حدیث 814 :
امام سجاد (ع) : و تضرع و زاری و توجه و روآوردنم را به سوی خود بالاتر( فزونتر ) از روآوردن روآورندگان و سپاسگزاریم را درباره تو بالاتر از سپاس سپاسگزاران گردان
و اجعل رغبتی الیک فوق رغبه الراغبین ، و حمدی ایاک فوق حمد الحامدین .
صحیفه سجادیه
حدیث 815 :
امام سجاد (ع) : و هنگام نیازمندیم به سوی تو ( مراد هنگام نگرانی و گرفتاری است چون انسان همیشه به خداوند سبحان نیازمند است ) خوارم مساز ( من را از رحمتت بی بهره مگردان ) و به وسیله آنچه در درگاهت نیکویی کرده ام ( اعمالی که پنداشته ام به آنها خشنودیت را به دست آورده ام در حالی که همان اعمال موجب هلاک و تباهی من شده چون به طوری که شایسته نیکویی است نبوده ) هلاکم مکن ( گوییا این جمله اشاره است به فرمایش خدای تعالی " سوره 18 ، آیه 103 " : قل هل ننبئکم بالاخسرین اعمالا ( آیه 104 ) الذین ضل سعیهم فی الحیوه الدنیا وهم یحسبون انهم یحسنون صنعا یعنی " ای پیغمبر ما به مردم " بگو : آیا شما را به زیانکارترین آگاه سازم ؟ آنان کسانی اند که سعی و کوششان در زندگانی دنیا " بر اثر کردارهای نیکو نما " تباه گشته و می پندارند که کار نیکو می کنند . گفته اند : هر که کار خیر و نیکی بجا آورد و بنیاد آن بر اخلاص و ایمان نباشد مندرج در این آیه است ) و دست رد بر پیشانیم مزن ( من را از درگاهت نومید بازمگردان ) به آنچه ( کرداری که ) به وسیله آن دست رد بر پیشانی ستیزه کنندگان با خود زده ای ، زیرا من فرمانبرنده توام ، می دانم ( باور دارم ) که حجت و دلیل ( در هر حکمی ) تو را است ، و تو به فضل و بخشش سزاوارتر ، و به احسان و نیکی کردن سود رسانده تر ، و شایسته ای که از ( کیفر ) تو بترسند ، و سزاواری ( گناهان را ) بیامرزی ، و به عفو نمودن شایسته تری که عقاب نمایی ، و به پوشاندن ( گناه ) نزدیکتری که آشکار سازی
و لا تخذلنی عند فاقتی الیک و لا تهلکنی بما اسدیته الیک ، و لا تجبهنی بما جبهت به المعاندین لک ، فانی لک مسلم ، اعلم ان الحجه لک ، و انک اولی بالفضل ، و اعود بالاحسان ، و اهل التقوی ، و اهل المغفره ، و انک بان تعفو اولی منک بان تعاقب ، و انک بان تستر اقرب منک الی ان تشهر .
صحیفه سجادیه
حدیث 816 :
امام سجاد (ع) : پس ( اکنون که این گونه مهربانی ) من را زنده دار به زندگی پاکیزه ای ( زندگی با روزی حلال ) که به آنچه می خواهم پیوسته شود ، و به آنچه دوست دارم پایان یابد ، در صورتی که آنچه را نمی پسندی بجا نیاورم ، و آنچه را نهی کرده ای مرتکب نشوم ، و بمیران مردن کسی که نور و روشناییش ( راهنمایش به بهشت ) در پیش رویش و از سمت راستش می رود ( حضرت باقر – علیه السلام – فرموده : روز رستاخیز برای هر که نور " راهنمای به بهشت " باشد " از عذاب و سختیهای آن روز " رهایی می یابد ، و برای هر مومنی نوری است )
فاحینی حیوه طیبه تنتظم بما ارید ، و تبلغ ما احب من حیث لا اتی ما تکره ، و لا ارتکب ما نهیت عنه ، و امتنی میته من یسعی نوره بین یدیه و عن یمینه .
صحیفه سجادیه
حدیث 817 :
امام سجاد (ع) : و من را در درگاهت خوار ( مطیع ) و در نزد آفریدگانت عزیز و ارجمند گردان ، و چون با تو خلوت کرده تنها به سر برم ( از جز تو چشم پوشیده به راز و نیاز بپردازم ) فروتن و در میان بندگانت بلند مرتبه و سرفرازم نما ، و از کسی که از من بی نیاز است ( درخواستی نکرده و نمی کند ) بی نیازم ساز ( چنان کن که من هم از او چیزی نخواهم ) و بر فقر و نیازمندیم به درگاهت بیافزا ( تا درخواستم از تو و راز و نیازم با تو فزونی یابد )
و ذللنی بین یدیک ، و اعزنی عند خلقک ، وضعنی اذا خلوت بک ، و ارفعنی بین عبادک ، و اغننی عمن هو غنی عنی ، و زدنی الیک فاقه و فقرا .
صحیفه سجادیه
حدیث 818 :
امام سجاد (ع) : و از شماتت و شادی دشمنان و پیشامد غم و اندوه و ذلت و خواری ( نزد مردم ) و رنج و گرفتاری ( در کارها ) پناهم ده ، من را در آنچه ( گناهانی که ) بر آن از من آگاهی ( به رحمتت ) بپوشان ( عفو فرما ) به آنچه ( گناهی که ) می پوشاند ( می گذرد ) توانای گرفتن از روی عنف و سختی اگر بردباریش نبود ، و عقاب کننده بر گناه اگر مکث و شتاب نکردنش نبود ( حلم و مکث در انجام کاری مانع از قدرت او نیست ، بلکه مانع از مقدور که آن گرفتن از روی عنف و عقاب است می باشد ، چون قدرت او پیش از فعل است و آنچه با آن منافات دارد عجز و ناتوانی است )
و اعذنی من شماته الاعداء ، و من حلول البلاء ، و من الذل و العناء ، تغمدنی فیما اطلعت علیه منی بما یتغمد به القادر علی البطش لولا حلمه ، و الاخذ علی الجریره لولا اناته .
صحیفه سجادیه
حدیث 819 :
امام سجاد (ع) : و هرگاه به گروهی ( بر اثر نافرمانی ) فتنه و تباهی یا بدی و گرفتاری بخواهی ( پیش آوری ) من را در حالی که پناهنده به تو هستم از آن رهایی ده ، و چون من را در دنیای خود ( دنیایی که مالک آن تویی ) در جای رسوایی به پا نداشتی ( رسوا نکردی ) در آخرت خود ( آخرتی که بر آن استیلا داری ) مانند آن ( در جای رسوایی ) به پا مدار ( رسوا مگردان )
و اذا اردت بقوم فتنه او سوء فنجنی منها لواذا بک ، و اذ لم تقمنی مقام فضیحه فی دنیاک فلا تقمنی مثله فی آخرتک .
