موضوع تحقیق:
اختلالات جنسی (در زنان)
استاد مربوطه:
تهیه کننده:
فهرست مطالب
اختلالات جنسی (در زنان)
اختلالات مربوط به تمایل
انگیزه
آرزو
تشخیص
در مان های هورمونی
اختلالات مربوط به برانگیختگی جنسی
تقسیم بندی این اختلالات به صورت زیر است
اختلال برانگیختگی ذهنی
اختلال برانگیختگی جنسی تناسلی
اختلال برانگیختگی جنسی ذهنی و تناسلی ترکیبی
اختلال نعوظ: (مربوط به مردان است)
علت اصلی ایجادکننده این اختلالات به طور مستقیم در جدول ذیل ذکر شده است
جدول علل اختلالات نعوضی
درمان
برای تشخیص اختلال به نکات زیر باید توجه کرد
واژینیسموس
دیسپارونی یا درد هنگام نزدیکی
تدابیر درمانی
اختلالات مربوط به ارگاسم
آنورگاسمی
محرک های مثبت
محرک منفی
عوامل مستعد کننده
اختلالات جنسی ناشی از مصرف مواد
سایر اختلالات جنسی
فعالیت های جنسی در دوران بارداری
شرایط محدودیت فعالیت جنسی در دوران بارداری
سه ماهه نخست بارداری
سه ماهه دوم
پوزیشن های مطلوب در دوران بارداری (به ویژه سه ماهه دوم و سوم)
اختلالات دخول / درد تناسلی
بروز مشکل به مدت حداقل شش ماه برای یکی یا بیش از یکی از موارد زیر
اختلالات جنسی (در زنان)
اختلالات مربوط به: تمایل/ برانگیختگی/ نعوظ/ دخول/ درد تناسلی لگنی / ارگاسم/ ناشی از مصرف مواد / سایر اختلالات جنسی (پارافیلیاها) / هویت و تکامل جنسی.
اختلالات مربوط به تمایل:
تمایل جنسی تحت عنوان میل جنسی بسیار گسترده بوده و شامل خیالبافی های جنسی، خواب های جنسی، شروع رفتار جنسی در مقابل شریک زندگی پاسخگویی به شروع این رفتار، خودارضایی، حس ناحیه دستگاه تناسلی، تاثیرپذیری از عوامل تحریک کننده محیطی و خواست درونی برای مطلوب واقع شدن است.
تمایل جنسی عمدتا محصول ترکیب سه عامل ذهنی مهم است: محرک، انگیزه، آرزو.
محرک عبارت است از افزایش پاسخگویی به محرک های شهوانی محیط، برنامه ریزی رفتارجنسی، ارگاسم شبانه و افزایش اشتغالات شهوانی.
ایجاد محرک در دو جنس زن و مرد نیازمند مقدار متنابهی تستوسترون است. نیروی محرکه گاه به دلیل مصرف برخی از داروها که بر سیستم اعصاب اثر می گذارند مختل می شود هم چنین استفاده از مواد مخدر، بیماری های سیتمیک و ناامیدی و یاس می تواند نیروی محرکه را مخدوش نماید و به عکس نیروی محرکه باد و زاندک مواد مخدر، خوشی و سرمستی با هر منبعی افزایش می یابد.
انگیزه
جنبه روانی تمایل جنسی را انگیزه گویند که به معنای تمایل برای انجام رفتارجنسی در مقابل شریک زندگی است.
آرزو:
جنبه اجتماعی تمایل جنسی را آرزو نامند.
به عبارتی داشتن عملکرد جنسی یا عدم مشارکت در عملیات جنسی آرزوهای ما را تشکیل می دهد.
تشخیص:
اختلالات مربوط به تمایلات جنسی:
به مدت حداقل شش ماه تجربه کرده باشد و سه تا از این علامت ها را داشته باشد.
