00/9، 00/15 و 00/21)
3- توان اوج گرایش به تفاوت طی زما ن های تست (10/0 = P و 500/2 = F) بطور میانگین در ساعت 00/21 حدود 8% بالاتر از ساعت 00/3 است. (2)
4- ظرفیت بی هوازی در طول زمان های روز متفاوت گزارش شده ـ01/0 P< و 58/9 = F) بطور میانگین در ساعت 15 و 21 حدود 5% بالاتر از ساعت 3 و 9 بوده است (2)
نوع آزمون تمرینی فزاینده (در صبح و بعد از ظهر)
5- ظرفیت بی هوازی بعنوان انعکاس کسر اکسیژن تجمع یافته بیشینه در بعدازظهر 26% نسبت به صبح بیشتر بوده است. (6)
6- VO2 max در بعدازظهر نسبت به صبح بیشتر بوده است و VO2 kinetics در بعدازظهر نسبت به صبح سریعتر می باشد اما تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار نبوده است. (6)
بنابراین ریتم شبانه روزی روی ظرفیت بی هوازی تاثیر دارد و ممکن پاسخ های دیگر نسبت به تمرین را تحت تاثیر قرار دهد. (6)
تاثیر ریتم شبناه رزوی روی پاسخ های هوازی و بی هوازی و جنسیت
کل کار انجام شده در بعدازظهر (J/kg-1 6/40 8/348 SEC + ME) 6/9% در مقایسه با صبح (J/kg-1 5/39 318) بیشتر بوده است (3)
آزمون های انجام شده با دوچرخه ارگومتر با توان ثابت در صبح و غروب اجرا شده است.
و مقدار بیشتر کار در بعدازظهر با توان هوازی بالاتر به میزان 1/5 درصد و توان بی هوازی 6/5% درصد گزارش شده است (3)
همچنین هیچ تعاملی بین جنسیت و تاثیر ریتم شبانه روزی روی توان هوازی و بی هوازی کشف شده این نتایج شواهدی را از ریتم شبانه روزی در پاسخ های هوازی و بی هوازی به تمرینات شدید کوتاه مدت فراهم می کنند که در زنان مشابه مردان است. (3)
تاثیر ریتم شبانه روزی روی درک سختی کار در سرعتهای بالا و پائین آستانه تهویه ای
(نوع آزمون تمرین رکاب زدن در صبح و عصر) (4)
در شدت های زیر آستانه تهویه ای RPE در صبح و بعدازظهر برابر بود (در 05/0 P<) (4) در شدت های بالای آستانه تهویه ای RPE در صبح کمتر بود (در 05/0 P<) (4)
نتایج بدست آمده نشان داد که در تمرینات رکاب زدن زیر بیشینه RPE در صبح نسبت به بعدازظهر کمتر بوده است حدود 20% از این تفاوت در RPE بوسیله مطالعات کمتر تهویه ای در صبح تشریح می شود. (4)
تاثیر ریتم شبانه روزی در ظرفیت و توان بی هوازی در پاها:
کارهای انجام شده قبلی نشان دادند که اجرای تمرینات با ریتم شبانه روزی تغییر می کند.
نوع آزمون های اجرا شده (تست دویدن پله- پرش درجا- و تست بی هوازی وینگیت) و زمان آزمونها در ساعت (2، 6، 10، 14، 18 و 22( بوده است. (12, 5)
نتایج برای توان اوج و توان میانگین روی آزمون وینگیت یک تناوب معنی دار در ریتم شبانه روزی نشان نداد. (12, 5)
آزمون دویدن پله و پرش درجا به نظر می رسد حساسیت بیشتری به ریتم شبانه روزی نسبت به تست بی هوازی وینگیت داشته باشند. (12, 5)
پاسخ های فیزیولوژیکی به دویدن زیر بیشینه در صبح و غروب
هدف سنجش تاثیر ریتم شبانه روزی روی پاسخ های فیزیولوژیکی به دویدن در سرعت آستانه لاکتات است.