صحیفه سجادیه
حدیث 820 :
امام سجاد (ع) : و اوایل نعمتهایت ( نعمتهای دنیوی ) را با اواخر آنها ( نعمتهای اخروی ) و سودهای دیرینه ات ( آنچه پیش از این تاکنون عطا فرموده ای ) را با تازه های آنها ( آنچه پس از این می بخشی ) برای من توام و جفت گردان ، و چندان من را مهلت مده و عمرم را طولانی و دراز مکن که با آن دلم سخت شود ( در قرآن کریم " سوره 19 ، آیه 75 " فرموده : قل من کان فی الضلاله فلیمدد له الرحمن مدا حتی اذا راوا ما یوعدون اما العذاب واما الساعه یعنی " ای پیغمبر ما به آنان که به مال و دارایی و جاه و جلال می بالند و خدا را نافرمانی می کنند " بگو : کسانی که در راه ضلالت و گمراهی اند " خلاف دستور شرع رفتار می نمایند " خدای مهربان آنان را مهلت و طول عمر می دهد تا هنگامی که آنچه را بیم داده می شوند ببینند ، و آن یا عذاب و گرفتاری " در دنیا " یا فرا رسیدن " سختی " روز قیامت است ، و " سوره 57 ، آیه 16 " فرموده : فطال علیهم الامد فقست قلوبهم یعنی پس اهل کتاب " مانند یهود و نصاری " عمرهاشان " در غفلت و بی خبری و آرزوی دراز " به طول انجامید و " به سبب آن " دلهاشان سخت گردید ) و بر من مصیبت و سختی مفرست که بر اثر آن نیکویی و خوشی و بزرگیم برود ، و من را به پستی ای که بر اثر آن منزلت و گرامی داشتنم ( در نظر مردم ) کوچک و خوار گردد ، و عیب و زشتی ای که به جهت آن مقام و ارزش من دانسته نشود گرفتار مساز
و اشفع لی اوائل مننک باواخرها و قدیم فوائدک بحوادثها ، و لا تمدد لی مدا یقسو معه قلبی و لا تقرعنی قارعه یذهب لها بهائی ، و لا تسمنی خسیسه یصغر لها قدری و لا نقیصه یجهل من اجلها مکانی .
صحیفه سجادیه
حدیث 821 :
امام سجاد (ع) : و ( از عذابت ) چنان مترسانم که به وسیله آن ( از عفوت ) نومید گردم ، و چنان بیمناکم مگردان که در آن هنگام ترس در دل افکنم ، ترسم را در تهدیدت ( از عذاب روز رستاخیز ) و بیمم را از مهلت دادنت ( تا آنجا که برای عذر و بهانه آوردنم حجت و دلیلی نباشد ) و انذار و ترساندنت ( به وسیله پیغمبر و اوصیاء آن حضرت – علیهم السلام – ) و هراسم را هنگام خواندن جملات ( قرآن ) خود قرار ده
و لا ترعنی روعه ابلس بها ، و لا خیفه اوجس دونها ، اجعل هیبتی فی وعیدک ، و حذری من اعذارک و انذارک ، و رهبتی عند تلاوه ایاتک .
صحیفه سجادیه
حدیث 822 :
امام سجاد (ع) : و شبم را آباد ( شایسته ) گردان و بیدار نمودنت من را در آن برای بندگیت ، و تنها بودنم به شب برخاستن برای ( مناجات با ) تو ، و چشم پوشیم از جز تو به انس و خو گرفتنم با تو ، و درخواست نمودن خواسته هایم به درگاه تو ، و پی در پی درخواست نمودنم از تو در آزاد ساختنم از آتشت و زنهار دادنم از کیفرت ( دوزخ ) که در آن است اهل و سزاوار آن
و اعمر لیلی بایقاظی فیه لعبادتک ، و تفردی بالتهجد لک ، و تجردی بسکونی الیک ، و انزال حوائجی بک ، و منازلتی ایاک فی فکاک رقبتی من نارک ، و اجارتی مما فیه اهلها من عذابک .
صحیفه سجادیه
حدیث 823 :
امام سجاد (ع) : و من را تا مدت و پاره ای از زمان ( هنگام مرگ ) در طغیان و سرکشیم ( در معاصی ) سرگردان و در گرداب نادانیم غافل و بی خبر وامگذار ( اشاره به قول خدای تعالی " سوره 7 ، آیه 186 " : من یضلل الله فلا هادی له ویذرهم فی طغیانم یعمهون یعنی کسانی را که خدا گمراه سازد " رحمت خود را از آنها بازدارد " راهنمایی برای ایشان نیست و آنان را در طغیان و سرکشی واگزارد تا حیران و سرگردان شوند . و " سوره 23 ، آیه 54 " : فذرهم فی غمرتهم حتی حین یعنی پس " ای رسول ما " ایشان را در گرداب نادانیشان واگزار تا هنگام مرگ " یا روز قیامت " ) و من را ( بر اثر ناپسندیها ) پند برای کسی که پند پذیرد ، و عبرت برای کسی که عبرت گیرد ، و سبب گمراهی برای کسی که ( به من ) نظر افکند قرار مده ، و با من مکر مکن ( من را بر اثر فریبی که داده ام کیفر منما ) در میان کسانی که با آنها مکر می کنی ، و دیگری را به جای من مگزین ( که از او راضی و خشنود باشی و من را از درگاهت برانی ) و نامم را تغییر مده ( دوزخی مگردان ) و تنم را ( در دنیا به آفت و درد و در آخرت به عذاب و کیفر ) تبدیل مفرما ، و من را مضحکه و سبب خنده آفریدگانت و مسخره خود ( خوار و پست در درگاهت ) و جز پیرو خشنودیت و جز به کیفر رساندن ( دشمنانت ) برای تو خدمتگزار مگردان
و لا تذرنی فی طغیانی عامها ، و لا فی غمرتی ساهیا حتی حین ، و لا تجعلنی عظه لمن اتعظ و لا نکالا لمن اعتبر ، و لا فتنه لمن نظر ، و لا تمکر بی فیمن تمکر به ، و لا تستبدل بی غیری ، و لا تغیر لی اسما ، و لا تبدل لی جسما ، و لا تتخذنی هزوا لخلقک ، و لا سخریا لک ، و لا تبعا الا لمرضاتک ، و لا ممتهنا الا بالانتقام لک .