1- فقدان/ کاهش فرکانس یا علاقه به فعالیت جنسی
2- فقدان/ کاهش فرکانس یا شدت افکار اروتیک و فانتزی های جنسی
3- فقدان/ کاهش فرکانس آغاز فعالیت جنسی و عدم پاسخ واضح به تلاش همسر برای شروع روابط جنسی
4- فقدان/ کاهش فرکانس یا شدت برانگیختگی جنسی/ لذت طی فعالیت جنسی یا تقریبا تمام برخوردهای جنسی (تقریبا 75 درصد)
5- نبود علاقه/ برانگیختگی یا کاهش آنها با محرک های جنسی/ اروتیک داخلی و خارجی
6- فقدان/ کاهش فرکانس یا شدت حس تناسلی و غیرتناسلی طی فعالیت جنسی در تمام یا تقریبا تمام برخوردهای جنسی (تقریبا 75 درصد)
تدابیر درمانی که نیازمند درمان درازمدت هستند.
گاه با حل دیگر معضلات بیمار برای مثال با مشاوره خانواده می توان مشکل تمایل جنسی را در آنها کاهش داد. گاه زوجین به بن بست رسیده و در واقع درمان آنها به نوعی کنار آمدن با مشکلات مذکور و تحمل مشکلت درون خانواده است.
در مان های هورمونی:
بافت واژن به دلیل کاهش استروژن یا به دلیل نداشتن فعالیت جنسی شکننده شده و درد و سوزش به هنگام نزدیکی ایجاد می شود جهت تسهیل مقاربت می توان از مواد چرب کننده نظیر استروگلاید، ژل های مخصوص، پلنز یا روغن ها استفاده نمود.
برای کم میلی جنسی راه حل های بسیار متنوعی در جهت رفع آن پیشنهاد شده است:
از کرم تستوسترون 2 درصد تا طب سنتی و مصرف استرادیول
شایع ترین داروی مورد استفاده برای درمان آتروفی واژن:
کرم واژینال پرمارین است.
اختلالات مربوط به برانگیختگی جنسی:
احساساتی که منشاء و با تحت عنوان برانگیختگی جنسی یا هیجان جنسی از آن نام برده می شود تغییراتی است که در تنفس، نبض، انقباض عضلات و نیز افزایش جریان خون رسیده به دستگاه تناسلی رخ می دهد این احتقان عروقی در خانم ها باعث نرم و مرطوب شدن واژن، تورم کلیتوریس، تغییر رنگ لب های کوچک می شود .
مشکلات مربوط به تهییج جنسی در زنان اغلب به صورت کاهش مرطوب شدن واژن یا نزدیکی دردناک تظاهر می کند.
تقسیم بندی این اختلالات به صورت زیر است:
اختلال برانگیختگی ذهنی
اختلال برانگیختگی جنسی تناسلی
اختلال برانگیختگی جنسی ذهنی و تناسلی ترکیبی
اختلال برانگیختگی ذهنی:
فقدان یا کاهش قابل توجه احساس برانگیختگی جنسی از هر نوع تحریک جنسی.
اختلال برانگیختگی جنسی تناسلی:
فقدان یا تخریب برانگیختگی جنسی تناسلی شامل تورم در ناحیه ولو یا خیس شدن واژن از هر نوع تحریک جنسی و کاهش حس جنسی با لمس تناسلی باشد.
برانگیختگی جنسی ذهنی هنوز در اثر تحریک غیرتناسلی رخ می دهد.
اختلال برانگیختگی جنسی ذهنی و تناسلی ترکیبی:
فقدان یا کاهش واضح احساس برانگیختگی جنسی از هر نوع تحریک جنسی همراه با شکایت از فقدان یا تخریب تهییج جنسی می باشد.
اختلال نعوظ: (مربوط به مردان است)
عبارت است از: عدم توانایی مداوم یک تشخیص نیست بلکه علامتی از یک بیماری است که ممکن است از نوع ارگانیک یا سایکولوژیک باشد.
شیوع اختلالات نعوضی طی شش دهه زندگی از 10 درصد به 3 درصد افزایش پیدا می کند این افزایش در دهه هفتم زندگی بسیار محسوس است بیماری های قلبی عروقی شایع ترین عامل خطرزای ایجاد کننده اختلال نعوضی در این رده سنی است.
