انواع رنگینه ها در رنگرزی نساجی
رنگینه های اسیدی :
معمولاً محیط رنگرزی این رنگینه ها اسیدی است و شامل اسیدهایی مانند اسید سولفوریک یا استیک و یا فرمیک میباشد از نظر شیمیایی رنگینه های اسیدی شامل مشتقات آزو ، تری آریل متان ، آنتراکینون ، نیترو و… هستند.
برای رنگ کردن ابریشم ، پلی آمید و … به کار میروند
مقاومت رنگینه های اسیدی بسیار متغیر است و به ساختمان شمیایی آنها بستگی دارد و به طور کلی برای ایجاد رنگهای روشن بکار میرود .
رنگینه بازی :
این رنگینه ها که از نظر شیمیایی به رنگهای کاتیونی معروف هستند بیشتر به عنوان رنگدانه به کار میروند ولی چنانچه به صورت ؟ در آیند ، در آب محلول بوده و برای رنگ کردن کاغذ ، چرم و …. استفاده میشود .
رنگینه های مستقیم :
رنگینه های مستقیم عمدتاً از رنگینه های پلی آزو با وزن مولکولی بالا هستند که بدون کار گیری دندانه برای رنگرزی الیاف سلولوزی ، کاغذ استفاده میشود زیرا آنها در واقع رنگهای آیفونی هستند که در محیط آبکی شامل الکترولیت ، میتوانند با مواضع قطبی الیاف متصل شوند مانند فرض کنگو.
رنگینه های حلال :
این رنگینه شامل رنگهای مونو و بیس آزو و یا مشتقات آنتراکینونی و .. میباشند ولی با این تفاوت که حاوی گروههای قابل حل در آب ، مانند گروههای سولفونیک نبوده و لذا باید آنها را با حلالهای آلی مانند الکلها بکار برند و عموماً برای رنگ کردن مواد طبیعی ، روغن ها و … استفاده میشود.
رنگینه نارنجی سودان G و رنگینه خاص کاربرد دارد .
رنگینه دیسپرس :
رنگینه های دیسپرس مانند رنگینه های حلال ، اغلب از انواع شیمیایی آزو و آنتراکینون بوده که مانند آنها دارای گروههای قابل حل نظیر سولوفونیک اسید نمیباشند ولی در عوض گروههای آمینو یا آمینوی استخلاف شده دارند . و چنانچه در محییط های آبکی مصرف شوند حتماً باید با مواد دیسپرس کننده بکار روند زیرا در آب نامحلول بوده ولی در حلال های آلی قابل حل هستند این رنگینه ها تمایل به جذب در هیچ الیافی بجز استات ها و الیاف مصنوعی از قبیل نایلون و … را ندارند .
رنگینه های خمی :
این رنگینه ها بیشتر از ساختار شیمیایی ایندیگوئید و تیوانیدیگوئید بوده و رنگهای نامحلولی هستند که در حضور یک ماده احیاء کننده نظیر بی سولفیت سدیم احیاء شده و به صورت لوکوی محلول در می آیند و بدین ترتیب موقتاً در محیط آبی حل شده و جذب الیاف میشوند ، که این عمل در حضور یک ماده قلیایی مانند سود سوز آور تکمیل گشته وبه اصطلاح میگویند خم رنگرزی آماده شده است .
رنگینه های دندانه ای یا کمپلکس فلزی :
رنگینه های فوق بیشتر از انواع شیمیایی آزو و آنتراکینونی بوده که عموماً دارای گروههای هیدروکسیل در موقعیتهای هستند که میتوانند با فلزاتی نظیر کروم ، کبالت ، مس ، قلع بنمایند تا سرعت رنگرزی بالا رفته و مهمتر از آن ، ثیبات رنگرزی را سبب شوند .
در این ارتباط در رنگرزی به اصطلاحی بر می خوریم به نام دندانه زدن ، مقصود از دندانه زدن یعنی هلال استفاده از املاح فلزات قابل ترکیب با آب ، که میتواند جهت تشکیل کمپلکس فلزی بکار رود .
رنگینه های راکتیو :
رنگهای راکتیو برای اولین بار در اواسط دهه 1950 توسط کمپانی ICI ابداع شدند . این رنگها با سهم کاربردی 25% بالاترین سهم کاربردی رنگها را به خود اختصاص داده اند . رنگینه های راکتیو دارای عوامل فعالی هستند بکمه میتوانند تحت شرایط قلیایی و با گروههای هیدروکسیل و یا آمینی الیافی مانند پشم ، سلولز . پلی آمیدها پیوند شیمیایی تشکیل دهند و به همین دلیل این رنگینه ها را راکتیو مینامند .رنگینه های راکتیو عمدتاً از ساختار های پشمهای آزو یا آنتراکینونی هستند که 50% آنها دارای گروه راکتیو مونو ویادی کلرو تری آزینیل هستند لازم به ذکر است که ساختارهای شیمیایی متفاوت دیگری نیز در این دسته از رنگینه ها موجود هستند که بنام به کمپانی سازنده آنها با نام های تجاری مختلفی معروف شده اند مانند رنگینه راکتیوی که دارای ساختار پریمیدین در مولکول خود هستند .
رنگینه های اینگرین :
این رنگینه ها که به آنها رنگینه های توسعه یافته نیز میگویند در داخل الیاف ساخته میشوند بدین ترتیب که اجزای سازنده رنگینه ها بقدر کافی کوچک هستند که به درون فضاهای خالی الیاف نفوذ میکنند و سپس در آن جا وارد واکنش میشوند .
زمانیکه رنگ در داخل الیاف ایجاد شد ، در همان جا حبس شده و بدلیل اینکه اندازه مولکول حاصله بزرگتر است ، دیگر قادر به بیرون آمدن نیستند یک مثال در این مورد میتواند قرمز ـ پارا باشد که یک رنگینه اینگرین برای الیاف کتان محسوب میشود و الیاف را در محلولی از بتا ـ نفتل و سپس در محلولی از پارانیتر و آینلین دی آزوته شده قرار میدهند تا واکنش تشکیل رنگ کامل گردد .