صحیفه سجادیه
حدیث 824 :
امام سجاد (ع) : و از لذت و خوشی گذشتت ، و شیرینی مهربانی و آسودگی و روزیت ، و بهشت پر نعمتت فیروز و کامیاب ساز ، و به وسیله توانگری از توانگریت مزه فراغت و انجام دادن برای آنچه ( عبادت و بندگی که ) تو دوست داری ، و کوشش در آنچه ( عمل از روی اخلاص و پاکیزگی ) را که نزد ( درگاه رحمت عامه و خاصه ) تو نزدیک می گرداند به من بچشان ، و تحفه و ارمغانی از تحفه هایت ( نیکوییهای برگزیده ات ) به سویم بفرست ( به من عطا فرما ، در حدیث نبوی – صلی الله علیه و آله – است : روز و شبی نیست جز آن که در آن از جانب خدای عز وجل برای من تحفه و ارمغانی است )
و اوجدنی برد عفوک ، و حلاوه رحمتک و روحک و ریحانک ، و جنه نعیمک ، و اذقنی طعم الفراغ لما تحب بسعه من سعتک ، و الاجتهاد فیما یزلف لدیک و عندک و اتحفنی بتحفه من تحفاتک .
صحیفه سجادیه
حدیث 825 :
امام سجاد (ع) : و تجارت و بازرگانیم را ( برای به دست آوردن ثواب ) سودمند ، و بازگشتنم را ( در قیامت ) بی زیان ( بی عذاب ) گردان ، و من را از مقامت ( جای حساب و بازپرسی ) بترسان ( آسوده و ایمن مگذار ) و برای دیدارت ( پاداشت ) مشتاق و دل کنده ساز ، و به توبه خالص و پاکیزه ای ( از روی دل ) که گناهان کوچک و بزرگ را با آن باقی نگذاری ، و گناهان آشکار و نهان را با آن وامگذاری توفیقم ده
و اجعل تجارتی رابحه ، و کرتی غیر خاسره و اخفنی مقامک ، و شوقنی لقاءک ، و تب علی توبه نصوحا لا تبق معها ذنوبا صغیره و لا کبیره ، و لا تذر معها علانیه و لا سریره .
صحیفه سجادیه
حدیث 826 :
امام سجاد (ع) : و کینه داشتن برای اهل ایمان را از سینه ام برکن ، و دلم را با فروتنان مهربان گردان ، و با من چنان باش که با شایستگان می باشی ، و به زیور پرهیزکاران بیارایم ( توفیق عطا فرما که صفات آنان را روش خود گردانم ) و برای من ذکر نیکویی در آیندگان ، و آوازه بلندی در پسینیان قرار ده ، و من را در میان سرای ( جای اجتماع و گرد آمدن ) پیشینیان ( حضرت امیر المومنین – علیه السلام – و پیروان او از مهاجرین و انصار ) درآور
و انزع الغل من صدری للمومنین ، و اعطف بقلبی علی الخاشعین ، و کن لی کما تکون للصالحین ، و حلنی حلیه المتقین ، و اجعل لی لسان صدق فی الغابرین ، و ذکرا نامیا فی الاخرین ، و واف بی عرصه الاولین .
صحیفه سجادیه
حدیث 827 :
امام سجاد (ع) : و فراخی نعمتت را بر من تمام کن ، و گرامیهای آن را نزد من پی در پی ساز ، و دستم را از سودهای خود پر ساز ( نعمتهای بی شمارت را بیش از پیش به من ببخش ) و بخششهای گرامیت را به سویم روان گردان ، و در باغهایی ( در بهشت ) که آنها را برای برگزیدگانت آراسته ( آفریده ) ای با پاکیزه ترین دوستانت ( آنان که از معاصی و کارهای زشت دوری گزیده اند ) همسایه ام نما ، و در جاهایی که برای دوستانت ( آنان که به ایشان انعام می فرمایی ) آماده شده من را به عطاهای بزرگت بپوشان
و تمم سبوغ نعمتک علی ، و ظاهر کراماتها لدی ، املا من فوائدک یدی ، و سق کرائم مواهبک الی ، و جاور بی الاطیبین من اولیائک فی الجنان التی زینتها لاصفیائک ، و جللنی شرائف نحلک فی المقامات المعده لاحبائک .
صحیفه سجادیه
حدیث 828 :
امام سجاد (ع) : و برای من نزد ( رحمت ) خود آرامشگاهی که در آن آرامش گیرم ، و جایگاهی که در آن جای گزینم ، و چشم را روشن سازم ( شاد شوم ) قرار ده و ( کیفر ) من را با گناهان بزرگ ( که بجا آورده ام ) مسنج ، و در روزی ( رستاخیز ) که پنهانیها ( اعمال نیک و بد ) آشکار می شود عذابم مکن ، و هر شک و دو دلی و آنچه به حق می ماند را از من دور کن ، و در حق و درستی راهی به هر رحمتی ( که برای توست ، یا به سبب هر رحمتی که برای توست راهی در حق ) برایم قرار ده ، و بهره های بخششهای از عطایت را برای من بسیار ، و نصیبهای احسان و نیکی از بخشیدنت را بر من فراوان گردان
و اجعل لی عندک مقیلا اوی الیه مطمئنا ، و مثابه اتبووها ، و اقر عینا ، و لا تقایسنی بعظیمات الجرائر ، و لا تهلکنی یوم تبلی السرائر ، و اذل عنی کل شک و شبهه ، و اجعل لی فی الحق طریقا من کل رحمه ، و اجزل لی قسم المواهب من نوالک ، و وفر علی حظوظ الاحسان من افضالک .
صحیفه سجادیه
حدیث 829 :
امام سجاد (ع) : و دلم را به آنچه ( پاداشی که ) نزد توست مطمئن و آرام ، و قصد و آهنگم را یکسره برای آنچه ( بندگی که ) برای توست بگردان ، و من را به چیزی ( عمل خیری ) وادار که خواص و نزدیکانت را وامی داری ، و هنگام غفلت و بی خبری عقلها طاعتت را در دلم مخلوط و آمیخته ساز ( در وقت غفلت و فراموشی مردم از حق چنان کن که دل من غافل نباشد ) و بی نیازی ( از خلق ) و پاکدامنی ( از نارواها ) و آسایش ( در زندگی ) و بی گزندی و تندرستی و فراخی ( در روزی ) و آرامش و آسودگی و نداشتن گرفتاری و بدی را برایم فراهم کن
و اجعل قلبی واثقا بما عندک ، و همی مستفرغا لما هو لک ، و استعملنی بما تستعمل به خالصتک ، و اشرب قلبی عند ذهول العقول طاعتک ، و اجمع لی الغنی و العفاف و الدعه و المعافات و الصحه و السعه و الطمانینه و العافیه .