علت اصلی ایجادکننده این اختلالات به طور مستقیم در جدول ذیل ذکر شده است:
درمان
داروی خوراکی یوهیمبین (الکالوئیدی که از برگ درخت Yohimiblie به دست می آید همراه با آنتاگونیست 2- آلفا آدرنوسپتور)
رایج ترین نوع درمان استفاده از سیلدنافیل یا viagra است که یک ساعت قبل از آغاز فعالیت جنسی باید مصرف نمود و طول مدت اثر آن از 25 دقیقه تا 4 ساعت پس از مصرف می باشد.
تادالافیل (سیالیس) : داروی دیگر از همین خانواده است که طول عمر بیشتری نسبت به سیلدنافیل دارد. (نیمه عمر 17 ساعت)
اثربخشی 30 تا 36 ساعت پس از مصرف قرص می باشد.
وارد نافیل: داروی سوم این خانواده است که توصیه می شود 25-60 دقیقه پیش از مقاربت مصرف شود.
آلپروستادیل یا پروستاگلاندین E: به صورت آمپول جهت تزریق درون اجسام غاری یا به صورت شیاف داخل مجرا در دسترس است (این شکل از دارو به نام muse معروف است.)
آپومورفین: زیر زبانی با ویژگی آگونیست دوپامینرژیک نیز برای درمان اختلال نعوظ مردان معرفی شده است.
سایر درمان ها: استفاده از وکیوم فشاری/ حلقه فشاری/ شیوه های جراحی
اختلالات دخول / درد تناسلی
درد همراه با فعالیت جنسی یکی از تجربه های شایع در بسیاری از زنان است. مطالعات تخمین می زنند که 12-0 درصد زنان درد ژنیتال را در حین مقاربت تجربه می کنند. برخی زنان ممکن است دچار وستبولودینی تشدید شده باشند که به صورت درد اطراف ورودی واژن در پاسخ به لمس (جنسی یا غیرجنسی) توصیف می شود. برای برخی از زنان انقباض عضلات کف لگن نیز موجب درد می شود که با عنوان واژینیسموس خوانده می شود. کمیته اختلالات جنسی Dsm پیشنهاد داده واژینیسموس ودیسپارونی تحت عنوان یک معیار با نام اختلال دخول / درد تناسلی لگن (Gpppo) قرار بگیرد که شرایط زیر برای تشخیص آنها پیشنهاد شده است:
بروز مشکل به مدت حداقل شش ماه برای یکی یا بیش از یکی از موارد زیر:
1- ناتوانی در انجام دخول یا نزدیکی واژینال
2- درد واضح ناحیه ولو واژن یا لگن طی تلاش برای دخول
3- ترس یا اضطراب در مورد درد ناحیه ولو واژن، یا درد لگنی یا دخول واژینال
4- انقباض یا جمع شدن واضح عضلات کف لگن
مشکل منجر به بروز آسیب به روابط فرد شود.
برای تشخیص اختلال به نکات زیر باید توجه کرد:
1- همراهی با سایر اختلالات مانند اختلال در تمایل / برانگیختگی جنسی
2- وجود عوامل مربوط به همسر
3- وجود عوامل ارتباطی (ارتباط ضعیف، ناهماهنگی در روابط)
4- وجود عوامل مربوط به اجبار و اختیار فرد یا مشکلات روان پزشکی همراه (افسردگی یا اضطراب، سابقه تجربه سوء استفاده)
5- عوامل فرهنگی/ مذهبی
6- وجود عوامل پزشکی مربوط به پیش اگهی، دوره بیماری و درمان
واژینیسموس
تعریف: گزارش شخصی زن از سابقه اسپاسم غیرارادی، مداوم و مکرر عضلات کف لگن به دلیل ترس یا چندش که در عمل نزدیکی و وارد کردن شیء ، آلت و معاینه ی واژینال تداخل ایجاد می کند. این حالت ممکن است وابسته به موقعیت باشد، مثلا این حالت در هنگام فعالیت جنسی رخ می دهد و در هنگام معاینه لگنی و سایر وارد اتفاق نیفتد.
