لایتراکان (بتن نیمه شفاف)
نا مرئی شدن اجسام به کمک نو آوری جدید
موج:افزایش توانایی های پزشکی و دیدن آن طرف دیوارها هنگام آتش سوزی با نو آوری جدیدی ممکن می شود . دانشمندان ژاپنی در دانشگاه توکیو نوعی شیشه را معرفی می کنند که با کاربرد آن در وسایل مختلف می توان آنها را غیر قابل مشاهده یا مبهم کرد.
دانشمندان با بکار بردن هزاران دانه ریز از این نوع شیشه در لباس امکان بازتاب نوری را که به لباس تابیده می شود تا آن را قابل رویت کند ، فراهم کردند و از این لحاظ توانستند این لباس را نا مرئی کنند .
جهان واقعی با اطلاعت زیادی اشباع شده و این اطلاعات می توانند با کمک اشعه ایکس یا تصاویر MRI قابل دسترسی باشند . این نو آوری نیز می تواند در علم پزشکی بسیار کارآمد باشد . به طوریکه امکان مشاهده آنچه را که در درون بدن اتفاق می افتد بدون عمل جراحی فراهم کند .
دانشمندان به معماران پیشنهاد می کنند ، این سیمان را در ساخت ساختمانها بکار گیرند تا بتوانند در مواقع آتش سوزی با عبور نور از آن ، افراد یا آنچه را که در پشت این دیوارهای سیمانی است ، ببینند .
یک معمار جوان توانسته است بتنی تولید نماید که نیمه شفاف یا مات است بدون آنکه مقاومت آن نسبت به نوع سنتی کمتر باشد.
این ماده شامل مواد تشکیل دهنده بتن با 3 یا 4 درصد فیبر یا رشته های نوری شیشه ای یا پلاستیکی است.قطر فیبرهای شیشه ای بین 30 تا 100 میکرو متر و نوع پلاستیکی آن بین 0.5 تا 2.5 میلی متر است.
«لایتراکان،Litracon»Light Transmiting Concrete، بتن عبور دهنده نور، امروزه به عنوان یک متریال ساختمانی جدید با قابلیت استفاده بالا مطرح است. این متریال ترکیبی از فیبر های نوری و ذرات بتن است و می تواند به عنوان بلوک ها و یا پانل های پیش ساخته ساختمانی مورد استفاده قرار گیرد.
نتیجه محصول با تغییر نوع فیبرها متفاوت می گردد و با نوع پلاستیکی فیبرها رنگها بهتر عبور داده می شوند.
این محقق امید وار است که روشی برای تولید سریع این محصول بیابد اما مشکل عمده ظرافت فیبرهاست.
در حال حاضر نمونه هائی در اندازه های 15*25*2 سانی متر تهیه شده است.
فیبر ها بخاطر اندازه کوچکشان با بتن مخلوط شده و ترکیبی از یک متریال دانه بندی شده را تشکیل می دهند. به این ترتیب نتیجه کار صرفا ترکیب دو متریال شیشه و بتن نیست، بلکه یک متریال جدید سوم که از لحاظ ساختار درونی و همچنین سطوح بیرونی کامل همگن است، به دست می آید.
فیبر های شیشه باعث نفوذ نور به داخل بلوک ها می شوند. جالب تریت حالت این پدیده نمایش سایه ها در وجه مقابل ضلع نور خورده است. همچنین رنگ نوری که از پشت این بتن دیده می شود ثابت است به عنوان مثال اگر نور سبز به پشت بلوک بتابد در جلوی آن سایه ها سبز دیده می شوند.
هزاران فیبر شیشه ای نوری به صورت موازی کنار هم بین دو وجه اصلی بلوک بتنی قرار می گیرند
نسبت فیبر ها بسیار کم و حدود 4 درصد کل میزان بلوک ها است. علاوه بر این فیبر ها بخاطر اندازه کوچکشان با بتن مخلوط شده و تبدیل به یک جزء ساختاری می شوند بنابر این سطح بیرونی بتن همگن و یکنواخت باقی می ماند. در تئوری، ساختار یک دیوار ساخته شده با بتن عبور دهنده نور، می تواند تا چند متر ضخامت داشته باشد زیرا فیبر ها تا 20متر بدون از دست دادن نور عمل می کنند و در دیواری با این ضخامت باز هم عبور نور وجود دارد.
ساختار های باربر هم می توانند از این بلوکها ساخته شوند. زیرا فیبر های شیشه ای هیچ تاثیر منفی روی مقاومت بتن ندارند. بلوکها می توانند در اندازه ها ی متنوع و با عایق حرارتی خاص نصب شده روی آنها تولید شوند.
بسیاری از معماران برجسته نظیر نورمن فاستر, کالاتراوا, زاها حدید, استیون هالو… به این ماده جدید توجه نشان داده اند اما مشکل موجود هزینه تولید و تهیه این ماده در یک زمان قابل قبول می باشد.
این متریال در سال 2001 توسط یک معمار مجار به نام «آرون لاسونسزی» اختراع شد و به ثبت رسید. این معمار زمانیکه در سن 27 سالگی در کالج سلطنتی هنر های زیبای استکهلم مشغول به تحصیل بود این ایده را بیان کرد و در سال 2004 شرکت خود را با نام لایتراکان تاسیس کرد و با توجه به نیاز و تمایل جامعه امروز به استفاده از مصالح جدید ساختمانی، از سال 2006 با شرکت های بزرگ صنعتی به توافق رسیده و تولید انبوه آن به زودی آغاز خواهد شد…
بکار گیری این بتن در کف سازی