صحیفه سجادیه
حدیث 830 :
امام سجاد (ع) : و کارهای نیک من را به سبب معصیت و نافرمانی که با آنها آمیخته می شود ، و تنهاییهایم ( برای مناجات و راز و نیاز با تو ) به تباهکاریهایی که از راه آزمایش تو ( شکیبایی و سپاسگزاریم را ) برای من پیش آید تباه مساز ، و آبرویم را از درخواست به سوی کسی از جهانیان ( مردم زمان خود ) حفظ فرما ، و از طلبیدن آنچه ( کالای دنیا که ) نزد کسانی است که به احکام شرع اقرار دارند و آنها را بجا نمی آورند بازم دار
و لا تحبط حسناتی بما یشوبها من معصیتک ، و لا خلواتی بما یعرض لی من نزغات فتنتک ، و صن وجهی عن الطلب الی احد من العالمین ، و ذبنی عن التماس ما عند الفاسقین .
صحیفه سجادیه
حدیث 831 :
امام سجاد (ع) : و من را پشتیبان ستمگران و بر نابود کردن ( ابطال احکام ) کتاب خود ( قرآن مجید ) یار و کمک ایشان قرار مده ، و از جایی که نمی دانم نگهبانیم کن نگهبانی که به آن ( از هر گناهی ) نگهداریم نمایی ، و درهای توبه و آمرزش و مهربانی و روزی فراخت را بر من بگشای ( من را به توبه موفق و شایسته آمرزش و مهربانی و روزی فراخ خود گردان ) زیرا من از روآورندگان به درگاه توام ، و نعمت دادنت را درباره من کامل نما ( من را در بهشت داخل فرما ) زیرا تو بهترین نعمت دهندگانی
و لا تجعلنی للظالمین ظهیرا ، و لا لهم علی محو کتابک یدا و نصیرا ، و حطنی من حیث لا اعلم حیاطه تقینی بها ، وافتح لی ابواب توبتک و رحمتک و رافتک و رزقک الواسع ، انی الیک من الراغبین و اتمم لی انعامک ، انک خیر المنعمین .
صحیفه سجادیه
حدیث 832 :
امام سجاد (ع) : و بازمانده زندگیم را در حج ( زیارت بیت الله ) و عمره ( افعال مخصوصه ای که در مکه معظمه بجا آورده می شود ) برای درخواست خشنودی و پاداشت قرار ده ، ای پروردگار جهانیان ، و خدا بر محمد و آل او که ( از آلودگی ) پاک و ( از نقایص ) پاکیزه اند رحمت فرستد ، و همیشه بر او و بر ایشان درود باد .
و اجعل باقی عمری فی الحج و العمره ابتغاء وجهک ، یا رب العالمین ، و صلی الله علی محمد و آله الطیبین الطاهرین ، و السلام علیه و علیهم ابد الابدین .
صحیفه سجادیه
حدیث 833 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا این روز ( بر اثر بسیاری ثواب و پاداش و روا شدن خواسته ها روز ) ی است با برکت و نیکویی و با یمن و شگون ، و مسلمانان در اطراف زمین تو در آن ( برای عبادت و بندگی ) اجتماع نموده اند ، درخواست کننده ( آمرزش ) و طلب کننده ( نعمت ) و خواهنده ( پاداش ) و ترسنده ایشان ( از عذاب ، در مساجد و معابد و جایگاههای پرستش تو ) حاضر می شوند ، و بینای در حاجتها و خواسته های آنان تویی ، پس به سبب بخشش و نیکیت و آسان بودن بر تو آنچه را که می خواهم ، از تو درخواست می کنم که بر محمد و آل او درود فرستی
اللهم هذا یوم مبارک میمون ، و المسلمون فیه مجتمعون فی اقطار ارضک ، یشهد السائل منهم و الطالب و الراغب و الراهب و انت الناظر فی حوائجهم ، فاسالک بجودک و کرمک و هوان ما سالتک علیک ان تصلی علی محمد و آله .
صحیفه سجادیه
حدیث 834 :
امام سجاد (ع) : و بار خدایا پروردگار ما تو را است تسلط و پادشاهی ( حقیقی ، چون مبدا و پدیدآورنده هر چیز تویی ، و پادشاهی دیگری از جانب توست ) و مر تو را است حمد و سپاس ( زیرا هر نعمتی را تو عطا فرموده ای ، و حمد دیگری از جهت آن است که نعمت تو بر دست او روان گشته ) خدایی جز تو نیست ، خدای بردبار ( در کیفر گناهکاران شتاب نمی کنی ) بزرگوار مهربان بسیار نعمت دهنده دارای عظمت و احسان ، پدیدآورنده آسمانها و زمین ، از تو درخواست می نمایم که هرگاه میان بندگان خود که با ایمانند خیر و نیکی یا تندرستی یا برکت و فراوانی یا هدایت و رستگاری یا عمل به طاعت و فرمانبری از خویش ، یا خیری را که به سبب آن برایشان منت می نهی و آنان را به سویت راهنمایی می کنی ، یا برای آنها در درگاهت درجه و پایه ای بلند می گردانی ، یا به وسیله آن نیکی ای از نیکی دنیا و آخرت به اینان عطا می نمایی ، قسمت کنی نصیب و بهره من را از آن بسیار گردان ( جمله ان توفر حظی و نصیبی منه در بیشتر نسخ خطی و چاپی نیست ، بنابراین از قرینه کلام و آنچه بیان دلالت بر آن دارد دانسته می شود که مضمون این جمله یا مانند آن در نظر گرفته شده است )
و اسالک اللهم ربنا بان لک الملک ، و لک الحمد لا اله الا انت ، الحلیم الکریم الحنان المنان ذو الجلال و الاکرام ، بدیع السموات و الارض ، مهما قسمت بین عبادک المومنین : من خیر او عافیه او برکه او هدی او عمل بطاعتک ، او خیر تمن به علیهم تهدیهم به الیک ، او ترفع لهم عندک درجه ، او تعطیهم به خیرا من خیر الدنیا و الاخره ان توفر حظی و نصیبی منه .
صحیفه سجادیه
حدیث 835 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا مر تو را است پادشاهی و سپاس ، پرستش شده ای جز تو نیست ، از تو درخواست می کنم که درود فرستی بر محمد بنده و فرستاده و دوست و اختیار شده و برگزیده خود از آفریدگانت ، و بر آل محمد که نیکوکاران و ( از گناهان ) پاکان و ( به پیروانشان ) سود رسانند ، درودی که کسی جز تو بر شمردن آن توانایی نداشته باشد ، و این که ما را در دعا و درخواست شایسته هر که از بندگان با ایمانت که در این روز تو را می خواند شریک گردانی ، ای پروردگار جهانیان ، و ما و ایشان را بیامرزی ، زیرا تو بر هر چیز توانایی ( قدیر کسی است که هر چه را بخواهد انجام می دهد ، از این رو جز خدای تعالی به آن وصف نمی شود )
و اسالک اللهم بان لک الملک و الحمد ، لا اله الا انت ، ان تصلی علی محمد عبدک و رسولک و جیبک و صفوتک ، و خیرتک من خلقک ، و علی آل محمد الابرار الطاهرین الاخیار ، صلوه لا یقوی علی احصائها الا انت ، و ان تشرکنا فی صالح من دعاک فی هذا الیوم من عبادک المومنین ، یا رب العالمین ، و ان تغفر لنا و لهم ، انک علی کل شی قدیر .