در برخی از زنان به دلیل پیش بینی دخول کاهش برانگیختگی به محض تلاش برای دخول واژینال و خشک شدن ناگهانی واژن رخ می دهد که به آن پدیده خاموش شدن می گویند.
با گذشت زمان، ممکن است بسیاری از زنانی که از واژینیسمومس رنج می برند دچار مشکلاتی در فاز تمایل جنسی شوند.
برخی از آنها ممکن است از پاره شدن واژن، خونریزی و در شدید، یا اشتباهی رفتن آلت طی تلاش برای دخول بترسند. ولی مسلم است که پزشک و مراقبت بهداشتی نباید با رفتار و گفتارش به صورت مستقیم یا غیرمستقیم این تصور اشتباه را تایید نمایند، زیرا این گونه نقایص آناتومیکی به ندرت رخ می دهند. معمولا بافت واژن از قدرت الاستیکی بسیار بالایی برخوردار می باشند.
علل واژینیسموس: در حال حاضر منابع دلایل مشخصی را برای واژینیسموس ذکر نکرده اند ولی استفاده از مدل چرخه ی منفی ترس و اضطراب واژینیسموس عوامل شناختی، رفتاری و جسمی را که باید ارزیابی و درمان شوند روشن می سازد.
براساس این مدل، تجربه ی دردناک در مورد دخول واژینال موجب بروز افکار ترسناک که به دنبال آن ترس از دخول و درد همراه با مقاربت ایجاد می گردد و زن برای فایق آمدن بر این ترس از همه فعالیت هایی که مربوط به دخول واژینال است پرهیز می کند.
تلاش های گهگاه برای دخول واژینال با انقباضات واکنشی عضلات لگن روبه رو می شود که مانع دخول می گردد. افزایش تن عضلات ناحیه ی پوبوکوکسژیال موجب تلاش های دردناک و دخول غیرممکن طی مقاربتی می شود و عدم توانایی دخول به نوبه خود منجر به تشدید افکار و انتظارات منفی می شود.
دلایل دیگر واژینیسموس: سابقه بیماری – تفاوت های فرهنگی در مورد روابط جنسی – اطلاعات غلط و احساس گناه در مورد فعالیت جنسی – دریافت اطلاعات غلط از دیگران – سخت گیری های مذهبی – سواستفاده جنسی – ترس از بارداری.
نقش عضلات پوبوکوکسژیال : دسته ای از عضلات کف لگن هستند که در بروز این عارضه نقش کلیدی دارند که با آموزش کنترل آگاهانه انقباض این عضلات می توان مشکل اغلب بیماران را درمان نمود. این آموزش ها بر مبنای آموزش ذهن و بدن برای هماهنگی در ایجاد پاسخ شرطی متناسب، به جای انقباض است.
تدابیر درمانی:
طی درمان های حساسیت زدایی، بیمار باید توانایی کنترل بر تمامی انقباضات عضلات کف لگن را به دست آورد. در صورت توافق پزشک با بیمار و همسرش، همسر فرد نیز می تواند در مطب حضور یافته و در حین انجام معاینه، انقباضات غیرارادی کف لگن را مشاهده کند.
این امر می تواند در درک این نکته که انقباضات ناشی از ضمیر ناخودآگاه زن بوده و او در این امر قصر نیست، موثرباشد .
درمان با یک معاینه لگنی آموزشی آغاز می شود. به بیمار آینه ای بدهید تا بتواند عضو تناسلی خود را مشاهده کند.طی این عمل از فرد خواسته می شود با یک سواب پنبه ای، مناطق بیرونی و داخلی فرج را معاینه و اعلام کند که کدام منطقه دردناک است. سپس به بیمار آموزش داده می شود که عضلات آن ناحیه را به صورت ارادی منقبض و سپس شل کند.
پس از تکمیل معاینه، تمرینات شل کردن کف لگن و کگل برای انجام در منزل به بیمار توصیه می شود تا بتواند به صورت ارادی عضلات ناحیه مدخل واژن را شل کند.