(نوع آزمون: آزمون استاندارد فزاینده) (7, 13)
متغیرهای اندازه گیری شده: دمای مرکزی بدن- ضربان قلب- تهویه دقیقه ای- اکسیژن مصرفی- دی اکسید کربن بازدمی- نسبت تبادل تنفسی- لاکتات خون در زمان استراحت و بعد از گرم کردن و در زمان های 10، 20 و 30 دقیقه دویدن- بعلاوه میزان سختی کار هر 10 دقیقه طی دویدن گزارش می شد. (7, 13)
متغیرهای روزمره مشاهده شده تنها در مورد دمای بدن (9/0 9/36 درجه) – Cvs (3/0 3/37) و نسبت تبادل تنفسی در استراحت (07/0 89/0 VS 1/0 86/0) در (05/0 P<) معنی دار بود. (7, 13)
نسبت تبادل تنفسی تنها در کوشش های صبح معنی دار ارزیابی شد (2/1 9/11 VS 09/0 7/12) (05/0 P<) (7, 13)
این یافته ها پیشنهاد می کند که علی رغم تغییرات روزمره در دمای بدن، دیگر پاسخ های فیزیولوژیک به دویدن در سرعت آستانه لاکتات تاثیر کمتری دارند اما یک گرم کردن طولانی ممکن است برای کوشش های صبح مورد نیاز باشد از آنجایی که دمای بدن آهسته تر افزایش یافته که می تواند یک تاثیر روی پاسخ تهویه ای و درک سختی کار داشته باشد. (7, 13)
ریتم شبانه روزی در 2 نوع تمرین بی هوازی رکاب زدن با پا: نیروی- سرعت و تست وینگیت 30 ثانیه ای زمان آزمون (ساعت های 2، 6، 10، 14، 18 و 22) و در روزهای جداگانه و یک فاصله 38 ساعته بین 2 آزمون متوالی وجود داشت. (9)
نتایج نشان داد که توان اوج توان میانگین و توان بیشینه الزاماً طی روز تغییر می کنند. (9)
این نتایج پیشنهاد می کنند که یک ریتم شبانه روزی در اجرای بی هوازی طی آزمون های رکاب زدن وجود دارد. رکوردهای ثبت شده از دمای دهانی موقعیتی را فراهم می آورند تا یک تخمینی در مورد زمان وقوع ارزشهای حداکثر و حداقل در ریتم شبانه روزی اجراهای بی هوازی زده شود. (9)
تاثیر ریتم شبانه روزی روی اجرای رکاب زدن: (9)
نوع آزمون ها: آزمون VO2 max و 13 آزمون اجرای 15 دقیقه بیشینه در زمانهای مختلف طی 24 ساعت- زمان آزمونها ساعت های (8، 10، 14، 16، 20 تا 22) بود. (9)
متغیرهای اندازه گیری شده: ضربان قلب طی آخرین 15-10 ثانیه از هر دقیقه- سطح لاکتات خون در دقایق 5 و 10 طی تمرین و دوباره فوراً در Post exercise اندازه گیری شد- اکسیژن مصرفی دائماً با استفاده از اسپیرومتری اندازه گیری شد. RPE با استفاده از مقیاس بورگ در دقایق 5 و 10 و دوباره فوراً بدنبال کامل شدن آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت.
نتایج نشان داد که دمای دهانی استراحت تنها متغیری بود که تغییرات معنی داری در ریتم شبانه روزی نشان داد (05/0 P<) دمای دهانی طی بعدازظهر از صبح و غروب بالاتر بود نتایج بترتیب عبارت بودند از: c 76/0 و c 09/0 (9).
نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان داد که ریتم های بیولوژیکی مشخصی وجود دارند، اما آنها هیچ تاثیری روی این نوع از اجراهای رکاب زدن ندارند، اگر چه اجرای ورزشکاران ممکن است بوسیله برنامه های تمرینی که سازگار با ساعت بدنی (بیولوژیک) افراد است افزایش یابد. (9)
توان خروجی و توانائی پر های مکرر (RSA) غروب در مقابل صبح. (15)
(زمان آزمون ساعت 7 تا 9 صبح و 5 تا 7 غروب)
آزمونها در روزهای متفاوت و بترتیب تصادفی اجرا شدند. (15)
نتایج نشان داد که هم غلظت لاکتات خون و ضربان قلب در غروب از صبح در آزمون RSA بالاتر است ارزشهای لاکتات خون در Post extreise (mmol/L-1 11 VS 3 13)

1

12