صحیفه سجادیه
حدیث 836 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا حاجت و خواسته ام را به سوی تو قصد نمودم ( برای روا ساختن آن کسی را جز تو در نظر نگرفتم ) و درویشی و نیازمندی و بی چیزیم را به درگاهت فروآوردم ( چون می دانم جز تو من را بی نیاز نمی گرداند ) در حالی که اطمینانم به آمرزش و رحمت و مهربانیت از عمل و کردارم بیشتر است ، و همانا آمرزش و رحمتت از گناهانم فراختر است ، پس بر محمد و آل محمد درود فرست ، و روا کردن هر حاجت و درخواستی را که دارم به سبب تواناییت بر آن ، و آسان بودنش بر تو ، و نیازمندی من به تو ، و بی نیازی تو از من ، تو خود متکفل شو و بپذیر ، زیرا من هرگز جز از جانب تو به خیر و نیکی نرسیده ام و هرگز جز تو کسی بدی را از من برنگردانده است ، و برای کار ( رهایی از عذاب و کیفر در ) آخرت و ( اصلاح گرفتاریهای در ) دنیایم جز تو را امیدوار نیستم
اللهم الیک تعمدت بحاجتی ، و بک انزلت الیوم فقری و فاقتی و مسکنتی ، و انی بمغفرتک و رحمتک اوثق منی بعملی ، و لمغفرتک و رحمتک اوسع من ذنوبی ، فصل علی محمد و آل محمد ، و تول قضاء کل حاجه هی لی بقدرتک علیها ، و تیسیر ذلک علیک ، و بفقری الیک ، و غناک عنی ، فانی لم اصب خیرا قط الا منک ، و لم یصرف عنی سوء قط احد غیرک و لا ارجو لامر اخرتی و دنیای سواک .
صحیفه سجادیه
حدیث 837 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا هر کس برای رفتن به سوی مخلوق و آفریده ای به امید صله و عطاها و درخواست احسان و بخشش او مهیا و آماده شود ، پس ای مولی و آقای من مهیا و آماده شدن من امروز به امید عفو و گذشت و درخواست احسان و بخششت به سوی توست
اللهم من تهیا و تعبا و اعد و استعد لوفاده الی مخلوق رجاء رفده و نوافله و طلب نیله و جائزته ، فالیک یا مولای کانت الیوم تهیئتی و تعبئتی و اعدادی و استعدادی رجاء عفوک و رفدک و طلب نیلک و جائزتک .
صحیفه سجادیه
حدیث 838 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا پس بر محمد و آل محمد درود فرست ، و امروز آن امید من را نومید مگردان ، ای کسی که ( درخواست ) درخواست کننده ای او را به رنج نمی اندازد ، و عطا و بخششی ( توانگری ) او را کم نمی گرداند ، زیرا من از روی اعتماد داشتنم به کردار شایسته ای که آن را پیش فرستاده ( بجا آورده ) و به شفاعت و میانجیگری مخلوق و آفریده ای که به او امید داشته باشم جز شفاعت محمد و اهل بیت و خویشان او ( حضرت زهرا و ائمه معصومین – علیهم السلام – ) که بر او و ایشان درود تو باد ، به سوی تو نیامده ام
اللهم فصل علی محمد و آل محمد ، و لا تخیب الیوم ذلک من رجائی ، یا من لا یحفیه سائل و لا ینقصه نائل ، فانی لم اتک ثقه منی بعمل صالح قدمته ، و لا شفاعه مخلوق رجوته الا شفاعه محمد و اهل بیته علیه و علیهم سلامک .
صحیفه سجادیه
حدیث 839 :
امام سجاد (ع) : به درگاه تو آمده ام در حالی که به گناه و بد کردن به خود اعتراف دارم ، به درگاه تو آمده ام در حالی که آن عفو و گذشت بزرگت را امیدوارم که به سبب آن از گناهکاران گذشتی ، سپس طول و بسیاری ایستادگیشان بر گناه بزرگ تو را بازنداشته از این که برایشان رحمت و آمرزش احسان نمایی
اتیتک مقرا بالجرم و الاساءه الی نفسی ، اتیتک ، ارجو عظیم عفوک الذی عفوت به عن الخاطئین ، ثم لم یمنعک طول عکوفهم علی عظیم الجرم ان عدت علیهم بالرحمه و المغفره .
صحیفه سجادیه
حدیث 840 :
امام سجاد (ع) : پس ای کسی که رحمت و مهربانی او فراخ ( مومن و کافر را فراگیرد ) و عفو و گذشتش بزرگ ( بسیار ) است ، ای عظیم و بزرگوار ( که عقول به کنه ذات مقدسه ات پی نبرد ) ای کریم و بخشنده ، بر محمد و آل محمد درود فرست ، و به رحمت و مهربانیت بر من احسان فرما ، و به فضل و نیکیت بر من مهربان باش ، و به آمرزشت بر من گشایش ده
فیا من رحمته واسعه ، و عفوه عظیم ، یا عظیم یا عظیم ، یا کریم یا کریم ، صل علی محمد و آل محمد و عد علی برحمتک ، و تعطف علی بفضلک ، و توسع علی بمغفرتک .