نزدیکی بهتر است در وضعیت هایی که زن در بالا قرار دارد یا وضعیت ضربدری انجام شود تا زن بر میزان و زاویه ورود پنیس کنترل داشته باشد. طی تمام این مراحل باید از احساسات انها نیز در این مورد پرسید. اگر پیشرفت تمرین ها با اختلالاتی مواجه شد یا زوج در برخوردها و احساسات شان دچار مشکلی شده اند باید آنها را به یک متخصص مسایل جنسی ارجاع داد.
مدت درمان: اغلب 3-6 هفته قابل درمان است.
عوامل موثر بر درمان: حمایت همسر- شرکت در مراحل مختلف درمان- جشن گرفتن موفقیت در درمان- ایفای نقش مثبت همراه با صبر و تحمل- برقراری رابطه صمیمانه- ارائه نقش فعال.
دیسپارونی یا درد هنگام نزدیکی:
تعریف: واژه دیسپارونی اغلب به عنوان درد مکرر و مداوم در عمق لگن تعریف می شود که ارتباطی با واژنیسموس ندارد ولی مطالعات نتوانسته اند معیارهای صحیحی برای افتراق این دو ارائه دهند و در حال حاضر این اختلال به جای اینکه به عنوان یک اختلال جداگانه مطرح باشد، در دسته اختلالات دخول/ درد تناسلی و لگنی تقسیم بندی می شود.
پینیک (2010) معیارهای پنج گانه ی زیر را برای تشخیص هر دو اختلال واژینمسوس و دیسپارونی ارائه می دهد:
1- درصد موفقیت در دخول واژینال
2- درد همراه با دخول واژینال
3- ترس از دخول واژینال
4- اختلال عضلات کف لگن
5- اختلالات پزشکی همراه
اگرچه این وضعیت به ندرت در مردان پیش می اید این اصطلاح را قبلا برای هر دو جنس مرد و زن به کار می برند. دیسپارونی خانم ها از احساس ناراحتی به هنگام دخول تا درد غیرقابل متغیر است. کلمه دیسپارونی هم به عنوان علامت و هم به عنوان تشخیص مطرح می شود. زمانی که درد هنگام نزدیکی صرفا به دلیل یک علت ارگانیک پاتولوژیک واژنیسموس یا عدم کفایت رطوبت واژن باشد، دیسپارونی به عنوان یک علامت مطرح است و چنانچه علت ایجاد درد باشد به عنوان تشخیص مطرح می شود.
اغلب بیماران درد عمیق لگنی را با عبارت احساس انفجار در حین برخورد پنیس در حال نعوظ با سرویکس و رحم توصیف می کنند. این احساس با التهاب سرویکس (سرویست و واژینیت) شدت می یابد اما حتی با درمان ادامه خواهد یافت.
تدابیر درمانی:
در اغلب زنانی که پاسخ جنسی شان کاهش یافته فعالیت جنسی دردناک ناشی از بیماری های جسمی مانند سرویسیت، اندرومتریوز یا بیماری های التهابی لگن است و به همین دلیل اتساع واژن و سایر بافت های اطراف به دلیل التهاب ناشی از بیماری با درد شدیدی همراه است. این حالت سیکل معیوبی را ایجاد می کند که خود منجر به کاهش عملکرد جنسی این بیماران می شود. برای اصلاح این وضعیت می توان اقدامات مختلفی را انجام داد.
1- توضیح دادن این پدیده برای بیمار و همسرش
2- توصیه برای تغییر وضعیت (در حین فعالیت جنسی)
3- ایجاد یک رابطه بدون درد بین فرد و همسرش (مثلا ورود آهسته پنیس به واژن در موارد درد شدید لگن) در این صورت پاسخ جنسی تداوم یافته و رابطه فرد و همسرش بهبود خواهد یافت.
اختلالات مربوط به ارگاسم
از نظر فیزیولوژیک ارگاسم به معنای رسیدن به اوج لذت جنسی است. که عمدتا مسایل مرطوب شدن واژن و پر خونی ناحیه تناسلی است و در مقابل اصطلاح همین جنسی را یک نوع هیجان نظری و ذهن گرایانه تصور نماییم که در حین تهییج جنسی حس می گردد.