صحیفه سجادیه
حدیث 841 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا این مقام و جایگاه ( نماز عید و جمعه بجا آوردن ، یا مقام امامت و خلافت ) برای خلفا و جانشینان و برگزیدن تو ( ائمه معصومین – علیهم السلام – ) است ، و ( دشمنان دین مانند خلفای بنی امیه ) جاهای امنا و درستکاران تو را در درجه و پایه بلندی که ایشان را به آن اختصاص و برتری داده ای ربودند ( غصب کرده به ظلم و ستم گرفتند ، عبدالله ابن دینار گفته : حضرت باقر – علیه السلام – فرمود : ای عبدالله در هر عید اضحی و فطر که مخصوص مسلمانان است و حزن و اندوه آل محمد تازه می گردد ، گفتم چرا چنین است ؟ فرمود : برای آن که می بینند حق خودشان " " امامت و خلافت " در دست دیگران است ) و ( برای امتحان و آزمایش بندگانت ) تویی تقدیرکننده برای آن ( غصب خلافت ) در حالی که امر و فرمان تو مغلوب نمی شود ( هر طور مقدر کرده ای واقع می گردد ) و از تدبیر ( قضا و قدر ) قطعی تو هرگونه خواسته باشی و هر زمان و روزگار که بخواهی درنمی گذرد ، و تویی تقدیرکننده برای آنچه ( حکمت اقتضا می کند و ) تو به آن ( از دیگران ) داناتری ، در آفرینش ( یا در قضا و قدر ) و اراده خواسته ات متهم نیستی ( گمان ظلم و ستم و نادانی به تو برده نمی شود ، ناگفته نماند : از جمله وانت المقدر لذلک معنی جبر توهم نشود ، زیرا مقصود از این که خدای تعالی آن را تقدیر نموده آن است که صفات و حدود و کیفیات و زمان و مکان و سایر خصوصیات آن را به طوری که کم و زیاد نمی شود تعیین فرموده ، نه آن که آن را ایجاد نموده تا غصب خلافت بر اثر تقدیر او بوده و غصب کنندگان ناچار گشته نتوانند خلاف آن رفتار نمایند ، و شاید گفتار امام – علیه السلام – و پس از آن : غیر متهم علی خلقک ولا لارادتک اشاره به این نکته باشد ، والله اعلم ) تا این که ( بر اثر غصب خلافت ) برگزیدگان و جانشینان تو شکست خوردند و حقشان از دست رفت ، حکم تو را تبدیل گشته ، و کتاب تو ( قرآن مجید ) را دور افتاده ، و واجبات را از مقاصد راههای روشن تو تغییر یافته ، و روشهای پیغمبرت ( مستحبات ) را ترک شده می بینند
اللهم ان هذا المقام لخلفائک ، و اصفیائک و مواضع امنائک فی الدرجه الرفیعه التی اختصصتهم بها قد ابتزوها ، و انت المقدر لذلک لا یغالب امرک ، و لا یجاوز المحتوم من تدبیرک کیف شئت و انی شئت و لما انت اعلم به غیرمتهم علی خلقک و لا لارادتک حتی عاد صفوتک و خلفاوک مغلوبین مقهورین مبتزین یرون حکمک مبدلا ، و کتابک منبوذا ، و فرائضک محرفه عن جهات اشراعک ، و سنن نبیک ، متروکه .
صحیفه سجادیه
حدیث 842 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا دشمنان ایشان را از پیشینیان و آیندگان ( تا روز قیامت ) و هر که را به اعمال و کردار آنان راضی و خشنود می شود و دوستان و پیروانشان را لعنت کن ( از رحمت خود نومید و عذاب و کیفر فرما . تصریح امام – علیه السلام – به لعن بر دشمنان جانشینان و برگزیدگان خدا بر مشروعیت و روا بودن لعن بر کسی که سزاوار است ، بلکه بر مستحب بودن آن و این که لعن کننده را ثواب و پاداش است دلالت دارد ، زیرا اگر چنین نبود آن حضرت در این روز شریف تصریح به آن نمی نمود و آن را از جمله دعایی که به وسیله آن به درگاه خداوند سبحان تقرب می جویند قرار نمی داد ، و طریقه و روش ، امامیه " شیعه دوازده امامی " هم همین است ، و گاهی لعن به کسی که مستحق و سزاوار آن است عبادت است مانند صلوه و درود بر کسی که شایسته آن می باشد ، و چنان که درود گوینده را ثواب و پاداش است همچنین لعن کننده را پاداش می دهند هرگاه لعن او به جا و برای به دست آوردن خشنودی خدا باشد ، و لعن کردن خدای عز وجل در آیات بسیار از قرآن کریم و امر به لعن در بعض آنها بر این مطلب دلالت دارد " سوره 2 ، آیه 159 " : اولئک یلعنهم الله ویلعنهم اللاعنون ( آیه 161 ) : اولئک علیهم لعنه الله والملائکه والناس اجمعین یعنی آنها را " که حق پنهان گردانند " خدا و لعنت کنندگان " از انس و جن و فرشتگان " لعنت می کنند " خدا آنان را از رحمت خود دور ساخته و به کیفر رساند و دیگران ایشان را نفرین می نمایند " آنانند که لعنت خدا و همه فرشتگان و مردم بر ایشان است . پس مراد از ویلعنهم اللاعنون و از والملائکه والناس اجمعین امر به فرشتگان و مردم است به لعن کسانی که خدا آنها را لعن فرموده ، و از پیغمبر – صلی الله علیه وآله – روایت شده که گروهی از معصیت کاران را لعن نموده مانند فرمایش آن حضرت : خدا لعنت کند کسی را که پدر و مادر خود را لعن می نماید ، و فرمایش آن بزرگوار : خدا لعنت کند رباخوار را . و گاهی لعن واجب و جزء ایمان است هرگاه قصد لعن کننده بیزاری جستن باشد ، زیرا خداوند سبحان چنان که دوست داشتن دوستانش را واجب کرده دشمن داشتن دشمنانش و بیزاری از آنان را هم واجب نموده ، در قرآن مجید " سوره 58 ، آیه 22 " فرموده : لا تجد قوما یومنون بالله والیوم الاخر یوادون من حاد الله ورسوله ولو کانوا اباءهم او ابناءهم او اخوانهم او عشیرتهم یعنی " ای پیغمبر " مردمی را که به خدا و روز قیامت ایمان می آورند " چنین " نخواهی یافت که با دشمنان خدا و رسول او دوستی کنند و اگر چه آن دشمنان پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشان ایشان باشند . و گفته اند : هر گفتار و کرداری که موجب عقاب و کیفر گردد جایز است گوینده و بجا آورنده را لعن نمود ، زیرا لعن از خدای تعالی همان دور ساختن از رحمت و به کیفر رساندن است )
اللهم العن اعداءهم من الاولین و الاخرین ، و من رضی بفعالهم و اشیاعهم و اتباعهم .
صحیفه سجادیه
حدیث 843 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست ، زیرا تو ( در همه افعال و کردارت ) ستوده شده بزرگواری ( دارای احسان و نیکی بسیاری ، درودی ) مانند رحمتها و نیکیها و درودهای تو به برگزیدگانت : ابراهیم و آل ابراهیم ، و به گشایش و دور شدن غم و اندوه و آسایش و یاری کردن و تسلط دادن و کمک کردن ایشان تعجیل و شتاب فرما
اللهم صل علی محمد و آل محمد ، انک حمید مجید ، کصلواتک و برکاتک و تحیاتک علی اصفیائک ابراهیم و آل ابراهیم ، و عجل الفرج و الروح و النصره و التمکین و التایید لهم .
حدیث 844 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا و من را از اهل توحید ( کسانی که به یکتایی و بی شریکی تو اقرار دارند ) و از اهل ایمان و گروندگان به خود و از اهل تصدیق و اعتراف کنندگان به پیغمبرت و پیشوایانی که طاعت و پیروی از ایشان را واجب کرده ای قرار ده ، از کسانی که آن توحید و ایمان و تصدیق به وسیله ایشان و به دستهای آنها واقع می گردد ( از آنان که مردم را به راه حق راهنمایانند ) دعایم را روا کن ، ای پروردگار هر صنفی از اصناف آفریده شدگان
اللهم و اجعلنی من اهل التوحید و الایمان بک ، و التصدیق برسولک ، و الائمه الذین حتمت طاعتهم ممن یجری ذلک به و علی یدیه ، امین رب العالمین .
صحیفه سجادیه
حدیث 845 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا خشم ( اراده انتقام ) تو را جز بردباریت ( شتاب نکردنت در کیفر ) و سختی خشمت را جز عفو و گذشت بازنمی گرداند ، و جز رحمت و مهربانیت از عذابت زنها نمی دهد ، و من را از ( عقاب ) تو جز تضرع و زاری به درگاهت و در برابرت نمی رهاند ، پس بر محمد و آل محمد درود فرست ، و ما ( پیروان محمد و آل محمد – علیهم السلام – ) را – ای خدای من – از جانب خود به وسیله قدرت و توانایی که با آن مردگان بندگانت را زنده می گردانی ، و شهرهای مرده ( بی گیاه و میوه ) را زندگی می بخشی ( انواع خوراک و پوشاک در آنها می رویانی ) گشایشی ببخش ( غم و اندوهمان را دور ساز )
اللهم لیس یرد غضبک الا حلمک ، و لا یرد سخطک الا عفوک ، و لا یجیر من عقابک الا رحمتک ، و لا ینجینی منک الا التضرع الیک و بین یدیک ، فصل علی محمد و آل محمد و هب لنا – یا الهی – من لدنک فرجا بالقدره التی بها تحیی اموات العباد ، و بها تنشر میت البلاد .
صحیفه سجادیه
حدیث 846 :
امام سجاد (ع) : و من را – ای خدای من – اندوهناک نمیران ( یا عذاب مکن ) تا دعایم را مستجاب فرمایی ( درخواست آمرزشم را بپذیری ) و از اجابت و رواکردن دعایم آگاهم سازی ، و مزه عافیت و تندرستی را تا پایان زندگیم به من بچشان ، و دشمنم را بر من شاد مگردان ، و او را بر من مسلط و توانا منما
و لا تهلکنی – یا الهی – غما حتی تستجیب لی ، و تعرفنی الاجابه فی دعائی و اذقنی طعم العافیه الی منتهی اجلی ، و لا تشمت بی عدوی و لا تمکنه من عنقی ، و لا تسلطه علی .
صحیفه سجادیه
حدیث 847 :
امام سجاد (ع) : ای خدای من اگر تو من را بلند مرتبه گردانی پس کیست آن که من را پست نماید ، و اگر من را پست کنی پس کیست آن که بلندم گرداند ، و اگر من را گرامی داری پس کیست آن که خوارم کند ، و اگر من را خوار کنی پس کیست آن که گرامیم دارد ، و اگر من را عذاب و شکنجه نمایی پس کیست آن که بر من رحم و مهربانی داشته باشد ، و اگر من را هلاک و تباه سازی پس کیست آن که درباره بنده ات برای تو مانع و جلوگیر شود ، یا تو را از کار او ( از روی منازعه و اعتراض ) پرستش نماید ؟؟ و من دانسته ام که در حکم و فرمانت ستمی و در انتقام و به کیفر رساندنت شتابی نیست ، و جز این نیست که کسی شتاب می کند که از فوت شدن و وقت کار گذشتن بترسد ، و ضعیف و ناتوان به ستم نیازمند است ، و تو – ای خدای من – برتری از این که ستم یا شتاب کنی برتری بزرگ ( بی پایان )
الهی ان رفعتنی فمن ذا الذی یضعنی ، و ان وضعتنی فمن ذا الذی یرفعنی ، و ان اکرمتنی فمن ذا الذی یهیننی ، و ان اهنتنی فمن ذا الذی یکرمنی ، و ان عذبتنی فمن ذا الذی یرحمنی ، و ان اهلکتنی فمن ذا الذی یعرض لک فی عبدک ، او یسالک عن امره ، و قد علمت انه لیس فی حکمک ظلم و لا فی نقمتک عجله ، و انما یعجل من یخاف الفوت ، و انما یحتاج الی الظلم الضعیف ، و قد تعالیت – یا الهی – عن ذلک علوا کبیرا .
صحیفه سجادیه
حدیث 848 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست ، و من را هدف بلا و گرفتاری و نشانه انتقام و به کیفر رساندنت مگردان ( از هر جهت و هر سو قصد انتقام من مکن ) و من را مهلت ده ، و اندوهم را ببر ، و از لغزشم درگذر ، و به بلایی در پی بلایی گرفتارم مساز ، زیرا ناتوانی و بیچارگی و تضرع و زاریم را به سوی خود می بینی
اللهم صل علی محمد و آل محمد ، و لا تجعلنی للبلاء غرضا ، و لا لنقمتک نصبا ، و مهلنی ، و نفسنی ، و اقلنی عثرتی ، و لا تبتلینی ببلاء علی اثر بلاء فقد تری ضعفی و قله حیلتی و تضرعی الیک .
صحیفه سجادیه
حدیث 849 :
امام سجاد (ع) : بار خدایا امروز از خشمت به تو پناه می برم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را پناه ده
اعوذ بک اللهم الیوم من غضبک ، فصل علی محمد و آله ، و اعذنی .
صحیفه سجادیه
حدیث 850 :
امام سجاد (ع) : و امروز از خشم سخت تو از تو زنهار می جویم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را زنهار ده
و استجیر بک الیوم من سخطک ، فصل علی محمد و آله ، و اجرنی .
صحیفه سجادیه
حدیث 851 :
امام سجاد (ع) : و ایمنی از عذاب و کیفرت را از تو درخواست می نمایم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را ایمن گردان
و اسالک امنا من عذابک فصل علی محمد و آله ، و امنی .
صحیفه سجادیه
حدیث 852 :
امام سجاد (ع) : و از تو هدایت و راهنمایی می طلبم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را ( به راه حق ) راهنمایی ( ثابت و پا بر جا ) نما
و استهدیک ، فصل علی محمد و آله ، و اهدنی .
صحیفه سجادیه
حدیث 853 :
امام سجاد (ع) : و از تو ( بر دشمن ) یاری می خواهم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را یاری فرما
واستنصرک ، فصل محمد و آله ، وانصرنی .