در چنین مواردی باید به بیمار تفهیم کرد که این تنها مرد نیست که مجاز به داشتن احساس خوشی است بلکه زن هم از نظر فیزیولوژیک و نیز روانی قادر به بهره وری روانی است و پرداختن به آن به تحکیم بنای خانواده کمک خواهد کرد.
اختلال ارگاسم در زنان: به دو شکایت تقسیم شده است:
1- تاخیر، ناشایع بودن، یا فقدان ارگاسم
2- کاهش واضح شدت ارگاسم.
آنورگاسمی
شایع ترین تظاهر بالینی اختلال ارگاسم، عدم توانایی تجربه ارگاسم است.
علت:
تهییج جنسی و ارگاسم عکس العمل های طبیعی تحریک جنسی اند که می توانند به دلیل ناهنجاری های ساختاری، نورولوژیک یا هورمونی و گاه به دلیل بیماری عروقی ایجاد شوند، هر چند علل رفتاری یا روانی شایع ترند.
رسیدن به اوج لذت جنسی به سه عامل وضعیت فیزیولوژیک، روانی و فرهنگی فرد بستگی دارد. اگر رفتار جنسی و به ویژه لذت بردن از مسایل جنسی در فرهنگ غالب فرد گناه تلقی شود این مساله به طور قابل ملاحظه ای در ایجاد اختلالات ارگاسمیک نقش خواهد داشت. ترس، احساس گناه، مورد بی اعتنایی قرار گرفتن یا اعتقاد قدیمی از علل این احساس شرم است. این نوع از اختلال ارگاسمیک را تحت نام اختلالات پایداری می شناسند.
گروه دیگر یا نوع اکتسابی است که شایع تر بوده و دارای درجه متفاوتی است از ارگاسم های بسیار مشکل گرفته تا مواردی که اصلا ارگاسم ندارد.
محرک های مثبت:
تحریک جنسی در اثر دریافت احساسات ویژه یا افکار تحریک کننده جنسی به مغز القا می شود. از طرفی تحریک اعصاب حسی وجود در دستگاه تناسلی از طریق ستون فقرات منتقل می شود که به آن تهییج انعکاسی می گویند. تهییج ناحیه تناسلی در پاسخ به تحریک روانی نیاز به ستون فقرات سالم دارد، لذا در زنانی که دچار قطع عرضی نخاع باشند، این تهییج اتفاق نمی افتد، کمبود استروژن نیز می تواند حس لامسه جنسی اندام تناسلی را دچار اختلال نماید.
محرک منفی
شامل اضطراب، سابقه سوء استفاده جنسی، احساس بی کفایتی، عدم اعتماد به نفس، احساس گناه، پریشانی و اشتغال ذهنی می باشد درد در موقع نزدیکی محرک منفی است.
عوامل مستعد کننده:
داروهایی که باعث افزایش فعالیت سروتونین می شوند ارگاسم را محو یا به تاخیر می اندازد به ویژه داروهایی که باعث مهار کاهنده های سروتونین می شوند.
اختلالات جنسی ناشی از مصرف مواد
که شامل الکل، آمفتامین ها یا مشتقات آن، کوکائین، مواد مخدر، رخوت زاها، خواب آورها، ضد اضطراب ها و سایر مواد ناشناخته. برای تشخیص افتراقی باید نکات زیر را در نظر گرفت: مشکل با قطع دارو برطرف می شود.
الکل و عملکرد جنسی: زنان مصرف کننده الکل اغلب گزارش می کنند در دفعات اول مصرف الکل، اعتماد به نفس بیشتری یافته و سکسی تر از قبل بوده اند. اا با افزایش مصرف اختلالات عملکرد جنسی آشکار می شود. زنان نیز تجاربی از عدم ارگاسم، مشکلاتی در برانگیختگی و تمایل جنسی را به مرور زمان گزارش می کنند. مصرف طولانی مدت الکل می تواند بر ایمپالس های جنسی فرد اثر منفی گذارد.