حدیث 854 :
امام سجاد (ع) : و از تو رحمت و مهربانی درخواست می کنم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و بر من رحم کن
و استرحمک ، فصل علی محمد و آله ، و ارحمنی .
صحیفه سجادیه
حدیث 855 :
امام سجاد (ع) : و از تو بی نیازی می طلبم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را بی نیاز گردان
و استکفیک ، فصل علی محمد و آله ، و اکفنی .
صحیفه سجادیه
حدیث 856 :
امام سجاد (ع) : و از تو روزی ( عطا و بخشش : خوردنی و غیر آن ) می خواهم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را روزی ده
و استرزقک ، فصل علی محمد و آله ، و ارزقنی .
صحیفه سجادیه
حدیث 857 :
امام سجاد (ع) : و از تو کمک طلب می کنم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را ( در هر کاری ) کمک نما
و استعینک ، فصل علی محمد و آله ، و اعنی .
صحیفه سجادیه
حدیث 858 :
امام سجاد (ع) : و از گناهان گذشته ام آمرزش می طلبم ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را بیامرز
و استغفرک لما سلف من ذنوبی ، فصل علی محمد و آله ، و اغفر لی .
صحیفه سجادیه
حدیث 859 :
امام سجاد (ع) : و از تو می خواهم که من را ( از معصیت و نافرمانی ) بازداری ، پس بر محمد و آل او درود فرست و من را بازدار ، زیرا اگر تو بخواهی ( توفیقم دهی و زنده ام داری ) من هرگز به چیزی که آن را از من ناپسندیده ای برنمی گردم ( پس از این گناهی بجا نمی آورم )
و استعصمک ، فصل علی محمد و آله ، و اعصمنی ، فانی لن اعود لشی ء کرهته منی ان شئت ذلک .
صحیفه سجادیه
حدیث 860 :
امام سجاد (ع) : ای پروردگار من ای پروردگار من ، ای بسیار مهربان ای بسیار بخشنده ، ای دارای عظمت و احسان ( پیغمبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرموده : الظوا بیا ذاالجلال والاکرام یعنی به گفتن یا ذاالجلال والاکرام مداومت داشته آن را همیشه و بسیار بگویید ، و روایت شده : آن حضرت به مردی گذشت که نماز می خواند و می گفت : یا ذاالجلال والاکرام ، فرمود : دعای تو مستجاب و پذیرفته شد ) بر محمد و آل او درود فرست ، و آنچه از تو طلبیده و خواسته ام و در آن به درگاه تو تضرع و زاری نمودم برایم مستجاب فرما ، و آن را بخواه و مقدر و حکم کن و بگذران ، و در آنچه از خواسته هایم که حکم می کنی برای من خیر ده ، و در آن برکت و نیکیت را درباره ام ثابت و پا برجا گردان ، و به وسیله آن بر من احسان نما ، و من را به آنچه از آن عطا می کنی نیکبخت ساز ، و از فضل و بخشش خود و فراخی آنچه ( خیرات و نیکیها که ) نزد توست به من بیافزا ، زیرا تو توانگر بخشنده ای ، و آن را به خیر و نیکی آخرت ( بهشت ) و نعمت فراوان آن سرا پیوسته فرما ، ای مهربانترین مهربانان .
یا رب یا رب ، یا حنان یا منان ، یا ذا الجلال و الاکرام ، صل علی محمد و آله ، و استجب لی جمیع ما سالتک و طلبت الیک و رغبت فیه الیک ، و ارده و قدره و اقضه و امضه ، و خرلی فیما تقضی منه ، و بارک لی فی ذلک ، و تفضل علی به ، و اسعدنی بما تعطینی منه ، و زدنی من فضلک و سعه ما عندک ، فانک واسع کریم ، و صل ذلک بخیر الاخره و نعیمها ، یا ارحم الراحمین .
صحیفه سجادیه
حدیث 861 :
امام سجاد (ع) : ای خدای من ( من را به وسیله پیغمبرت و فرستادن آیات قرآن مجید به راه حق که موجب رستگاری دنیا و آخرت است ) راهنماییم کردی پس غافل مانده و به کار بیهوده مشغول شدم ، و پند دادی ( در قرآن کریم به خیر و نیکی امر کردی و از شر و بدی بازداشتی ) پس سخت دل گشتم ( در من تاثیر نکرد ) و نعمت نیکو ( بی رنج و سختی ) عطا نمودی پس ( تو را ) نافرمانی کردم ، سپس شناختم آنچه را ( گناهانی که من را از آن ) برگردانده ای ، هنگامی که آن را به من شناساندی ( توفیقم دادی از غفلت و بی خبری از آن آگاه شدم ) پس آمرزش درخواست نمودم ( از گناهم ) درگذشتی ، پس ( به گناه ) بازگشتم و تو پوشاندی ( کسی را به آن آگاه نساختی ، یا من را میان مردم رسوا نکردی ، یا مهلتم دادی و در انتقام شتاب ننمودی ) از این رو ( به سبب این همه مهربانیها ) – خدای من – تو را است سپاس ( نه جز تو را )
الهی هدیتنی فلهوت ، و وعظت فقسوت ، و ابلیت الجمیل فعصیت ، ثم عرفت ما اصدرت اذ عرفتنیه ، فاستغفرت فاقلت فعدت فسترت ، فلک – الهی – الحمد .
صحیفه سجادیه
حدیث 862 :
امام سجاد (ع) : ( هنگام غفلت و نافرمانی و سختدلی ) خود را در دره های ( انواع ) فساد و تباهی افکندم ، و در راههای سخت هلاک و نابودی فرود آمدم ، در آن دره ها به غلبه ها و سخت گیریهایت و به فرود آمدن در آنها به عذابهایت روبرو شدم
تقحمت اودیه الهلاک ، و حللت شعاب تلف ، تعرضت فیها لسطواتک و بحلولها عقوباتک .
صحیفه سجادیه
حدیث 863 :
امام سجاد (ع) : و دستاویزم به سویت توحید و یگانه دانستن توست ، و وسیله ام آن است که چیزی را با تو شریک و انباز نگردانیده ام ، و با تو خدایی فرانگرفته ام ( اعتقاد و باور ندارم که خدایی با تو باشد ) و با جانم ( از روی دل از عذاب و کیفرت ) به سوی ( رحمت ) تو گریخته ام ، و گریزگاه بد کار و پناهگاه کسی که بهره اش را تباه کرده و پناهنده گشته به سوی توست
و وسیلتی الیک التوحید ، و ذریعتی انی لم اشرک بک شیئا ، و لم اتخذ معک الها ، و قد فررت الیک بنفسی ، و الیک مفر المسئ ، و مفزع المضیع لحظ نفسه الملتجئ .