سایر اختلالات جنسی
پرافیلیاها: در زبان لاتین به معنای خارج از وضعیت طبیعی و معنای عشق است لذا paraphilia به معنای رفتار نامطلوب یا خارج از وضع طبیعی است که در ارتباط با سایل جنسی از فردی سر بزند. مطالعات نشان داده که فقط 5 درصد این بیماری ها در خانم ها ایجاد شده است.
فعالیت های جنسی در دوران بارداری:
یک بارداری طبیعی، هیچ دلیل خاصی برای محدود کردن فعالیت جنسی وجود ندارد. نزدیکی و ارگاسم در دوران بارداری در اغلب موارد بی خطربه نظر می رسد. سقط خود به خودی به صورت معمول در اثر فعالیت جنسی و نزدیکی رخ نمی دهد ولی می تواند دلیلی برای محدودیت فعالیت جنسی باشد. انقباض رحم و خونریزی واژینال در حین حاملگی، علاوه بر پرهیز از فعالیت جنسی به فرد توصیه می شود به ما یا پزشک معالج خود تماس بگیرد.
شرایط محدودیت فعالیت جنسی در دوران بارداری
سابقه تهدید به سقط – سابقه زایمان زودرس – وجود جفت سه راهی – سرویکس نارسا – انقباض رحم و خون ریزی واژنال- سابقه زایمان های زیاد – سابقه فشارخون افزایش یافته در اثر حاملگی دیابت – 4 هفته آخر بارداری – پارگی زودرس پرده ها.
4 الگوی بروز علایق جنسی در زمان بارداری پیشنهاد شده است:
1- افزایش یکنواخت در طی بارداری
2- کاهش میل جنسی در سه ماهه اول و کاهش برانگیختگی جنسی در سه ماهه سوم
افزایش نسبی در سه ماهه دوم
3- کاهش یکنواخت در طی بارداری
4- فقدان تغییر
سه ماهه نخست بارداری
پس از گذشت 6 هفته از آغاز بارداری، تهوع و استفراغ در زنان آغاز می گردد در این زمان رابطه جنسی یا حتی تصور آنها هم ممکن است موجب حالت تهوع گردد.
هر بویی را احساس می کنند تهوع آور است. در صورت خستگی، نزدیکی ها باید کوتاه تر گردند.
بسیاری از خانم ها از درد زیر دل و کرامپ ها و کمر درد در این دوره علاوه بر مفید بودن احساس خوشایندی برایشان دارد.
ترس از سقط یکی از عواملی است که زوجین را ناچار به چشم پوشی از روابط جنسی می نماید.
سه ماهه دوم
بافت های داخل و اطراف واژن در این دوره دچار احتقان می شوند که این پر خونی ناشی از افزایش عروق خونی و خون رسانی در دوره بارداری است بنابراین زنان باردار در حالت برانگیختگی فیزیولوژیک به سر می برند.
دپس پارونیا یکی از عوارض شایع در این دوره است و می تواند ناشی از عفونت مجاری ادرای، عدم لغزندگی واژن یا فشرده شدن آلت روی سرویکس باشد.
پوزیشن های مطلوب در دوران بارداری (به ویژه سه ماهه دوم و سوم)
1- خوابیدن روی پهلو ورود پنس از پشت به واژن
2- خوابیدن روی پهلو و رو در رو
3- زن با زانوهای خمیده نشسته، در حالت تکیه دادن به همسرش
4- زن در بالا و چهره به چهره با همسرش
5- زن در بالا و چهره او در مقابل پاهای همسر
6- زن روی زانو خمیده و پنیس از پشت به واژن
7- زن ایستاده و خمیده و ورود از پشت به واژن
بسیاری از زنان به علت بازگشت احساس خستگی در سه ماهه سوم بارداری برایشان آزار دهنده است که ناشی از کمبود خواب و حرکت در طول روز و تحمل وزن زیاد شکم می باشد و می تواند مانع از انجام فعالیت جنسی گردد.